Het uitdragen van onze waarden…

Leopold II




Je kunt niet meer als groot politicus onze christelijke waarden uitdragen zoals dat nog tijdens het leven van onze voorouders mogelijk was. Denk maar eens aan de fiere koning der Belgen, Leopold II, of aan Mussolini die de Italianen hun Romeinse Rijk terug wilde geven, of de Führer, wereldwijd gerespecteerd, niet alleen bij zijn eigen volk. Bij het uitroeien van de elite, de joden, kneep men graag een oogje dicht en zeker toen hij korte metten maakte met al het denkbare schorriemorrie, van homo’s, zigeuners, socialisten, communisten tot leven onwaardige geestelijk en lichamelijk gehandicapten toe. 

Clean, een zuiver ras, of volk als u dat liever heeft. Jammer dat de Führer niet begreep waar zijn grenzen lagen en z’n hand overspeelde door economische belangen van zijn concurrenten te schaden. Die vervloekte grondstoffen ook, daar had zijn Rijk een chronisch tekort aan, dus moest hij wel.

Mensen hou je het makkelijkst aan de leiband door ze te verdelen in wij en zij. Die wetmatigheid blijft gelden en op die weg gaan leiders die deze naam verdienen ongestoord verder. De christelijke waarden worden nu impliciet uitgedragen, zonder missionering of het invoeren van verplichte christelijke feestdagen. Ze kunnen nu zelfs gekoppeld worden aan de joodse, want we hebben de joden een staat geschonken, niet een stad, en zijn nu dankzij die staat ingebonden binnen ons systeem. Ze zijn geen cultuurdragers en dus geen bedreiging meer, maar vormen een natie als pion in een geopolitiek spel. En wij, onze werkelijke leiders, kunnen met hun pronken, hun adhesie betuigen en zo ons verleden ausradieren.

Onze fascistenleider heeft voor wat dat betreft de toon gezet dankzij de Huntington doctrine. In feite boft hij dat hij dankzij historische verworvenheden zijn werkelijke bedoelingen, het veilig stellen van de Westerse belangen onder kapitalistisch vaandel, kan vermommen. Hij hoeft dus niet meer zo bot tewerk te gaan als zijn grote leermeesters uit het verleden. De schema’s waarlangs hij werkt zijn nog steeds dezelfde. Wij brengen beschaving door roof, toen via het kolonialisme, nu door globaal imperialisme. Wij zijn superieur en hebben de mensenrechten verinnerlijkt, toen en nu.

Toen, toen we het beest verslagen hadden en de afzetmarkten veilig gesteld moesten worden, maar ook de leverantie van de broodnodige grondstoffen, waarmee we zo slecht bedeeld zijn: de veertiger en vijftiger jaren. Kindertjes leerden al vroeg hoe de vork in de steel zat. Op dergelijke wijsheid stoelt de houding van Wilders en z’n aanhang: “Wat België in Kongo verwezenlijkte”…
 




 

 
In dit plaatjesalbum vernemen de kindertjes over de primitieve negercultuur die nog op de eerste trap van de beschaving staat. Zo de gebruikte terminologie. De achterliggende zienswijze bleef geldend, ondanks of beter dankzij de dekolonisatie. De blanke beschaving was en blijft de norm. Slechts het begrippenkader werd en wordt steeds weer aangepast aan de gewenste en afgedwongen verhoudingen. In militaire zin van “politionele acties” tot “war on terror”. 
 


 

 

 
Ook de kerken begrepen dat, toen en nu. Zeker de Roomse. Een bidprentje voor de missie en lees achter het linkje wat recht gepraat wordt wat krom is en hoe zelfs de zaken voor de goedgelovigen verdraaid worden. De Kerk racistisch? Hoe durft u, ze is universeel. 
 


Universeel, globaal. Ze hebben nogal wat gemeen, die Kerk en dat Kapitaal. Bij welke politieke constellatie ook, zij gaan vrijuit, de een omdat ze de moraal predikt, die vrijblijvend blijft, het ander omdat het amoreel handelt en zelfs moet en niet anders kan. Zo is het bedje bij voorbaat gespreid voor degenen die dienstig zijn aan beiden en hun glorierijk werk verder ongestoord laten voortzetten, hier of waar ook ter wereld. Indien noodzakelijk biedt fascisme de oplossing. Onze kindertjes zullen steeds te horen krijgen dat de verhoudingen zo zijn omdat ze zo behoren te zijn. Als ze uitgestudeerd zijn zullen de goeden onder hen zich zelfs inzetten voor de ontwikkeling van de onderontwikkelden. Bijvoorbeeld in de Kongo. En waarom niet?

Schatten über dem Kongo – Pippa Scott


Met als gevolg de paradox van een arme bevolking in een rijk land…
Congo: Regime Cash Machine l Global Witness

 



 


LITERATUUR
Karim El Hadj et Elsa Longueville: Comment les mains coupées du Congo ont secoué l’Europe coloniale
David van Reybrouck – Congo

Afbeeldingen uit: “Notre Congo – Onze Kongo”, een uitgave van Jacques – 1948

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.