Fascisme

Women working in file room of FBI
FBI’s Colossal Fingerprint Filing System During World War II




Enkele decennia lang heersten fascistische regiems over grote delen van Europa. Ze konden er regeren dankzij massale aanhang. Was de fascistische ideologie verdwenen na de WOII of na de omwentelingen in Portugal en Spanje, waren de aanhangers verdwenen? De ideologie was in diskrediet geraakt, met goed fatsoen kon je er niet meer voor uitkomen dat je het toch wel goed vond wat ze belichaamden. En toch, de idee van het superieure van het eigen volk, arbeidsethos, sociale voorzieningen, autowegen, was dat werkelijk zo slecht?

Dat met die Joden, dat had niet gemoeten, zijn uiteindelijk ook mensen. Zo ongeveer ging het. Door het min of meer doodzwijgen, er niet over praten wat fascisme behelsde, kon het, o paradox, ongestoord verder leven. Ingekapseld in bestaande structuren, zoals de corporatieve staatsopvatting belichaamd in de SER. En anderzijds kon het als het absolute kwaad afgeschilderd worden belichaamd door Hitler en andere fascistenleiders, die het volk hadden doen dwalen.

Kunnen we wel met droge ogen beweren dat we ‘ismen’ en religies achter ons hebben gelaten? Zoiets als het einde van de geschiedenis? Wie zijn die ‘we’? Zitten integendeel niet veel van die ‘ismen’ en religies in onszelf opgesloten? En de geschiedenis gaat verder, ook inmiddels volgens Fukuyama!

Waar komt, in dit verband, dat onbedwingbare verlangen vandaan geregeerd te willen worden of te regeren, de baas te willen spelen? Waarom anderen ketenen en zelf alle vrijheid nemen of die onvrijheid simpelweg accepteren, een massaal verschijnsel toch? Hoe een daaraan gepaarde ideologie te omschrijven? De dualiteit van vrij-onvrij proclameren tot een natuurgegeven wetmatigheid is sowieso gevaarlijke nonsens, dan ook zouden we beslist nog verkeren in het dierlijke stadium en puur instinctmatig te werk gaan. Een mensheid dus zonder evolutie en revolutie. En toch vertoont het fascisme in zijn programma en ideologie kenmerken van een voor alle tijden vastliggende orde. Hoe hangt een en ander samen?

Zeker is, door het fascisme dood te zwijgen, het niet te analyseren, door het woord fascist als grofste scheldwoord te zien of te gebruiken, elk debat verlamd wordt over mogelijke tendensen richting een nieuwe vorm van fascisme die dan als vanzelfsprekend een andere naam draagt. En een fascist zal altijd blijven beweren dat hij van alle smetten vrij is. Zie de aangehaalde paradox, het gif kruipt door. Degenen die dat niet ter kennis willen nemen zijn er het meest ontvankelijk voor gebleken.

Nee, fascisme is zeker niet dood. De geschiedenis gaat verder. Hoe het dan te karakteriseren en vooral te definiëren? Zegt ons de ontstaansgeschiedenis meer? Mussolini als groot bewonderaar van Jaurès, de voorgeschiedenis van de mars op Rome. Maar ook het futurisme, met haar bewondering voor geweld, de oorlog als grootste kunstwerk?

Moeten we het zoeken in het dagelijks fascisme, toen en nu, hoe het zich uitte en uit? Zie Reinhard Lettau in zijn fameuze verslag “Täglicher Faschismus” dat handelt over de Verenigde Staten op het einde van de zestiger jaren. Vallen parallellen te trekken met het heden, met weerom de crisis als mogelijke bakermat voor fascistische ontwikkelingen?




Hoe ligt de relatie met nationalistische tendensen, met het zionisme bijvoorbeeld? En hoe ziet er, misschien het allerbelangrijkst, de waterscheiding uit tussen het ‘gewone’ fascisme en het nazisme. Vallen ze los van elkaar te zien? Over de Historikerstreit i.v.m. het stalinisme zullen we het gemakshalve maar niet hebben. Maar toch even de opmerking dat m.i. het stalinisme meer overeenkomsten vertoonde met het fascisme dan de gestaalde kaders waar willen hebben. Het was nationaal gebonden, dat stalinisme i.t.t. het nazisme dat primair uit was op verovering en onderwerping. Met een zekere ironie zou je denk ik aannemelijk kunnen maken dat de stalinisten (en ook de maoïsten) zuiverder waren in de fascistische leer dan de nazi’s.

 




Uitgelichte afbeelding: FBI – bron
Ingevoegd: John Heartfield – Titelblatt der AIZ vom 19. April 1934
Affiches: Klaus Staeck – 1972

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.