Islamofobie

Gerry Johansson: American Winter

Lezers van het NRC opinieforum komen er al snel achter. De categorie deelnemers met een “niet weten, niet weten willen” syndroom zijn het luidruchtigst. Ze hangen een ééndimensionaal wereldbeeld aan, gerijpt in een min of meer maatschappelijk isolement, afgeschermd door het eigen milieu. De buitenwereld is voor hen of gevaarlijk of exotisch. Bedreigend vooral, vandaar die paranoïde trekjes? Internet geeft hen de gelegenheid naar buiten te treden.

We zullen weet hebben van hun aanwezigheid, daar zorgen ze wel voor. Echter in dialoog treden, in discussie gaan, de bedoeling van een forum toch, ho maar. Hun bijdragen staan in het teken van propaganda voeren, het eigen gelijk halen.

Werkelijk kennis nemen van die buitenwereld, hoe ze in elkaar steekt, waarom andere mensen zijn zoals ze zijn, daar doen ze niet aan. Slechts simpel feitenmateriaal, cijfertjes en statistieken tellen, als ze in hun kraam te pas komen, tenminste. Of, wellicht nog erger, ze omarmen een of andere heilsleer, die van Malthus of Christus. Zichzelf ter discussie stellen zullen ze nooit doen, dat zou hun wereldbeeld wel eens in elkaar kunnen doen storten. Ze zijn tuk op leiders die dezelfde, hun denkbeelden uitdragen.

In wezen zijn ze asociaal. Zijn ze vandaar zo beperkt in hun denkwereld, in hun voorstellingsvermogen? Zeker is, er is een nadrukkelijke correlatie tussen een actieve sociale houding en intelligentie. Hoe hun asociale houding, hoe die karaktertrek bijna, verder te verklaren? Valt hun houding te herleiden tot hun kinderjaren, hoe ze opgegroeid zijn? Hebben ze ooit aan spel, samenspel gedaan, essentieel toch voor het socialiseringsproces? Zijn ze tekort gekomen in hun jeugd, zijn ze teveel aan banden gelegd, als kind meer beschouwd als object dan subject? Klaargestoomd voor een hoger doel en getraind op selecties?

Het grappigst van al, ook hier weer die cijfertjes, rapportcijfertjes, testen, toetsen, examens. Zo raken ze al vroeg overtuigd van het eigen gelijk tot uiting komend in een misplaatst gevoel van superioriteit. Zo denken ze vaak over een hoge intelligentie te beschikken. Dat IQ, weet u wel. Een eeuwige reproductie van de zelfbenoemde elite wordt aldus in stand gehouden.

En zo is de cirkel weer rond: ze zien hun eigen beperkingen niet, zelfkritiek ontberen ze en kritiek aanvaarden ze niet. Ze hebben een constante behoefte aan bijval, aan adoratie, vandaar hun populistische inslag. Verachting brengen ze op voor de werkelijke culturele en intellectuele elite.

Hoe breng je deze lieden op andere gedachten of op zijn minst aan het twijfelen? Ze zullen allereerst zelf actief moeten worden. Leren lezen bijvoorbeeld zonder bij voorbaat andere denkbeelden meteen te verwerpen met huisbakken kretologie, zoals “er zijn teveel mensen”, “de Islam is fascistisch” en meer van dat fraais. Of erger, door mensen die hun zienswijze niet delen monddood te maken. Hoe dan ook, als ze niet de bereidheid tonen zichzelf ter discussie te stellen, niet willen onderkennen hoe verachtelijk hun houding is, is het over en sluiten.

Zouden ze ertoe in staat zijn, ertoe bereid zijn om een ietwat socialere houding aan te nemen, om een civiele instelling over te nemen door het laten varen van hun verfoeilijke vooroordelen? Nogmaals een poging dan maar, wie weet draagt ze bij aan mogelijke omslag. De aanleiding is ditmaal het uitstapje van Wilders naar New York, die moskee en 9/11 dus. Graag uw aandacht voor het commentaar van een werkelijk vrije geest, Pankaj Mishra. Meer van zijn hand valt te lezen in de New York Review of Books.

Trek uw conclusies zou ik zeggen en begin niet bij voorbaat al te krijsen over die “Linkse Kerk”.

Een samenvatting in het Duits: Intellektuelle Hexenjagd.

U begrijpt, aan die stigmatisering, aan het aan de schandpaal nagelen van lieden die je believen te omschrijven als kankergezwel dat weggesneden moet worden, als rat, als islamitische anuskruiper, als stalker, als rotte appel, als katholiekenhater, als contactgestoorde psychopaat, als wat nog niet allemaal, lieden die het volslagen begrijpelijk vinden dat men “het” liet gebeuren in de tijd van de nazi-barbarij, die er niet voor schromen om over lijken te gaan, die al dit liederlijks kunnen en mogen spuien op een beschaafd internetforum, aan het publiek te schande maken van dergelijke immorele en paranoïde lieden, daar doe ik volgaarne aan mee. Die verworvenheid, daar ben ik me ook terdege van bewust, hebben we sinds de zestiger jaren bedongen en mogen we niet meer uit handen geven. Vergis u niet, voor een dergelijke houding hoef je geen held te zijn, zeker in ons land niet, maar een beetje fatsoen en ruggengraat is wel gewenst. Daar ontbreekt het maar al te vaak aan.

LITERATUUR

Panka Mishra – Intellectueel beperkte oplichters
Panka Mishra – A Long & Undeclared Emergency