Wayne Miller: Chicago – A woman on a cold winter day (1948)
Jaloers ben ik op mannen die zonder mankeren een heerlijk maal weten te bereiden. Steeds omgeven door vrouwen, die verrukkelijk konden koken en zelfs een vader gespecialiseerd in wildgerechten, is het er bij mij nooit van gekomen. Vele pogingen eindigden in niets dan ellende. Als mijn grootste tekortkoming zie ik het. Geen gevoel hoelang iets moet koken, geen benul van ingrediënten, ternauwernood kan ik koolsoorten uit elkaar houden. Het werd en wordt nog steeds, me veel te makkelijk gemaakt.
Een ding weet ik wel zeker, wie niet geleerd heeft voedsel te bereiden heeft nauwelijks weet van het geheimzinnige hoogst ingewikkelde proces dat koken heet. En mist vervolgens het een en ander bij het zintuiglijk genot en het welbehagen. Een beetje het omgekeerde dus van “wat de boer niet weet, dat vreet hij niet”…
Een aantal ovengerechten heb ik onder de knie gekregen. Ook met pasta’s kom ik enigszins uit de voeten. Eentje is makkelijk te bereiden, een macaronigerecht “al carbonara’. Spek, goed doorregen, eieren, room, boter en verder versgemalen (witte) peper en wat zout. Kenners weten al wat hun te doen staat, reuze eenvoudig dat gerecht, maar overheerlijk die saus.
EN NU MIJN KOOLGERECHT, GEVULDE KOOL!
Voorbereiding: Een savooiekool met de vaste zijde boven een zevental minuten in kokend water zetten (blancheren), dan omgekeerd in een vuurvaste schaal.
Acht sneetjes brood in melk in stukjes drukken.
Vervolgens de vulling: 4 wortels in stukken snijden, 2 uien in schijfjes snijden, 2 sjalotten en één teentje knoflook, dit alles fijnmalen in de keukenmachine.
Pan op het vuur met 2 eetlepels olijfolie en daar het mengsel aan toevoegen. Het geheel een beetje opwarmen.
In een glazen kom nu 2 eieren kloppen, gehakt toevoegen en dat samen mengen. Daarop komt het in de melk gedrenkte (en uitgedrukte) brood. Dat alles goed door elkaar roeren. Hieraan wordt vervolgens het wortelmengsel toegevoegd en weer gemengd. Tot slot een beetje zout en flink wat peper toevoegen.
Nu wordt de kool op een crépinette (u weet toch wat een crépinette is?) gelegd, tussen de bladeren wordt het bereide mengsel aangebracht (van binnen naar buiten) en de crépinette dicht geknoopt.
In een pan wordt een laag met stukjes wortel aangebracht waarop de goed dichtgebonden kool wordt geplaatst. De open ruimte wordt opgevuld met wortel en ui (3 wortels en 2 uien om precies te zijn) en voorts 2 teentjes knoflook.
Water toevoegen tot boven de kool, zout en peper erin en dan twee en een half uur de oven in bij stand 7.
Helaas heb ik geen afbeelding van het resultaat, maar het smaakt voortreffelijk, daar hoef je beslist geen kool of stamppot liefhebber voor te zijn. Zelf prefereer ik eigenlijk meer de Italiaanse keuken. Vandaar nog een tip, schaf u dit boekje aan met heerlijke koffie- en gebakrecepten. Echt van een heel andere orde dan hetgeen Engelsen onder gebak verstaan, om over het presenteren van dat lekkers maar te zwijgen…
Een volgend maal, bij leven en welzijn, iets over aardappels van Sint Pieter!
Uitgelichte foto: bron
