Een mooie tijd, een bende onder de naam van de “Zwarte Hand”. Ons onderkomen hadden we op een braakliggend terrein bij de oude stadswal. Later kwam met een van m’n eerste Duitse boekjes, “Emil und die Detektive”, die bende van de zwarte hand weer terug in herinnering. Herinnering aan de tijd dat we het gevoel hadden dat de straat van ons was, dat was inmiddels allang niet meer zo.
Vanwaar bendevorming, de drang om ergens bij te horen, die waas van geheimzinnigheid? En niet onbelangrijk, buiten de controle van thuis. Streken uithalen, strijd leveren, zich willen onderscheiden en afzonderen van anderen? Zijn daar speciale gaven voor nodig, zit het in de genen, die kwajongensstreken?
Wie weet. Wel weet ik dat de straat er alles toedoet. De ruimte die je kunt gebruiken voor het avontuur of wat dan ook.
Volwassenen doen het vaak af als spel, maar het is veel meer, het verkennen van de stad, het leven van volwassenen nabootsen, bouwen, vechten, dat alles hoort erbij en daarvoor moet je overal terecht kunnen.
Straatcultuur. Dit even als een terzijde. Maar nu die drang om ergens bij te willen horen. Is die wel zo vanzelfsprekend?
“Wij en zij”, het verenigen tegen buitenstaanders. De vorming van naties, van staten valt op die tegenstelling te herleiden. Ook religies, ze zijn nu eenmaal in vanwege de ons opgelegde Huntington-doctrine, kenmerken zich door dit effect. Eentje noemt zich zelfs katholiek, universeel, maar verkettert afwijkend geloof. Ze sluit zelfs leden uit die niet die ene, haar ware leer volgen, excommunicatie is hun deel, elke vorm van communicatie wordt afgesneden.
Een specialist op het terrein van “wij en zij” beweert nu het volgende: “En geloof me: kenner zult u nooit worden, daar bent u nu eenmaal niet toe uitgerust. Wat resteert is verschillen respecteren, en dat is juist uw grootste probleem.” U begrijpt, hier is een overtuigd gelovig kenner aan het woord, iemand die weet, weet heeft van. Hij heeft de gave des onderscheids meegekregen bij zijn geboorte, is er toe uitgerust en duldt, het spreekt, geen tegenspraak. De toon is een herkenbare katholieke, RK, maar tevens Christelijke: “Velen zijn geroepen, doch weinigen uitverkoren.” Dat hijzelf tot de uitverkorenen behoort staat boven elke twijfel, voor hem althans.
Hoe bereik je een dergelijk status? Niet door geboorte, zoals onze specialist doet vermoeden, nee, op uiterst simpele wijze, echt! Nu moet ik eerst een geheim verklappen. U moet lid worden van Mensa… Mensa? U kent het sprookje over hoogbegaafdheid? Hoogbegaafd waarin, welke gaven, ga zo maar door. En wat zou laagbegaafdheid behelzen, dacht u? Het woord bestaat niet eens, laagbegaafdheid. Lage gaven, klinkt een beetje belachelijk.
De proef op de som voor hoogbegaafdheid (het lijkt wel een ziekte):
Kenmerken
Dokter, wat kan het zijn?
Hoogbegaafd zijn kan leuk zijn of vervelend. Het belangrijkste is dat je beseft dat je hoogbegaafd bent. Zolang je dat niet weet, is het moeilijk genieten van de leuke kanten. Heb jij ondefinieerbare klachten en wil je weten of het misschien hoogbegaafdheid is? Hier is een checklist:
* Ben je snel verveeld?
* Praat je graag veel en snel?
* Heb je de neiging om andermans zinnen af te maken?
* Ben je steeds op zoek naar nieuwe (intellectuele) prikkels?
* Praat je met je vrienden/vriendinnen over andere dingen dan de meeste mensen?
* Ben je gevoelig voor indrukken?
* Pas je vaak slecht in een groep?
* Word je soms wanhopig van die trage mensen om je heen?
* Zijn jouw normen strenger dan die van ‘de maatschappij’?
* Heb je een zelfstandig beroep of een functie met veel vrijheid en afwisseling?
Antwoord je op vijf of meer vragen JA? Dan ben je misschien wel hoogbegaafd. Tijd om de Mensa-thuistest te maken.
Je wrijft je ogen uit bij zoveel nonsens. Elk normaal mens, ja wat is normaal, voelt zich meteen ingedeeld tot de kaste van hoogbegaafden. Welk intelligent marketing figuur heeft dit lijstje ontworpen om mensen te verleiden die test te doen, want daar en daar alleen is het deze lieden om te doen. Het zal wel geld kosten, je zult naam en adres moeten geven, wees daar maar van overtuigd. Als ik me niet sterk vergis zit onze kenner, weter, van dat citaat, in het bestuur van de Nederlandse tak van dit internationale genootschap. Als ballotage, zoveel is me duidelijk, een zelf ontworpen test om het IQ te meten. Op deze wijze zijn de gelovigen onder zich, de gelovigen in het uitverkoren zijn met hoge begaafdheid, een klasseloze begaafdheid. Let wel, zij bepalen aan de hand van eigen definities wie tot de hoogintelligente kaste behoort.
Beste lezer. U begrijpt dat ook ik met mijn gaven moet woekeren, ‘normaal’ begaafd als ik ben met bijbehorende intelligentie. Een en ander moet ik nog eens overdenken, maar vanwege de actualiteit m.b.t. de vlerkenstreken van Pekeltje wilde ik u mijn voorlopige zienswijze over bendevorming, genootschappen, etc. niet onthouden. In die zielige Faas heeft hij weer een makkelijke prooi gevonden. Eerlijk…! En zo gaat een schoft, anoniem en wel, maar door. Let ook eens op de parallellen tussen wat hij te melden heeft en de historische waarheid volgens Bosma. Frappant. We beleven bange tijden met de opkomst van een nieuw soort fascisme, het fascisme volgens Wilders, veel te ernstig om uitspraken van Pekeltje, al is hij nog zo nietig, te bagatelliseren.
We komen erop terug.
Twijfelt u aan mijn inzicht, hecht u waarde aan de vertelsels van Pekeltje, hecht u geloof aan hoogbegaafdheid, zie hier Pekeltje (toen nog Willem Nijmegen geheten), hij wijst u de weg.
Uitgelicht cartoon: Vincent l’Epée – Courrier international
