Alfred Dürer
Een affiche van Klaus Staeck met een beroemd portret van Alfred Dürer. Een Duitser tekent een Duitse vrouw en een, het welbekende PVV-volkje zou zeggen, linkse, dus een foute Duitser maakt er een affiche van. Mijn grootmoeder was ook van Duitse komaf. Tijdens de oorlog ging ze er prat op Holländische te zijn. Zij zou, haar kennende, die vrouw van Dürer zeker onderdak verschaft hebben.
Aan Dürer moest ik denken door het wekelijkse stukje van Hal Faber bij heise online “Was war. Was wird”. Vanwege het Paasfeest verhaalt hij ons over de achtergronden van dat feest, hij komt over het aan het kruis nagelen te spreken, de verlosser en Günter Grass, een verlosser zonder religie. De paashaas mag zeker in Duitsland niet ontbreken en de link met Dürer is gelegd. Dan is de stap niet meer ver om het onderwerp auteursrecht aan te snijden. Dürer wordt namelijk gezien als de eerste voorvechter van dat recht en waarom maakte hij zich er sterk voor? Op de eerste plaats om misbruik van het werk tegen te gaan:
“Wehe dir, Betrüger und Dieb von fremder Arbeitsleistung und Einfällen, laß es dir nicht einfallen, deine dreisten Hände an diese Werke anzulegen! Denn lass dir sagen, dass uns das Privileg durch den ruhmreichsten Kaiser des heiligen römischen Reichs, Maximilian, erteilt ist, dass niemand in Nachschnitten diese Bilder drucken oder gedruckt innerhalb des Reichsgebiet verkaufen darf. Solltest du aber in Missachtung oder aus verbrecherischer Habgier zuwiderhandeln, sei versichert, dass du nach Konfiskation deines Besitzes mit der schärfsten Strafe rechnen musst.”
Een half uurtje voor het lezen van dat artikel werd ik geconfronteerd met een tweet oorspronkelijk verzonden door SS bewonderaar Dirk Hartman:
Afgezien van de absurditeit van wat hier gesteld wordt dient het natuurlijk een doel. Dat maakte al een dag eerder een insinuerende tweet duidelijk:
Niels Boer? Ja, wie is Niels Boer? Iemand die beweert Arabisch te willen leren en de leeskunst nauwelijks machtig is. Iemand die diensten voor de beweging verricht en zegt fatsoenlijk te zijn. Zijn informatie haalt hij uit de voor PVV’ers vertrouwde bronnen en gevraagd of ongevraagd reikt Dirk van Volksmacht Nederland hem het nodige materiaal over mijn persoon aan. Als een soort vervolg op die biografie van zijn hand komen de mededelingen binnen op Twitter.
Het spreekt dat ik dit spul bij mijn al eerder gedane aangifte bij de politie laat voegen. Zo ook het materiaal dat Dirk Hartman misbruikt in de geest zoals door Dürer al 500 jaar geleden geformuleerd. De man heeft nog nooit gehoord van plagiaat, auteursrecht en citeren. Internet is geen rechtsvrije ruimte ook al schijnen er velen uit de beweging dat te denken na die “vrijspraak” van Wilders.
Wat is waar en niet waar? U weet, waar rook is, is vuur. Van dat gegeven wordt door vuilspuiters met graagte gebruik gemaakt. Iets aantonen, onderbouwen of bewijzen doen ze niet, hoeven ze ook niet, denken ze. Het enige wat ze willen is dat hun tegenstanders beschadigd, gekrenkt en desnoods “kapot” gemaakt worden. Ze hopen op een weerlegging van hun “feiten” die ze vervolgens weer naar behoefte kunnen verdraaien enz. Trap niet in die val, want dan bent u verloren, dan bent u een willige prooi voor het gajes, in dit geval het fascistische.
In woord en beeld is er al m’n kop afgehakt, ben ik gekruisigd en in een dwangbuis gestoken. Het vizier staat op me gericht, “ze” komen de deur bij me intrappen… Dan praat ik nog niet over smeerlapperij die m.b.t. m’n vrouw en kinderen wordt uitgespookt. Ga je met die mensen in gesprek?
Wat zou mijn oma van dit al gezegd hebben? “Nur die Ruhe”, denk ik. Ze kon vergeven en hoe. Maar vergeten, nee, dat zeker niet. Trots ben ik op m’n oma, toen al en nu zeker. Ze heeft steeds haar rug recht gehouden en kon iedereen recht in de ogen zien. Een pracht voorbeeld voor kleinkinderen. Mijn vrienden en vriendinnen bewonderden haar.
Jaren na haar dood was in Bonn een grote vredesdemonstratie die zou afgesloten worden met een toespraak van Heinrich Böll. En waar verzamelden wij ons? Op de Poppelsdorfer Allee. En wat wilde het toeval? Een eeuw eerder was m’n grootmoeder geboren uitgerekend in Poppelsdorf! Toeval? Voor mij niet.
Foto: Helena Eich, mijn grootmoeder
