Revolutionaries killed by the White Army, 1917-22
Regelmatig gaan mensen me volgen, waarbij ik denk, goh, jij ook? Om een of andere reden zijn ze nieuwsgierig geworden. De namen ken ik meestal vaag uit het circuit van grote geesten als Alexandra Strieker. Enkele weken geleden meldde zich Peter Anshof. Hij liet zijn aanwezigheid blijken door wat tweetjes aan mij te richten. Nietszeggende, maar dat is weer op zich niet zo bijzonder. Vorige week weer en nou liep het totaal anders.
De bewuste tweets vallen hier terug te lezen en het vervolg ‘s anderendaags hier, dan kan tenminste iedereen zijn eigen mening vormen. Maar er zit die man iets dwars. Hij is aardig tegen iedereen, denkt hij, en nu dit. Even die Tibaert op zijn nummer zetten, want wat krijgen we nou? En er volgt een stuk op zijn weblog. Dat neem ik over op dit blog. Makkelijk bereikbaar en controleerbaar. en je weet maar nooit, voor je het weet is het origineel weg. Meneer ging klagen bij Google en hun reactie aan mij is bij dit bericht gevoegd.
Dan doen we het maar op een andere manier. Gaan we het stukje van hem een beetje uitvlooien. Weer eens wat anders. Hopelijk is het afdoende.
In bruin staat zijn tekst, cursief waar ik op reageer. Mijn reacties staan in vet.
Ik wil niet op eieren lopen, ik wil ze kwijt….
Doorgaans heb ik in mijn thuis-kantoor twee PC’s draaien: op de ene doe ik mijn werk, de andere bekijk ik met een half oog, Tweetdeck draait daar.
In politiek geïnteresseerd zijnde, zoek ik mensen op die bijv. journalist zijn (schaars, de echte althans), politicus (in naam zeer velen), maar ook “gewone” mensen die ik voorbij zie komen met duidelijke, soms zeer uitgesproken, meningen.
PA constateert: Echte journalisten zijn schaars en politici noemen zich velen. Waarop die constatering stoelt, we zullen het niet te weten komen. En voorts ziet hij gewone mensen voorbij komen met duidelijke meningen. Tja, zo plaatst onze man als politiek geïnteresseerde zijn bronnen of contacten in drie hokjes. Op grond waarvan hij verder zijn keuze bepaalt, betrouwbaarheid, informatief gehalte, propaganda, we komen het niet te weten.
Daarbij interesseert het mij helemaal niet vanuit welke politieke optiek zo iemand redeneert, immers, is de mening van iedereen me welkom, al was het om er minstens eens over na te denken.
PA interesseert dat ook niet. Hij is een alleseter. Heeft hij wat om over na te denken. Waaraan hij dat allegaartje toetst, God mag het weten. Merkwaardig. Hij verkeert graag met Alexandra Strieker, een vrouw met een uitgesproken mening over hoe de maatschappelijke orde hoort te zijn. Ze brengt die aan de man/vrouw met een zelfgeschapen vocabulaire. Kent hij inmiddels haar taaltje, steekt hij er wat van op, discussieert hij hierover met haar?
Ik vroeg hem wat hij dacht over een bijzonder eigenaardig schema van die Sandra. Antwoord, ik lees geen schema’s. Interesseert hij zich nu echt voor wat Sandra te zeggen heeft of niet? Of wil hij zich niet blootgeven, of wat? Zeg het maar. Of had hij nog niet nagedacht over dat twee jaar oude stukje?
Tot deze week leverde dat allemaal geen problemen op. Menig Tweep weet waar ik qua politiek ongeveer stond en sta, in wederzijds respect lukt het grosso modo prima, ook bij een “to agree to disagree”.
PA gaat graag probleemloos door het leven, zeker op Twitter. Merkwaardig als je een politiek geïnteresseerde zegt te zijn. Problemen zijn aan de orde van de dag en dan wil het nog wel eens botsen. Ga je problemen uit de weg wordt het alleen maar erger.
We moeten wel een beetje weten van elkaar, waar we voor staan, proef ik uit zijn woorden. Waar staat PA voor? Ik zou het niet weten al komt hij bij mij nogal reactionair over. Opvallend, hij voorzag mij wel al bijna meteen van allerhande etiketten. Overzichtelijk wil hij het wel houden. Iedereen in een partijpolitiek hokje dan maar als je een manco hebt aan politiek vernuft.
Op die manier wordt respect getoond voor andersdenkenden. Niet mijn vorm van respect. Bij mij staat de integriteit van een persoon voorop en die hoor je niet aan te tasten. Ongetwijfeld weet PA wat het afgelopen jaar met de integriteit van Tibaert gebeurd is. Hij was het immers die mij ging volgen. Niet zonder reden veronderstel ik.
Deze week liep dat inene helemaal mis, althans…
‘s-morgens zie ik plotseling een hele rits re-tweets van mijzelf-aan en van anderen-aan-mij verschijnen. Tientallen.
Ruim tien zijn volgens PA tientallen. Rekenen is niet zijn sterkste kant mag ik nu wel stellen. Ook is hij een beetje in de war met ochtend en avond. Maar we willen niet zeuren…
Retweets hebben volgens mij zin als je ook anderen wilt attenderen op een tweet, mijzelf zo in een hele serie ge-retweet zien was me nog nooit voorgekomen.
Je krijgt de neiging te zeggen, eens moet de eerste maal zijn. Iets anders is dat PA zich moeilijk kan verplaatsen in een andere denkwereld. Het zal wel gebrek aan voorstellingsvermogen zijn. Kijk, als je je fantasie laat werken kom je als vanzelf op ideeën. En wees ervan overtuigd, hij begreep de bedoeling heus wel. Was ook niet moeilijk te raden, zelfs voor een buitenstaander niet. Lees maar wat nu komt!
Betrokkene, wiens naam ik niet zal noemen omdat hij zich @tibaert noemt, wilde een “pointe” maken, zo bleek.
DE POINTE: Genuanceerd denken over politiek IST VERBOTEN, alles wat niet volstrekt PRO-LINKS is, is per definitie PVV !….. of zoiets.
Wat ik nu maar niet begrijp is dat steevast vrij en ongebonden denken wordt weggezet als links. De vraag is, wat hebben mensen tegen een denkwijze die de hunne niet is? Zelf stellen ze nooit eigen inzichten ter discussie. De grofste, die momenteel de rondte doet is “Islam = fascisme”. Hoe grotesker, hoe makkelijker het erin gaat, dat is gewis. Personen die het kapitalisme tot een dogmatische ideologie hebben verheven worden als realisten gekwalificeerd. Het heeft er veel van weg dat sinds de secularisatie van de maatschappij mensen op zoek zijn naar een Ersatzreligion, om het ook maar eens in het Duits te zeggen. De taal die gehanteerd wordt om mensen als links angehacht weg te zetten. Wat valt over deze alinea van PA nog verder te zeggen? De opmaak ook… En zoals altijd, PVV. Per definitie PVV, wat een kul.
Betrokkene had wellicht ooit “ In der Beschränkung zeigt sich erst der Meister” ergens gelezen en de conclusie getrokken dat men zich twitterbreed diende te beperken door een onvoorwaardelijk geloof in de religie van het socialisme ?
Het stukje mocht ik niet gewoon integraal van PA overnemen, nu moet ik gebruik maken van mijn citeerrecht. U merkt het desondanks onderhand wel, een helder betoog opzetten is niet de sterkste kant van PA. En dan die zinsbouw… Wees eens eerlijk, wat staat hier nu? Vraag me serieus af of hij het zelf begrijpt. Zijn kennis van de Duitse taal is belabberd, maar dat wist ik al via die tweets. Waarom het dan toch gebruiken? Dat “onvoorwaardelijk geloof in de religie van het socialisme” is een zinsnede om te bewaren. Meer nog, ze toont aan dat PA verdomde goed wist waar ik op aanstuurde met die vraag over dat schema. Voor hem was discussie daarover ongewenst, dat is zonneklaar.
Schiet mij maar lek.
Och nee. Echt PA, daar ben je werkelijk te onbeduidend voor. De commentaartjes moeten voldoende zijn. Ik word graag tot denken aangezet en met alle plezier van de wereld zet ik graag mensen tot nadenken aan. Dat lukt helaas niet bij mensen behept met vooroordelen, bange, bekrompen mensen. Mijn ervaring.
En het laatste woord geef ik aan PA…
Waar het mij om te doen is, is dat ik Twitter leuk vind, het een prima medium vind, voorzolang en voorzover we elkaar in waarde laten en elkanders meningen respecteren.
Ik zit al een tijdje op twitter. In die tijd heb ik mij geërgerd aan “grootheden” die om de minste-of-geringste reden mensen gingen blocken. Ze gebruiken het feitelijk vaker als teken-van-macht dan als de ware aard ervan: teken van ONmacht of, anderszins, teken dat je andere meningen uit je TL wenst te bannen.
Tegengestelde polen als Bert Brussen en Peter Breedveld zijn daar welhaast exemplarisch voor.
Toch heb ik zelf (voor de derde maal in mijn “twitterbestaan”) dus uiteindelijk die mij stalkende @tibaert in arren moede geblockt. (geblocked ?)
Ik behoud mij het recht voor op de volgens mij respectvol bedoelde wijze te twitteren én te weigeren door welkeen ook in een mij volstrekt onterecht toebedeeld “vakje” te laten plaatsen .
Met mij mag iedereen het volslagen oneens zijn. Dat is ieders’ goed recht.
Maar mij bombarderen met negatieve hokjes-indeling of kwalificaties gaat me iets te ver…
Vergeef me, ik block dus soms. Nu in totaal drie keer. En dat spijt mij oprecht.
Over dit bericht
Twitter-block,” uit Zeer Eigenwijze Blog van Peter Anshof van Gijn
Gepost op: 06.29.12 / 13:14
Rubriek: Algemeen
Bij het posten van bovenstaand stuk zie ik dat Peter Anshof weer in de weer is geweest. Nu kan ik wel blijven reageren maar het voegt niets toe, vrees ik. De man is nu eenmaal gezegend met een selectief waarnemingsvermogen. Daar kom je niet tegenop. Mensen als Anshof zullen alles in het werk stellen om recht te buigen wat krom is. Ook, klerken zijn het ergst.
Vind ik leuk:
Vind-ik-leuk Laden...
