Bezit is diefstal…

Karel Appel (1970)



Ontwapenend zoals onze rechtsradicalen, rechtsextremisten, fascisten, neo-nazi’s, zich uiten op Twitter. Ze hullen zich graag in een liberaal getint jasje. Ze verwijzen graag naar grote denkers in de veronderstelling daarmee hun woorden eeuwigheidswaarde te geven. Herhaling op herhaling: vrijheid en bezit, bezit en vrijheid. Discussie bij voorbaat uitgesloten, immers hun denken is ook hun bezit, hun geestelijk eigendom. Hun waarheid, de waarheid. Daar mag je niet aan tornen.


Je kunt het ook andersom formuleren, gezocht wordt door deze lieden naar een legitimering van hun levenswijze. Hun vermeende recht op bezit, kapitaal en onbegrensde mogelijkheden om deze te vergroten. Hun zijn bepaalt hun geest, zou je kunnen zeggen. Hun weigering is absoluut om met niet gelijkgestemden in debat te gaan en op onderzoek uit te gaan hoe de realiteit gevormd wordt, economisch, ecologisch. Die realiteit negeren ze, ontkennen ze. Slechts bij incidenten die hun verontrusten, die ze zien als een bedreiging, komen ze in actie. Van dit gegeven wordt met graagte misbruik gemaakt.

In het geheel niet verwonderlijk is de houding uit die kring t.o.v. de EU. Hun houding is principieel nationalistisch met een staat die hun belangen beschermt. Een slanke staat die garant staat voor een sociale vrede. Het daarbij horende geweldsmonopolie blijft bij hen punt van discussie. Niet dat van militair of politie, wel dat van het recht tot verdediging van “have en goed”.  Kortom, wij tegen zij, nationalisme in zijn pure 19e eeuwse vorm, met een maatschappij die iedereen zijn plaats geeft die hem of haar toebehoort, zoals verwoordt door Friedrich Naumann, de geestelijke vader van het Duitse nationalisme en fascisme. Niet toevallig de naamgever van het wetenschappelijk instituut van de Duitse liberalen, de FDP.

Gisteren stootte ik op een merkwaardige tweet die ik op mijn manier meteen vastlegde:


 


In die tweet van ene Schulman wordt verwezen naar de site van een voor mij onbekende stichting, de Stresemann Stiftung. Naamgever, de liberale minister van buitenlandse zaken tijdens de Weimarer Republik en volgeling van Naumann.  Zoiets wekt mijn nieuwsgierigheid. 

Wat krijgen we te lezen op hun site, “Ein Lobby für die Freiheit”? Een onderzoek over de schrikbarende toename van linksextremisme in de Bondsrepubliek. Hoe verzin je het? En dat na de NSU moorden van het afgelopen decennium. Er valt nog meer te lezen op die site. Trots vermelden ze dat ze tot de eersten behoorden om de “Verklaring van Brussel” te ondertekenen: “Die Stresemann Stiftung gehört zu den Erstunterzeichnern der Brüsseler Erklärung 2012 auf der ersten Jahrestagung der International Civil Liberties Alliance (ICLA) im Europäischen Parlament.” En wat beoogt die ILAC? Monddood maken van ongewenst: Sendungsbewusstsein.

Die Stresemann Stiftung toch met haar aureool van respectabel. Heel anders dan dat beruchte Duitse PI blog met z’n Nederlandstalige variant, E.J. Bron. U merkt het, onvervaard zijn lieden in de weer om hun rechtmatig bezit, hun privileges, veilig te stellen. Als het moet op de blanke, brutale wijze die we kennen uit het verleden en die zeker Zuid-Amerikanen niet vreemd zullen zijn.

Denk erom, de fascistische internationale, ieder voor zich, God voor ons allen, slaapt geen moment…


 


Verantwoorden voor hun miserabele daden zullen zich nooit. Integendeel, ze gaan door met het verspreiden van smaad en laster in hun strijd voor hun vrijheid. De enige die telt.

Uitgelichte afbeelding: bron onbekend

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.