De tweets waarin ik dit soort vermeldingen naar mijn hoofd geslingerd krijg zijn niet meer te tellen. Tot voor kort kwamen ze praktisch uitsluitend van figuren die we van lieverlee PVV’ers zijn gaan noemen. Rechtsextremen is een betere benaming. Sinds kort heeft zich een opmerkelijk iemand in hun midden genesteld, Jacqueline Wouters. Ze gaat zelfs voorop in de strijd tegen mijn persoon en mijn activiteiten op dit weblog en op Twitter. Het kan verkeren. Sjaakie met haar gekke fratsen, die me op de meest ongelegen momenten lastig viel, de meest simpele zaken niet begreep en die ik haar dan maar weer tot in den treuren uitlegde is boos op me omdat ik haar blockte. Stel je voor Sjaakie blocken tot kan toch niet. Ja en als ‘s anderendaags haar Twitter account opgeschort wordt ben ik de boosdoener. En als ze dan ook nog lastig gevallen wordt door anonieme telefoontjes zijn de rapen helemaal gaar.
Waarom maak ik me druk over die vrouw? Omdat ik kwaad ben. Ben ik anderhalf jaar in de weer om iets duidelijk te maken, haar te helpen met het opzetten van een weblog (dat ze nu hals over kop heeft weggehaald) krijg je dit. Als zelfs een van mijn allereerste volgers er zo weinig van snapt, wat doe ik dan hier? Als zelfs iemand die ik hoog heb zitten me op een vaderlijke toon gaat toespreken dat ik Sjaakie met rust moet laten nadat ze me met idiote tweets bestookt heeft, waar steek ik dan mijn energie in? De man in kwestie heeft overduidelijk ook weinig meegekregen van wat zich op Twitter afspeelt, anders kan ik die reactie niet plaatsen.
Moet ik nog doorgaan? Vorig jaar in december heb ik tegen onverlaten als Jekylline, Linksrapalje en een Baron aangifte gedaan. Aangifte vanwege een doodsbedreiging. Mijn zoon idem i.v.m. smaad en laster. Tot nog toe zijn weinig resultaten te zien. Via is mij te verstaan gegeven geen verdere aanklachten in te dienen, men is op de hoogte. Dit alles is geen nieuws voor diegenen die me volgen op Twitter. In dit blog valt er ook het een en ander over te lezen. Dat hebben kennelijk Sjaakie en haar beschermheer nog nooit gedaan. Het is nog dwazer, Sjaakie heeft een klacht gedeponeerd bij de politie. Je kunt erover lachen, want serieus zal ze, kan ze niet genomen worden. Maar toch.
De geschiedenis blijft zich herhalen. Alexandra Strieker, Peter Anshof (hoe kwam die vent aan mijn telefoonnummer?), die Ardeense uitbater… Ja, de politie ziet ze komen. Ja, met wat? En ach, dan komen vervolgens de echte schoften, die zullen wel even de deur hier komen intrappen en als ze weggaan is m’n huisje verdwenen. Zeggen ze. Lieden als Linksrapalje, Bres, Zanger Richard en of hun vriendjes schrikken nergens voor terug. Grootspraak. Ik zou het niet weten. Zeker is dat die Baron hun wel even de weg zal wijzen.
Je lokt ze toch uit, zet lijstjes op je weblog. Tja, wie kaatst moet de bal terug verwachten. Werkelijk? Lees het weblog vanaf augustus vorig jaar door en oordeel dan. In principe registreer ik slechts om duidelijk te maken hoe het fascistisch gif van Wilders en consorten zich steeds verder verbreid. U hoeft het met mijn commentaren niet eens te zijn. Reageer, ik heb het wel al honderdmaal gezegd. Diverse lieden heb ik aangeboden om hier een bericht te plaatsen. Dan geeft men niet thuis.
En wat zei iemand tegen me, enkele weken geleden op een zonovergoten terras? Je gebruikt op je weblog ook kwalificaties die zij gebruiken. Eerlijk waar. Ik mag een schoft geen schoft meer noemen, een fascist geen fascist. Dat heet dan schelden. Schoften noem ik mensen die mij van iets betichten dat valt onder smaad en laster. Neem van mij aan dat ik me wel driemaal bedenk eer ik iemand een negatief beladen adjectief toedicht. Ja, zei iemand, het gebruik van kapitalisme en kapitalist, iemand fascist noemen is ook schelden. Zo ken ik er ook nog wel een paar.
-
En nu ophouden over #demmink aub
-
JORIS DEMMINK EN KRAPUUL
-
DE EITJES VAN SJAAKIE EN HUIB
-
DE ‘GROEP ECKHARDT’ IN ACTIE
-
HENRI-PIERRE
-
JORIS DEMMINK MET EEN KRAPUUL LINKJE…
-
BOEIEN EN LINGERIE
Uitgelicht: Gerard Dillon – bron
