Ik strijd voor de kinderen niet voor mijzelf…

“Ik strijd voor de kinderen niet voor mijzelf!”


Dan bind je de strijd aan om iemand achter slot en grendel te krijgen op wie de verdenking rust dat hij pedofiel is. Dan maak je iedereen verdacht die je tracht te matigen in die strijd. Dan ga je allianties aan met mensen die je eerst zei te verachten. Dan geloof je voetstoots iedereen die met je mee heult. Dan heiligt het doel alle middelen. Je strijdt immers voor de kinderen. Werkelijk?

Strijd, welke strijd en met welke middelen, dat lijkt me de kwestie. En die kinderen, welke, allen? Als je het allesomvattende de gebruikt zul je op zijn minst iets duidelijk moeten maken welk perspectief die kinderen van jouw strijd te verwachten hebben. Zul je inzicht en kennis met anderen moeten delen om die strijd met succes te kunnen aangaan. Met wie, voor wat, tegen wie en tegen wat. De vraag is wie ben je wel dat je dit zo stellen mag, op welke ervaring en kennis kun je teruggrijpen?

Je merkt het bij het ouder worden. Je eigen kindertijd doemt vaker in je gedachten op en je gaat vergelijken. Bij doordenken besef je dat de huidige kinderwereld er eentje is van consumptie met het kind als object. De belevingswereld van kinderen wordt steeds meer een kunstmatige. Wat hierbij voor kinderen verloren gaat en wat gewonnen wordt laat ik aan de lezer ter eigen interpretatie over. Mag ik me zorgen maken?

We hebben onze levensstijl geheel afhankelijk gemaakt aan een onstilbare behoefte aan energie. De chemie bepaalt steeds meer onze gezondheid en de biosfeer. Het lijken onomkeerbare processen die plaatsvinden op een gigantische schaal zodanig dat we ons machteloos gaan voelen. Is dat de toekomst voor onze kinderen, een leefwereld waaraan ze volledig overgeleverd zijn en waar slechts enkelen aan de touwtjes trekken?

Als je zegt te strijden voor kinderen, als je kinderen opvoedt, zul je op zijn minst wel eens over deze zaken hebben nagedacht. Of vergis ik me? Wordt hetgeen ons bedreigd slechts gepersonifieerd, poppetje weg, probleem opgelost? Ook problemen die wezenlijk menselijk zijn? Pedofilie bijvoorbeeld? Geen enkel zinnig mens zal dat durven te beweren. En toch is het dat wat we dagelijks meemaken. In de politiek, op het werk of waar dan ook wordt afgegeven op personen. Net of wij de betere mensen zijn en zij de slechte.

Gelukkig zijn we toch als mensheid een beetje geëvolueerd en kennen we nu de rechtstaat. De politiek maakt wetten, justitie velt vonnissen en politie spoort op. Alles mensenwerk, maar controleerbaar en voor verbetering vatbaar. De rechten van vrouwen en kinderen zeker, ook die v.w.b. milieu, noem maar op. Vergeet niet, we leven binnen de dominantie van een kapitalistische economie, de marges die daardoor gesteld worden tot verbetering zijn minimaal. Maar toch. En we kunnen onze mond open doen, nog.

Geef eens klip en klaar antwoord. Stel uw zoon of dochter blijkt pedofiel te zijn, nee geen misdadige, wat denkt u te doen? Gaat u er bij voorbaat van uit dat hij of zij vroeg of laat kinderen zal gaan verkrachten? Welke strijd gaat u voeren? Nee, mij hoeft u geen antwoord te geven, maar beoordeel tegen het licht van bovenstaande de activiteiten van een aantal mensen op Twitter i.v.m. de affaire Demmink. Mijn antwoord is, hier zijn fascisten van het zuiverste water aan de slag. We zijn zelf rein, van alle smetten vrij. En hun strijd? Wie niet voor mij is is tegen mij en moet vernietigd worden.