Vanaf het begin met het registreren van wat onverlaten zoal produceren word ik geconfronteerd met de verdwijntruc. Het verwijderen van belastende tweets is nog wel het meest simpele. Dit ontdekte ik voor het eerst op grotere schaal bij Jeannie.
Een andere voor mij pijnlijke ervaring was dat Twitter je oudere tweets wel bewaard, maar dat je er niet meer bij kunt. Als je niet tijdig je spulletjes vastlegt gaan ze voor jou verloren, ook DM’s. Heel vervelend als je de geschiedenis van een doorlopend proces wilt reconstrueren, zeker als mogelijk strafbare daden in het geding zijn.
Precies bij dat vastleggen komt een ander opmerkelijk beeld te voorschijn. Mensen die o zo begaan zijn met de status quo, hun luizenleventje, hun blank en rein Nederland willen de werkelijkheid en harde waarheden blijven ontkennen. Kritiek op hun zienswijze over de samenleving is voor hen onverteerbaar. Het raakt hun eigenbelang en niets kan hun stemming zo bederven als dat. Jeannie weet zulks als geen ander in woorden te vatten:
“Als ik zo jou bio lees dan weet ik al gelijk dat jij de boot tot succes ook gemist hebt linkse man. Ciao!” zegt ze tegen iemand met deze bio:
“Eigenzinnig publicist – *vrije denker* – forensic psychiatry – *criminology* – rehabilitation“…
Voor haar, slechts bezorgd als ze is over haar eigen centjes een onvoorstelbare levenswijze. Ik denk zelfs een voor haar bedreigende. Dergelijke personen blokkeert ze voor haar gemoedsrust dan ook meteen.
Iets anders is opvallend. Mensen als Jeannie worden door gelijkgestemden direct herkend. Ze steunen elkaar over en weer. Juist de meest asociaal opererende mensen kunnen op elkaars steun rekenen valt op Twitter te constateren. Mensen die wars zijn van kennis, dialoog, culturele diversiteit. Daartoe missen ze doodeenvoudig het benodigde gereedschap. Vandaar dat ze elkaars ondersteuning zoeken. Aangeboden hulp die hun vooroordelen en waandenkbeelden bevestigen zullen ze nooit in de wind slaan. Mijn ervaring met Jeannie tot Jacqueline Wouters.
Een volgende stap is voor hen dan een volstrekt logische. Overtuigd van hun waarheid en geconfronteerd met de niet te weerleggen feiten dienen die feiten te verdwijnen. De meest omvattende poging deed tot nu toe Peter Anshof. Ook de documentensite Scribd werd niet gespaard, want niets is meer ontluisterend dan je eigen naakte tweets op een rijtje terug te zien, zeker als je ze vol stopt met smaad en andere zaken die je niet kunt verantwoorden. En omgekeerd om te zien hoe gemanipuleerd wordt bij het leven. Vervalsen van tweets bijvoorbeeld. Als dat allemaal niet tot succes leidt wordt gedreigd. Fysiek, materieel en met justitie.
Een kras staaltje waarbij dergelijke zaken samenkomen, verdwijnen en dreigen, zie ik vandaag. Dat Herman Falkenstein als een Razende Roelandt te keer gaat en daarbij nog als een kip zonder kop, goh wie deert het, waren er niet de goedgelovigen die bij voorbaat al wat slecht is anderen toevertrouwen. Vandaar dat ik tegen hem (@mo55ad en @megasupernieuws) een aanklacht had ingediend.
Ondanks het feit dat hij bij de politie op het matje is geroepen gaat hij rustig verder of er niets aan de hand is. M’n aanklacht betrof onder meer het hier afgebeelde geschrift.
“Alphonse Scaf aka tibaert een nazi in spe op Twitter”.
Een van de voor Jacqueline Wouters betrouwbare bronnen over mijn persoon. Het stond in haar lijstje op haar smaadblogje, zie screenshot hiernaast.
Stond, ja. Nu valt achter die link de volgende tekst te lezen:
Je kunt je schouders erover ophalen, je kunt erom lachen of het opvatten als een satire, maar zo werkt het niet in die kringen. Het is hun waarheid en die poets je niet zomaar weg. Een prachtige illustratie van deze platvloerse manier van redeneren en je gelijk halen leverde eens Jacqueline van Wel. Bij deze Jacqueline had ik nog steeds het gevoel dat ze donders goed wist hoe de vork in de steel zat. Bij Jacqueline Wouters is dat beslist niet het geval. Ze is ervan overtuigd dat wat in die schrijfsels staat juist is. Ze klampt zich eraan vast, dat geeft haar dan weer de zekerheid dat ze juist zit met haar beschuldigingen aan mijn adres en dat van anderen. Zou ze dat niet doen, stort haar wereld in elkaar. Haar strijd met duizenden “vrienden” zou een vergeefse zijn geweest.
En wat heeft ze al niet geprobeerd om me verwijderd te krijgen van Twitter en van dit weblog? Veel:
Die juridische stappen zullen zeker nog volgen. Daarover een ander maal. Ook over die 43 aanklachten, las ik ergens, die over mij ingediend zijn. De laatste, als ik het goed begrepen heb, stamt van de vriend van Jacqueline Wouters. Ja, die fascistische horden op Twitter leveren geen half werk af. Ze gaan door tot het bittere einde.
Nog een mooie tweet om over door te denken. Ze verscheen kort na dit blog. Puur toeval, maar te passend om ze niet op te nemen. Censuur…
Even na middernacht komen haar reacties, maar geen antwoorden op mijn meermaals gestelde vragen:
Deze, een van de vele van Herman Falkenstein mag beslist niet ontbreken:
 |
| 10 januari 2013 |
ps
Een van de hyperlinks achter “Wouters” verwijst nog naar het door de wanddaad van Dijstelberge verdwenen weblog. Het betrof hier een z.g. pagina, zonder titel en datum, en valt daarom niet zo een, twee, drie te achterhalen.
-
OVER ETEN EN MOLECULEN
-
OPEN BRIEF AAN JEANNIE
-
EEN ONVERBREKELIJKE BAND VAN VERTROUWEN…
-
AANGIFTE EEN JAAR GELEDEN EN NU…
-
29 FEBRUARI, EEN GEWONE TWITTER-WERKDAG VOOR JEKYLLINE
-
DOSSIER HERMAN FALKENSTEIN
-
MENING UITEN EN CENSUUR
Uitgelichte afbeelding: bron
