Een bruine neef

Sabine Weiss

Van je familie kom je nooit los, ze weten je altijd te vinden. Zo een neefje, zoon van de oudste broer van m’n moeder. Hij had sedert lang gebroken met z’n ouders, broers en zussen en zoals het in z’n familie heette zich aangesloten bij een sekte ergens op de Veluwe. Ik had hem voor het laatst gezien toen hij een jaar of vijf, zes was.

Uit het niets ontving ik een e-mail van hem. Hoe kom je aan mijn adres? Dat had hij gekregen van een naamgenoot die bezig was een stamboom op te zetten en die zonder mij te vragen m’n e-mail adres had doorgegeven. Naast dit akkefietje zou mijn argeloosheid om deze persoon informatie door te geven mij nog op een andere wijze opbreken. Ene Dirk Hartman ging er op zijn manier mee aan de haal. Vervolgens heb ik de maker van die stamboom verzocht al het materiaal rechtstreeks gewijd aan mijn familie op die betreffende genealogie site te verwijderen. In al zijn brutaliteit doemde dat figuur later nog op in een discussie met mij over Wilders, samen met die neef, op Facebook, om mij te vertellen dat het geen pas gaf zich zo uit te laten over onze fascistische Leider als ik meende te moeten doen.

Zo ver was het bij de ontvangst van die e-mail in 2009 nog niet. Gezien z’n geschrift had ik een zeker medelijden met de neef, m’n vrouw behoedde me ervoor in te gaan op z’n verzoek. M’n moeder was inmiddels 97 en aan het dementeren. Wat een geluk, bleek achteraf, die wijze raad van m’n vrouw. Wat bleek? Ik had werkelijk te doen met een liederlijk figuur die niets te bont bleek zijn gram te halen. Ja, waarom? Via Twitter, waar hij me was gaan volgen, zag hij hoe schorem van rechts èn links doende was mijn integriteit aan te tasten en ging dat volk van smaad en laster voorzien. We zijn inmiddels in 2013, vier jaar na z’n verzoek en anderhalf jaar na het overlijden van m’n moeder. Het fascistengebroed denkt victorie te kraaien met als de grote zot van het gezelschap die neef.

Het was slechts een kwestie van seconden voor mijn oom dat hij ontsnapte aan dit bombardement, november 1941. Was het verkeerd afgelopen dan had zijn zoon, de bruine neef, nooit het levenslicht gezien.

Deze slideshow vereist JavaScript.

• MIJN BRUINE NEEF

• Dit vindt het schorem leuk…

• SASKIA

• ZWAKZINNIG EN NIET TOEREKENINGSVATBAAR?

• GELOVIGEN DIE IN DE DUISTERNIS DWALEN

• DE WAARHEID OVER MIJN PERSOON, EEN PVV WAARHEID…

• MAASTRICHT – BLAUW DORP