Nogmaals: Een gaaf mens

Edvard Munch: Ashes I (1896)


Toegevoegd mei 2017 en terug gedateerd



Zoals het past in een maatschappij waarin de maakbare mens voorop staat, de gezondheidscultus tot het enige ware geloof is uitgegroeid, dient iedereen, maar dan ook werkelijk iedereen tegen een meetlat gehouden te worden, hoe ondeugdelijk die meetlat overwegend van eigen makelij ook is. Zo stellen we ons in staat om over mensen oordelen te vellen los van heel hun persoonlijkheid.

Religie is in een dergelijke constellatie uit, ze wordt zelfs tot taboe. Religie, die mensen zou kunnen laten zien dat er nog andere waarden zijn, minder grijpbare ook, die van kunst en cultuur bijvoorbeeld.

Ik laat nu iemand aan het woord die overtuigd is dat ze alle kennis bezit om diagnoses te trekken v.w.b. de menselijke psyche. We hebben kennis gemaakt. Centraal begrip in haar leer over DE mens, ze is een vrouw, is narcisme. Eigenlijk is het allemaal supersimpel, zoals ze zelf ook toegeeft. O nee, die volgelingen zijn supersimpel.

Een drietal berichten aan de hand van e-mails waarin ze me deelgenoot maakte van haar inzichten. De data in vet corresponderen met die van m’n verdwenen weblogs waarvan hier de copieën:

zondag 5 mei 2013
maandag 6 mei 2013


Ter toelichting. Dit is materiaal dat Eveline van Donkelaar aan me toestuurde. Alles wijst erop dat ze interesse in mijn activiteiten kreeg toen de naam Anshof viel. Waarom? Vraag het haarzelf zou ik zeggen. Dit is geen roddelblog.
 




Uitgelichte afbeelding: bron

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.