Pablo Picasso – Naakt met kat (1964)
Toegevoegd mei 2017 en terug gedateerd
Lievelingsthema’s van iemand die beweert dat ik met dergelijke stoornissen behept ben. Helaas voor haar, ze is niet bevoegd dergelijke diagnoses te stellen. Toch wil ze me voortdurend aan de medicatie en ziet me het liefst verwijderd uit de samenleving. Een ander beweert dan weer dat ik er niets van snap. Het lijkt wel een echo van weer iemand anders als reactie op mijn aangifte tegen een heuse bedreiger. Vervolgens toont een derde een blote meid aan z’n geliefde, een vrouw die ik ooit heb uitgelegd hoe ’t zat met @kutje13. Met hemzelf een gesprek voeren leek onmogelijk, vandaar.
Ingewikkeld voor een buitenstaander, lachwekkend zeker, maar zo praten kennelijk mensen die iets met therapie hebben. Ze hebben a.h.w. de nieuwe godsdienst in hun armen gesloten, een veel lucratievere dan welke andere ook, de gezondheidszorg. En o jee, meteen uit zich weer de paranoia, zie de spuitjes tegen de mazelen. Vergat ik nog bijna te zeggen, die historicus acht zich bevoegd therapeutische sessies te beleggen. Of het veel geld voor hem in het laatje brengt weet ik niet, maar een grapje is het niet.
Orde, Eveline, daar draait het om. Staat bij fascisten op de eerste plaats. Ik lieg niet, maar dat zul jij nu weer niet begrijpen en het je uitleggen daar pas ik voor. Weet je nog, het AD, het zionisme? Zeker paarlen voor de zwijnen gooien doe ik niet, zo stom ben ik nou ook weer niet.
Jullie gedrieën vind ik, en daar gaat het mij om, politiek gevaarlijk bezig en dat bewijzen jullie nu al bijna een jaar lang richting mijn persoon. Begin nu eindelijk eens met het fascisme bij jezelf. Daar zijn geen therapieën voor, wel zijn karaktereigenschappen als oprechtheid, twijfel, nieuwsgierigheid een strikte voorwaarde hiertoe. Het lijkt me uitgesloten dat een pathologische leugenaar, een narcist en alcoholist aan dergelijke zelfkennis ooit toekomt, maar nogmaals de menselijke psyche is mijn terrein niet.
Uitgelichte afbeelding: Pablo Picasso – bron
