Leonard Misonne – Nasty weather, around 1910
Later toegevoegd en terug gedateerd
Bovenstaand beeld doet verbluffend sterk denken aan de Tongerseweg richting Wolder (Maastricht) uit diezelfde periode…
Een “weigerlimburger”? Wie zou dat zijn? Iemand die weigert Limburger te zijn, wat dat dan ook moge betekenen, of iemand die weigert contact te zoeken met de bevolking waaronder ze verkeert en die haar gastvrijheid verleent? Prangend de vraag, waarom blijft ze hier verkeren?
Ze lucht haar hart op 7 oktober 2012. Haar gesprekspartner, een Doña, heeft helaas haar eigen boodschappen weggehaald. Aan het woord komt dus alleen deze hatende oma, een gast zonder beschaving…
“ik ben niet zo limburgminded, maar ik geef toe dat het fotomateriaal gaaf is….
“en mijn zoon een bijzondere fotograaf;-))
“Ja, absoluut maar de mensen vormen hét limburgse.
“IK niet!
“Ik ben weigerlimburger
“Ik woon hier tijdelijk en weet niet hoe vlug ik hier weg moet komen. Vreselijk. Heb overal gewoond, nergens zo bizar als hier.
“Maar het landschap is eerlijk, dat wel!
“Ik woonde ook in zwitserland en was geen zwitser, zelfde type horken. Limburg is voor limburgers.
“Ze doen maar;-))
“Dat zou wel moeten maar…..”
Soms wil je weten wat er aan de hand is, dan ga je op zoek en kom je een dergelijk o zo onnozel maar o zo verhelderend gesprekje tegen op Twitter. Even ter herinnering:
Deze tweet, precies een jaar later dan de vorige, vormde de aanleiding tot dit bericht:
Haar portret stamt van de Doña. Toen ik het voor het eerst zag werd ik getroffen door die oogjes. Treffend. Ze drukken iets uit wat ik nog nooit eerder bij iemand heb meegemaakt, een beetje griezelig ook en vooral iets onberekenbaars. Het is weliswaar een interpretatie achteraf, maar desondanks. Zoek maar eens contact met haar. Die ogen passen wonderwel bij haar lichaamstaal en haar stem. Een stem die detoneert in een zangerige omgeving.
Grappig in dit verband is dat ze hevig schrok over mijn melding van een overleg bij de AIVD, dat kort voor onze ontmoeting op de Markt had plaats gevonden. Heeft toen de paranoia bij haar toegeslagen, vraag ik me nu af.
Nog even terugkomend op haar kijk op het Limburgse en de Limburgers. Ze is er na al die jaren dat ze hier woont nog niet achter hoe de vork in de steel zit. De Peel heeft weinig gemeen met de Mijnstreek en nog minder met het Maasdal in Zuid-Limburg. Zo ook de bevolking. Het is een kunstmatig gebied geschapen van buitenaf. Van dat soort zaken heeft ze geen weet en die begrijpt ze, deze Bataafse ziel, kennelijk in de wieg gelegd om fascisme en racisme uit te dragen, niet. Let op haar bewoordingen.
juni 2018
Ook even aandacht voor iets dat structureel van aard lijkt te zijn. Aan de lopende band merk ik dat oude tweets weggehaald worden, die belastend zijn voor de auteur en vaak regelrecht strafbare inhoud bevatten. Zo ook de bovenstaande. In het klein gebeurt wat ook steeds in het groot gebeurt, de geschiedenis tracht men te herschrijven, het eigen blazoen te zuiveren.
Afbeelding: Leonard Misonne – bron
