jur kuipers
De USS Gerald Ford. Het zal nog zo’n twee jaar duren voordat het gevaarte de oceanen teistert…
Het is het eerste vliegdekschip van de “Gerald Ford-klasse” dat de “Nimitz-klasse” gaat vervangen, waar er nu – ik meen – tien vliegdekschepen van zijn…
De USS Gerald Ford is “het neusje van de zalm” wat technologie betreft…
Kernenergie wordt gebruikt om het schip elektromotorisch aan te drijven, i.p.v. met stoom, wat nu bij de kernenergie-aangedreven Nimitz-klasse het geval is.
Ook de katapulten om de gevechtsvliegtuigen weg te schieten zijn elektromagnetisch en dus niet stoom-aangedreven zoals bij die Nimitz-klasse.
Goederen en vliegtuigen worden niet hydraulisch, maar -alweer- elektromagnetisch – in -en uit het ruim gelift.
Nadeel… las ik… bemanning moet lopend met de trap, wat geen sinecure is, want het schip is gigantisch…
Een goede conditie is vereist…
Info op Engelstalige Wikipedia (want uitgebreider dan de Nederlandse): Gerald R. Ford-class aircraft carrier.
De USS Gerald Ford is inmiddels $3 miljard “over budget” (gaat totaal zo’n slordige $13 miljard kosten)…
Link naar website van “The Verge” met video:
Christening the USS Gerald Ford: inside the most advanced, most expensive warship ever built.
Er is kritiek..
O.a. van Republikeinse senator en “oorlogsheld” John McCain: U.S. Navy Bets $42 Billion on Carriers in China’s Sights.
Laat ik mijn mening – als amateurtje – ook maar eens geven…
USS Gerald Ford is gebouwd “voor de toekomst”, het moet zo’n vijftig jaar meegaan…
Maar is het inmiddels al niet een varende “sitting duck”?
Waarom?
Technologie schrijdt voort…
Wapensystemen kunnen tegenwoordig over ver aangestuurd en bestuurd worden…
Rusland, maar ook zeker China (dat qua economie -EN technologie de V.S. op den duur voorbij zal streven) zullen potentieel steeds betere onderzeeërs, raketsystemen (kruisraketten) en drones (onbemande vliegtuigen) kunnen inzetten.
Het zal zo een peuleschil zijn een vliegdekschip – van waar dan ook – in rook te laten opgaan…
Drones zullen naarmate de technologie vordert steeds grotere afstanden – zonder te landen – kunnen afleggen…
Vergelijk het met de teloorgang van “het slagschip”…
Het in WOII tot zinken brengen van Adolf Hitler’s “Bismarck” gaf eigenlijk al aan waarom een gigantische oorlogsbodem dat tot de tanden toe bewapend is met kanonnen een kind met een waterhoofd is…
De Amerikanen hielden deze Mastodonten nog in de vaart tot zelfs de Golfoorlog aan toe (waar vanaf “de -tandeloze- vijand” werd bestookt met Tomahawk-kruisraketten).
Inmiddels heeft de V.S., bij mijn weten, geen grote slagschepen meer.
Duur in onderhoud, niet flexibel en zeer kwetsbaar…
De marine werkt tegenwoordig met kleinere, snellere vaartuigen…
Een slagschip kan in deze moderne tijd strategisch niet meer mee.
Einde verhaal slagschip.
Zo zal het, naar mijn verwachting, ook vliegdekschepen vergaan…
Het zijn – nu de grootmachten geen conflict met elkaar hebben (maar wel oorlogje “met elkaar” voeren via andere landen – denk aan Syrië) – de vliegdekschepen van de V.S. meer onderdeel van een diplomatiek spel.
Immers: een oorlogsbodem van één hectare of meer vertegenwoordigd ook een stukje Amerikaans grondgebied (USS Gerald Ford is drie hectare groot).
Kom je aan een Amerikaans vliegdekschip, dan zal dit worden gezien als een aanval op de V.S.
Zo hebben de Chinezen een (weliswaar omgebouwd) vliegdekschip (een roeibootje vergeleken met wat de Amerikanen hebben), en de Japanners hebben er meen ik ook één…
Vliegdekschepen zijn, zoals gezegd, als pionnen in een groot machtsspel.
Een middel om te intimideren.
Logistiek en strategisch gezien zijn vliegdekschepen zeer “onhandig”
Een vliegdekschip moet – ter bescherming – permanent begeleid worden door kleinere marineschepen…
Alleen om dagelijks de magen van de vier -á vijfduizend-koppige bemanning te vullen is zeker op grote afstand geen sinecure…
Maar breekt écht de pleuris uit en de grootmachten vliegen elkaar ooit tóch in de haren, dan is een vliegdekschip KANSLOOS!
Vanuit een satelliet gezien is een vliegdekschip, zoals gezegd, een SITTING DUCK!
Geen partij voor een kruisraket…
Bondgenoten van de grootmachten, -denk aan Iran… dat toch wel aan Rusland hangt… zullen ooit over lange afstandswapens beschikken…
Pakistan en India zullen op den duur modernere wapens hebben, …als ze elkaar over enkele (tientallen?) jaren al niet wederzijds “genuked” hebben…
Zo beredeneert gaat het vliegdekschip het lot van het slagschip achterna…
Eén tactische kernraket op zo’n varende platbodem en het is einde verhaal voor de “vliegdek-klasse”.
Een mooie witte olifant die USS Gerald Ford…
Maar volgens mij nu al achterhaald.
Die $13 miljard had beter ergens anders aan besteed kunnen worden.
“My 2¢”…
Zo maar weer even.
