Ina was jarig

De gestapelde vrije mens

Laten we de verhoudingen niet uit het oog verliezen. De Verenigde Staten hadden behoefte aan een nieuw vijandbeeld na de val van de muur. Het moest vooral flexibel zijn qua tijd en plaats en zo werd de “Clash of Civilizations” het draaiboek voor de toekomstige verdediging van deze almachtige staat, ter verrijking van weinigen. Hollywood kneedde op haar manier de geesten week voor al die nieuwe gevaren die dreigden. Ze konden letterlijk overal opduiken, dat moest vooral zeer duidelijk zijn. 9/11 kwam als geroepen of was het toch een inside job? Dat laatste is niet uit te sluiten. Geweld dat van de staat uitgaat, ook militair, richt zich traditiegetrouw het eerst richting eigen bevolking, immers der innere Feind muss immer bekämpft werden. In ons land introduceerde een coryfee van de VVD het ideologisch Machwerk made in Pentagon, de leermeester van jawel onze alom bekende Geert. Iemand moest toch opgeofferd worden om de ondankbare taak als demagoog te gaan vervullen?

Wilders, die politiek gezien feitelijk nergens voor deugde, was voor deze rol als geen ander geknipt. Zou hij die geweigerd hebben, was hij bijna als vanzelfsprekend geëindigd als backbencher of dorpsclown. Dankzij coaching en een beetje mazzel (er waren twee politiek getinte moorden gepleegd) kon hij uitgroeien mede dankzij steun van een welbekende fascistenkrant en wat gerommel in de provincie, tot een bekend merk, zoals in de reclamewereld gebruikelijk. In wezen heeft deze man niemand wat te bieden, maar dat is in zijn functie ook niet nodig. Het benodigde geld en materiaal voor de te voeren propaganda wordt hem aangeleverd. Daarbij mag niet vergeten worden hoe hij aan z’n zetel kwam en vervolgens als “beweging” toegelaten werd tot het parlement tegen alle democratische regels in.

Dit even beknopt als inleiding op “zijn” verschenen boek met een geleende titel over “zijn” strijd. Een dergelijk werk verdient het aan een Verriss onderworpen te worden door journalisten die hun handwerk beheersen. Een degelijk beschouwing over de totstandkoming van dit werk zou waarschijnlijk al meer dan voldoende moeten zijn.

Deze Bataafse variant van Mein Kampf werd wel een onderwerp waarover iemand als Dijstelberge zich boog. Ze las de flapteksten, becommentarieerde ze et voilà haar tweede diepgravende stukje over Wilders was een feit. Een geluk dat ik het opgeslagen heb, kunnen we nog lachen ook. Er staat n.l. een reactie van mij onder. Ze sloeg niet op die “recensie”.

Het is beslist geen schande als je niet ingevoerd bent in het geopolitieke bedrijf. Ook niet als je volstrekt niet op de hoogte bent aan wat dagelijkse verschijnt in gezaghebbende kranten en tijdschriften. Wees, als je toch iets wilt melden over een onderwerp als dit dan zo verstandig je in te lezen en je een aantal zaken af te vragen. Dan draag je iets bij. Als je denkt dat je het wel weet en vervolgens zonder enig benul te werk gaat zoals hier gebeurd is maak je in principe brokken.

Bedenk daarbij wel, deze vrouw verstaat de rol van censor maar al te goed en ze geeft een site uit die haar bestaan dankt aan Wilders-PVV. Daarom wilde ik een schotschriftje van haar onder de aandacht brengen dat op haar eigen weblog was verschenen. De inleiding laat ik staan om haar analytisch vermogen te illustreren. Verwijzing naar dat weblog bleek niet meer mogelijk, het lijkt volledig verdwenen. Via deze weg wordt het stuk alsnog aan de vergetelheid ontrukt om te illustreren hoe ze te werk gaat, iemand die me strikt genomen van veel bruikbaar materiaal heeft beroofd.

Haar overige zinsneden heb ik zwart gemaakt om censuur via te voorkomen. Daarin was sprake over “miljoenen godsdienswaanzinnigen” in de USA en werd beweerd dat het doel van Wilders is een wereldwijde beweging op gang te brengen tegen het grote kwaad. Dat was het samengenomen wel zo ongeveer. Zelfs aan het uiteenrafelen van de geciteerde flaptekst kwam ze niet toe. Triest en contraproductief dit alles.

Maastricht, 21 mei 2019