Een woord vooraf. De vrouw die mijn geschriften optimaal weet te misbruiken beweerde onder veel meer dat keihard gelogen is, dat ik gezegd zou hebben “pedofilie moet kunnen”. Slechts deze ene uitspraak van haar richting mij is rijp voor strafvervolging. Toch was zij het die met haar smaad en laster richting mij naar de politie stapte om aangifte te doen. Niet tegen haarzelf uiteraard.
Nu maakt ze misbruik van het feit dat mijn oorspronkelijke weblogs verdwenen zijn dankzij mensen die haar moreel steunden en terzijde stonden met haar stappen richting justitie. Alles bij elkaar genomen de waanzin ten top. Toch gaan deze mensen ongestoord verder of er niets aan de hand was en is.
In vet staan de door Van Donkelaar geciteerde gedeelten uit mijn bericht “Dat kan toch nie…” waar ze zonder bronvermelding misbruik van maakt. Raadpleeg wel even het origineel om tevens te zien wat ze weglaat.
Writing and more
|
Posted: 19 Feb 2014 02:53 AM PST
Soms lees je een stukje en dan denk je: Wat was de reden voor dit gefröbel? Ik heb geen idee hebben van wie het stukje afkomstig is, één ding is zeker, de schrijver dient meerdere goden. Een verdediging van het onzichtbare, van het bekende of is het alleen een proberen om het ongelijk van iemand anders te bewijzen?
Het stukje duidt volgens mijn docent psychologie op een verstoorde persoon:
[“Het was weer zo laat, de volkswoede kreeg weer vrij baan. Nu was het Leiden en een pedofiel* en volk namens het volk in de studio, ja namens wie? Stel je voor, wellicht zaten er pedofielen tussen, die op deze manier de best denkbare camouflage hadden, of mensen die hun broer of zus pedofiel is, of een van hun kinderen. Rond 1% van de bevolking schijnt een pedofiele aanleg te hebben, dus het ligt voor de hand. Wat me nog meer verbaasd is dat die volkswoede nu pas uitbreekt. Nooit heb ik iets vernomen van een bestorming van kerk, pastorie of klooster. Dat had nog enigszins voor de hand gelegen. Ook frappant dat je slachtoffers zo zelden hoort, mensen die als kind misbruikt zijn door een non of pater of een lieve oom. De grenzeloze schaamte, je valt je familie niet af… Vermoedelijk moeten we het in die richting zoeken.”] .
In dit korte citaat valt het op dat de schrijver het opneemt voor een *pedoseksuele man (geen pedofiel want de man is veroordeeld wegens misbruik.
Nog een citaat:
[“…. vanwaar die plotse zorg voor kinderen? Massaal komt geweld tegen kinderen voor, fysiek en psychisch. Ze worden verwaarloosd, fysiek en psychisch. Massaal worden kinderen geconfronteerd met geweld, huiselijk geweld. Kinderen worden van hun natuurlijke vrijheden beroofd, de straat. Als kinderen worden doodgereden of voor het leven verminkt heet dat een ongeluk. Edoch, smeerlappen die nergens vies van zijn of lafaards die wegkijken kunnen hun blazoen schoon vegen. Daarmee angst verspreidend voor iets verschrikkelijks, maar dat hoe dan ook een marginaal verschijnsel is, pedocriminaliteit. Wat ik wel zeker meen te weten is dat je deze mensen nooit hoort over het uitzetten van buitenlandse kinderen of dergelijke acties zelfs goedkeuren.”]
De laatste 2 zinnen lijken een beter beeld te geven van de chaotische denkbeelden van de schrijver. ‘Pedocriminaliteit’ is geen marginaal verschijnsel. Het is een verschijnsel dat liever niet gezien wordt, waarschijnlijk omdat relatief veel voorkomt bij (ook weer relatief) hoger opgeleiden. Het lijkt wel of de schrijver een leed dat hem zelf zou kunnen zijn aangedaan op een andere schaal weegt dan jonge mensen wier leven verwoest is door een pedoseksueel. Opmerkelijk zijn dan ook de volgende zinnetjes:
[“De liefde voor kinderen strekt zich niet alleen in deze kringen vaak niet verder uit dan het eigen kroost. Voor mij is dat de lakmoesproef op het betrouwbaarheidsgehalte van mensen die zeggen op te komen voor kinderen.”]
Hier zie ik, en mijn docent beaamt dat, dat de schrijver zijn (vermoedelijke) eigen trauma als zo groot ervaart, dat daarbij al het andere in het niet valt.
[“Een petitie is snel getekend, een tweet snel verzonden. Het zegt niets, helemaal niets. Als het werkelijk allemaal zo diep zat hadden we een andere samenleving, eentje waar we bij betrokken waren, eentje waar niet zonder meer mensen verdacht worden gemaakt, waar vertrouwen heerst. Het gelikkebaard over viespeuken en vermeende deugnieten en slechte mensen wantrouw het……”]
Bovenstaand citaat is ook weer een voorbeeld van het benoemen van eigen angsten van de schrijver. Is hij ooit verwaarloosd, misbruikt door de paters?
Binnen de vrijheid van meningsuiting komen we volgens mijn docent elke dag meer mensen met zware persoonlijkheidsstoornissen tegen. Hoe dat komt? Het zijn vaak eenzame en in zichzelf gekeerde narcisten (zie ook: http://www.motherjones.com/blue-marble/2014/02/internet-trolls-sadists-psychopaths-lulz )
Het analyseren van deze stukjes heeft geen ander doel dan leren hoe te kijken naar de schrijvers ervan. Mensen die je dagelijks tegenkomt op straat en waar je nooit van kon vermoeden dat ze hun vreselijke trauma’s omgezet hebben in evenzo vreselijke daden, namelijk het verdedigen van een kwalijke zaak (waarschijnlijk heeft de schrijver daar een motief voor) en zoals gebleken is uit de rest van het stuk, het belasteren van mensen die het niet met hem eens zijn.
Taalpsychologie en taalpathologie, het is een erg interessante studie en een prima manier om intensief te blijven lezen en de auteurs te kunnen doorgronden op den duur.
Wordt vervolgd.
©Gavi Mensch
Maastricht 19-2-2014
Mocht(en) de auteur(s) van de geanalyseerde stukjes bezwaar maken tegen overname van bovenstaande citaten dan zet ik daar natuurlijk graag de toegestuurde bronvermelding bij.
|
You are subscribed to email updates from Writing and more
Een kort naschrift.
Mevrouw kwam bij ons op bezoek. We kenden elkaar persoonlijk nog niet. Na de kennismaking ging mijn vrouw koffie en thee zetten. Als bij een samenzwering vertrouwde ze mij toe dat ze als kind misbruikt was. Ja, daar zat ik dan.
Het vervolg kent u, haar manier, besef ik nu, om mensen te chanteren. Is ze gek, vals, geslepen, dwaas? Of een beetje van dit alles tezamen? Gevaarlijk is ze zeker.
O ja, met kinderen kon ze niets aanvangen, zei ze tegen m’n vrouw, nadat ze te weten was gekomen wat haar beroep was. Misschien niet onbelangrijk dit te weten m.b.t. haar opstel. Verder doe ik er het zwijgen toe, bij deze taalkundige. Van figuren als deze vrouw krijg je vroeg of laat een trauma. Kon ze maar lezen…
Februari 2019. Ook wil ik nog ter verduidelijking kwijt dat Eveline van Donkelaar hier, in haar botte onnozelheid, een proeve aflegt van fascistisch handelen. Doortrapt slachtoffers van kindermisbruik wederom misbruiken om iemand, waarvan ze beseft dat deze haar schanddaden doorziet, als gestoord weg te zetten. Slechts fascisten zijn tot dergelijke daden in staat, de werkelijke slachtoffers blijven daarbij in de kou staan. Vele voorbeelden van een dergelijk handelen vallen bij haar aan te treffen. Frappant ook, dat degenen die haar juridisch wilden steunen, ene Vlunk en Dijstelberge van Krapuul, met hetzelfde bijltje hakken.
Uitgelicht screenshot:
