Wolder

Een brug, een bunker. Verbinden, verdedigen. Een kanaal dat praktisch samenvalt met de nabije grens. Een dorp in tweeën gedeeld, bijna twee eeuwen geleden. We willen er niets meer over horen, we vinden het zelfs vanzelfsprekend die gevolgen van de afsplitsing van België van ons koninkrijk, die kolonisatie van dat zuidelijk gewest. De cultuur van dit gewest, de wijze van leven en denken, is zelfs inmiddels aan deze of gene zijde van de grens verschillend. Die kloof wordt alsmaar dieper dankzij de overheersing vanuit het het noorden. Hollanders zeggen het westen. Een bindmiddel hebben we verworven, eenzelfde munt, naast die fysieke van een brug. Als het aan fascisten ligt moet zelfs die munt zo spoedig mogelijk verdwijnen.

Over deze onbeduidende plek op de landkaart valt veel te verhalen. Je kunt er zelfs de Europese geschiedenis vanaf de 17e eeuw aan ophangen. Neem de Tongerseweg, als onderdeel van de route Parijs-Noord-Duitsland onder Napoleon aangelegd, met het aldaar gesitueerde kerkhof. De brug als onderdeel van deze weg verbindt het Hollandse met het Belgische gebied, anders waren we aan deze zijde van de grens volledig afgesloten van ons achterland. Op het kerkhof in Wolder ligt D’Artagnan begraven. Gesneuveld in het gevecht om Maastricht voor de Fransen te veroveren.