Korsakov

František Kupka: Prometheus in Chains (1905)

Even een grapje tussendoor. Moet kunnen. Het volgende gegeven verwerk ik als ik straks of deze week wat meer tijd heb wel in een uitvoerigere bericht.

Tot voor kort wist ik niet wat een Korsakov syndroom is. Nu wel, ik schijn er aan te lijden. Komt door mijn alcoholgebruik zegt een deskundige verpleegster, zo presenteert ze zich, die mij heeft leren kennen. Haar diagnoses zijn gelet op haar stelligheid waarmee ze ze uit juist. Narcist ben ik ook en een pathologisch leugenaar. Of is het Alzheimer, dementie? Ook pleeg ik plagiaat en vele verschrikkelijke dingen meer, zegt zij, niet ik. Het leven voor mijn vrouw en kinderen moet een hel geweest zijn, constateert ze. Ik ben me dat niet bewust, maar wie weet heeft die verpleegster wel gelijk. Ze is thuis in de psychiatrie, beweert ze nadrukkelijk. Waar ze haar opleiding heeft genoten en over welke ervaring ze beschikt daar uit ze zich niet over. Maar wie weet, misschien is mijn brein wel verweekt en weet ik niet meer wat ik doe en zeg. De verpleegster heeft in ieder geval alle voorzorgen genomen. Ze gaat, zegt ze onophoudelijk, regelmatig bij de politie op bezoek, ze waarschuwt de gemeenschap voor het gevaar dat van mij uitgaat. Ze wil dat ik op tijd medicijnen slik. Het liefst zou ze me laten opnemen in een inrichting.

In ieder geval is ze een hoogst intelligente vrouw, deze verpleegster, dochter van een handelaar in sherry, vandaar haar kennis van de Spaanse taal en letteren en niet te vergeten haar inzicht over de gevolgen van alcoholconsumptie. Aan recht en rechtvaardigheid hecht ze zeer. Ze heeft kennis van de voor haar relevante delen uit het Wetboek van Strafrecht en ik mag aannemen dat ze tevens de bijbehorende jurisprudentie bestudeerd heeft. Veel steun ondervindt ze inmiddels van een ecologisch en feministisch geschoold persoon, die de aarde weer in haar oorspronkelijke “vrouwelijke” toestand wil doen terugkeren. Twee wezens komen aldus samen die elkaar wederzijds geestelijk bevruchten tot ons aller heil. Zij beseffen wat macht betekent, hoe op te treden en te bevelen.

Mensen met een trauma moet je kordaat behandelen, ze in een keurslijf dwingen of desnoods in een dwangbuis steken anders veroorzaken ze grote problemen en tasten de natuurlijke orde der dingen aan. Kort en krachtig, een bevel. De voorgeschiedenis: “Op aanraden van de politie” en “Gif voor de geest”.

Bevel, van de weeromstuit lees ik deze passage van Elias Canetti nu met andere ogen:

Het vonnis voltrekken en er part nog deel aan hebben. Wat een geluk voor die twee vrouwen, ze kunnen tevreden zijn. Hun gemoedstoestand zal door de door hen gepleegde wandaden niet beroerd worden. 
 

• OPROEP TOT LUISTEREN

• WALGING EN AFSCHUW

• EEN FLES CALVADOS PER DAG

• RECHT OP DISCRIMINEREN…

• ZO WERKT BATAAFS FASCISME