Het geval #Demmink…

Gepost op door tibaert

Dierk Ole Johannsen: Kind en trap



Een week geleden bracht een journalist op de TV exact onder woorden wat gebeurt als mensen, die het zelfstandig denken niet opgegeven, hun stem verheffen tegen onrecht. Dan worden ze neergemaaid met verdachtmakingen waartegen geen verweer mogelijk is. Het vuilnis dat gespuid wordt blijft aan hun kleven. In dat programma ging het over de affaire Demmink. Al jarenlang speelt in rechtsextreem circuit het beschuldigen van pedofilie een belangrijke rol. Ook hier blijft de geestelijkheid grotendeels buiten schot. De reden ligt voor de hand. Dan kan men niet met lukrake beschuldigingen komen maar dienen feiten aangedragen te worden. Het doel van fascisten is het kaltstellen van tegenstanders. Zelf mocht ik die praktijk al ervaren in 2011. Er is aangifte over gedaan, omdat ook mijn familie erin betrokken werd. Met die aangifte is kennelijk niets gebeurd. Indirect een vrijbrief voor onverlaten, zoals ik ruimschoots mocht ondervinden vanaf dat tijdstip.


Ook vorige week verscheen een artikel van Margreet Fogteloo over die praktijken in De Groene. Het klimaat waarin ze nu gedijen wordt uitvoerig geschetst. Ik citeer er enkele relevante zinnen uit:


De laatste jaren manifesteren activisten tegen kindermisbruik en pedofilie zich steeds luider. Zij verenigen zich vooral via Facebook. Er zijn tientallen sites, zoals Stopkinderpornonu, Van Kinderen Blijf Je Af of Pedofielen Opruimingsdienst. Soms gaat een site de lucht uit wegens smaad of omdat er ruzie is uitgebroken. De discussies komen meestal op hetzelfde neer: in grove taal bevestigen de deelnemers elkaar dat pedo’s monsters zijn. Sommigen zijn in één adem door net zo woedend over andere ‘misstanden’, zoals dierenmishandeling. De gemene deler is dat de politiek niks doet voor slachtoffers, de politie niet hard genoeg optreedt tegen daders en dat rechters te soft zijn. (…)

De maatschappelijke weerstand slaat ook breder door. Beschuldigingen van het bezit van kinderporno of seks met kinderen zijn zelfs een adequate manier geworden om iemand kapot te krijgen. Bewezen of niet – het blijft altijd aan iemand kleven en ruïneert zijn carrière en sociale leven. (…)

Kindermisbruik is het thema bij uitstek geworden van moderne ‘morele kruisvaarten’, stelt de Britse socioloog Frank Furedi in zijn boek Moral Crusades in an Age of Mistrust (2013). Furedi wijst kindermisbruik volledig af, maar relativeert de reactie erop. ‘In de moderne samenleving is het een mythisch en absoluut kwaad geworden. Wie twijfelt aan de schuld van de dader die je aanwijst, wordt zelf misdadig gevonden. Dat alles bevordert het objectieve onderzoek niet’, schrijft hij. En hij oppert: ‘Verraden we onszelf met deze moderne obsessies over kindermisbruik? Heeft het wellicht te maken met onbewuste schuldgevoelens over het tekort aan aandacht voor kinderen in het moderne gezin?’ Het was te verwachten: Furedi kreeg bakken kritiek over zich heen.

Hoe gevoelig het onderwerp ligt blijkt uit een reactie van enkele wetenschappers die voor dit artikel zijn benaderd en niet wilden meewerken. Iemand mailde: ‘Ik zou er zeker wat over kunnen zeggen, maar ook mij valt het enorme taboe rond pedoseksualiteit op en daarom is het een onderwerp waar ik me, als beginnend publiek persoon en academicus, volgens mij uit strategisch oogpunt het beste verre van kan houden. Voor je het weet word ik zelf als pedo bestempeld of, erger nog, krijg ik de pedohunters aan mijn deur. Het is erg dat het zo is en ik wou dat het anders was, maar ik moet ook aan mijn eigen belangen denken.’


Ik schrok en ik realiseerde me hoever die ontwikkeling met smaad en lastercampagnes al voortgeschreden is. Wetenschappers die geen onderzoek meer durven doen en zich niet willen uiten. De dreiging met intrappen van de voordeur, me een kopje kleiner maken krijgen een reële betekenis. Mijn NAW gegevens circuleren in die kringen. Op welke bescherming mag en kan ik rekenen? Niet op diegenen die ik politieke geestverwantschap toedichtte. Die blijken nog erger dan de kwaal.

Terug weer naar dat TV programma. Een chauffeur van Demmink en een journalist, die jarenlang onderzoek gedaan had. Zij wisten van niets en hadden niets kunnen vinden. Ordinaire smaad en laster dus. Toen ik van pedofiele praktijken beschuldigd werd door mensen uit het PVV milieu wist ik nog niet wie Demmink was en ook niet waar Martijn voor stond. Pas door de activiteiten van een volslagen dwaas op Twitter, die me zo ongeveer van alles beschuldigd heeft wat God verboden heeft, ben ik me een beetje gaan oriënteren en stootte op Theodor Holman, die beweerde (oktober 2012) zes jaar onderzoek gedaan te hebben en niets gevonden te hebben. Voor mij reden genoeg om die kwestie zeker voorlopig af te doen als een platvloerse hetze geheel in de geest van fascisten.

Ondertussen was nauwelijks een geluid uit kringen van die pedojagers te vernemen over de praktijken binnen de RK kerk. Ronduit schokkend. Wel rezen allerlei bureautjes uit de grond die zich bezig gingen houden met pedofiele praktijken onder het mom van hulpverlening. SKPAbuse noemt zich eentje. Ongelooflijk dat dergelijke praktijken toegestaan worden. Ik kan ze niet anders zien als verkapte mantelorganisaties van wat PVV heet. Ze passen perfect in het PVV stappenplan van uithollen van de rechtstaat.  Pijnlijk is het dat z.g. Wilders bestrijders in meerdere vallen tegelijk trappen. Ze ondersteunen van ganser harte de strijd tegen de secretaris-generaal van justitie, ze keren zich tegen de rechten die ook pedofielen in een rechtstaat hebben, ze strijden tegen hun belangenorganisatie, ze scheppen mede een sfeer van verdachtmakingen, geheel in de geest, denk je dan,  van zoals Bosma cs de koers hebben uitgestippeld.

Door het gedoe van een stalker en een onverlaat (zie: Het laarzentype) tref ik op Neal Lachman. De man die de psyche van Wilders heeft onderzocht. Nou ja… Onlangs kwam hij met de boodschap dat ik die lieve verpleegster met rust moest laten. Die vrouw van het plagiaat en veel meer. En waar valt mijn blik op bij Neal? Op: “Demmink Vrijpleiten of Veroordelen”, enkele dagen later verschenen dan het artikel van Holman zie ik. Holman wordt niet vermeld, wel wordt verwezen naar het KN en heel veel bijeengeschraapte nonsens. Het sfeertje waarin onder meerdere Ed van Thijn verdacht werd gemaakt. Riooljournalistiek, kortom. Een mooi voorbeeld van dit alles: “Pedofielen in machtsposities”.

Om de teneur van het maakwerkje van Lachman te kenschetsen hier de eerste alinea:

Pedofielen herkennen wij niet aan hun uiterlijk, zoveel moge duidelijk zijn. Enkele weken geleden zag ik op twitter de naam Joris Demmink voorbijschieten. Dus ik vroeg op twitter wat er aan de hand was. Nou, was dat even schrikken. Ik ben persoonlijk de dupe geweest van hetzes tegen mijn persoon (ik heb op twitter bijvoorbeeld doodsbedreigingen en allerlei beschuldigingen naar mijn hoofd geslingerd gekregen), dus ik ben niet zo snel geneigd om de massa te geloven, vooral niet als het gaat om iemand die een zeer belangrijke positie bekleedt. Maar hoe meer ik mij met de zaak ging bezighouden, des te dieper ik in het moeras van akeligheid wegzakte.

Goh, Neal is ook bedreigd, lees ik. Doodsbedreigingen nog wel. Ja, daar kan ik van meespreken. Het beroven van eer en goede naam ook. Daar heeft Neal weer geen last van. Maar hij werd er akelig van. Vreemd, daar had Theodor Holman weer geen last van. Neal voelt zich kennelijk aangetrokken door alles wat stinkt en mensen besmeurt. Lees zijn stuk maar in zijn geheel. Die zelf gefabriceerde bewijzen en complotten die daar opgedist worden komen me echt de strot uit. Ter overweging aan Neal Lachman:

Er zijn mensen die dag in dag uit met dit onderwerp bezig zijn. Al jaren lang. Zeer bevreemdend. Hebben ze zelf wellicht iets verdrongen?

Als je iemand van iets verdenkt moet je normaliter ook kijken naar wat hem of haar ontlast. Dat gebeurt hier niet, ook bij jou niet. Je kunt dus spreken van een ordinaire hetze waaraan jij je medeplichtig maakt.

Wat ik ook zo opvallend vind is die alliantie met het KN. In zake de RK kerk heb ik ze nauwelijks of niet gehoord, die Demmink jagers niet, en zeker niet dat RK blad. Dan klopt er toch iets niet. Hebben we hier met het klassieke geval van de zondebok van doen? Een geliefkoosd middel in fascistische kringen, dat weet je toch? Of niet?

Pedofilie, het middel bij uitstek om iemand onschadelijk te maken. Daarvan kan ik getuigen. Daarover heb ik je nog nooit gehoord. Ook niet in algemene termen. En toch ligt daar, denk ik, de waterscheiding tussen populisten en fascisten enerzijds en liberale, sociaal denkende mensen anderzijds. 

Ondertussen trekt de karavaan verder en ze laat steeds diepere sporen na. Voor mij komt wel die waterscheiding als geroepen en ik hoop van ganser harte ook voor anderen. Mij gaat het om het wel en wee van kinderen, bij de smaad en laster verspreiders om vieze, gore, ondoorzichtige politieke spelletjes. Of Demmink wat uitgespookt heeft of niet  interesseert me geen mallemoer. Ooit komt de waarheid aan het licht, welke ook, over hem, maar tevens over al die raddraaiers en smeerlappen. Relevant zal die waarheid dan nauwelijks meer zijn.

Wat viel gisteren in de Volkskrant te lezen? Dit: ‘Hoge Raad, verbied Vereniging Martijn niet’. Er zijn nog mensen die publiekelijk hun nek uitsteken. Het geeft hoop.
 



Uitgelichte foto: bron

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Gepubliceerd door tibaert