Nog nooit heb ik een verzoek gedaan om blog-berichten bij derden te doen verwijderen, hoe schunnig ook. Waarvan akte. Wie wel m.b.t. mijn weblogs? Ina Dijstelberge is zo iemand. Vervelend voor haar, het hele proces van wat ik heb meegemaakt op internet ligt vast en is controleerbaar. Voor mensen die het zelfstandig denken nog niet hebben opgegeven gefundenes Fressen. Door tegen mij te ageren onder de mantel van auteursrechtenschending, liegen, belasteren en wat ze er voor het overige nog bij verzint, haar collaboratie met regelrechte onverlaten als Van Donkelaar, de grove aantasting van mijn integriteit, al dergelijke zaken zouden haar wel eens zuur kunnen opbreken. Voor de rechter helpt geen grote bek, integendeel.
Op dit bericht reageerde ze als volgt. U leest het, ze is erg gesteld op regeltjes, o.a. die van Twitter. En gek als een deur ben ik ook. Tja, Ina…
Voor het geval je denkt dat liegen en belasteren is gestopt. Nee hoor, teller staat nu op 107 #pseudologiaphantastica ow.ly/yWjtg
Over ziek gesproken… Juist, kankergezwellen moet je wegsnijden uit het verder gezonde lichaam. De metafoor voor fascisten als ze het over de gewenste samenleving hebben.
Nog wel dit. Al het materiaal op mijn weblogs dient ook als bewijslast bij een niet onmogelijk te achten juridische procedure. Nee, ik ben niet gek…
Voor de zekerheid haar laatste tweets ook maar even vastgelegd:
De laffe bedreiger:
Tuig over tuig? Zeker deze, hoogst vermakelijke reactie over sjoemelen. Geheel in stijl met Friedrich Eckhardt cs:
“Denk maar niet dat ik dat vergeet”, kijk: dit is nu het mooie van Krapuul: wat mensen graag vergeten dat ze gezegd hebben, gedaan of juist niet… wij vergeten het niet en zijn niet de beroerdste de wereld even aan de feiten te herinneren. Of het nu een sjoemelende minister is, een slechte stukjes schrijvende massamoordverheerlijker op een haatblog is …you name it: wij onthouden het wel.
Een crapuleuze wraak op die achterlijke FB mededeling en de ontmaskering van z’n misbruik van een artikel uit de Guardian? Zo waakt de Geest over Krapuul. Wat heeft die kerel een grote bek, of juister, wat grossiert hij in het taalgebruik, een fascist eigen.
Toch mooi dat Ina in hoogst eigen persoon de stoot gaf tot het verdwijnen van mijn weblogs. Het gesjoemel van haar en haar kameraden moest weg. Wat waren ze in hun nopjes. Tegen hun verwachting in blijf ik het echter laten zien. Dat zet kwaad bloed, zeer begrijpelijk bij mensen die meer gemeen hebben met fascisten dan ze waar willen hebben. Wie weet komen ze ooit uit de ontkenningsfase.
Uitgelichte afbeelding: bron
