De aanklacht van André de Raaij

Mark Rothko: “Silence is so accurate” (1937)




Een van de twee die nu achter een slotje is verdwenen op Twitter. André de Raaij of Arnold van der Kluft zoals hij zich op Twitter en bij Krapuul noemt. Manlief wat een kerel. Z’n mooiste uitspraak is nog wel “Ik ruik dat die Tibaert voor de dienst werkt. Ik weet het zeker.” Waarop Huib Riethof haastig bijviel: “Dan heeft hij wat op zijn kerfstok. Dan kunnen ze zo’n min mannetje makkelijk chanteren.” (De citaten heb ik niet opgezocht maar in essentie was dat de strekking…)

Is dit een vorm van achterlijkheid, van kwaadaardigheid? U mag het zeggen… Er verslag over doen heet stalken, zeker als ik me ga afvragen welke lieden achter die wandaden schuilgaan. Enge mensen zeker, die leven bij de gratie anderen door de modder te sleuren en het liefst zelf schone handen houden. André lijkt wel het prototype van dit slag volk.

“And the rest is rust and stardust.”
Vladimir Nabokov, Lolita

Het begin van de affaire, geen vieze woordjes in mijn TL.  Dat zei deze man, toen ik een bericht van een nu ruimschoots bekende account retweette. De gevolgen waren meer dan hilarisch. Hij blokte me. Later heette het zelfs dat ik de maker van die account zou zijn. Zo denken dergelijke lieden zich achteraf te rechtvaardigen.

Enkele weken na dit vreemde voorval op Twitter kwam ik op een feestje in Amsterdam waar ook hij zou verschijnen. Het eerste wat onze gastvrouw tegen me zei was, durf je nog te komen? André kwam laat. “Ben jij Tibaert? Jou moet ik straks spreken”.

De man vindt het vervelend dat ik dit steeds weer herhaal. Overigens, ik weet nog steeds niet wat hij mij te zeggen had, maar wat ie sindsdien ten beste heeft gegeven liegt er niet om. Elke vlegel zou zich schamen zich zo over iemand uit te laten, over iemand die hem werkelijk geen enkel onvertogen woord heeft toegevoegd en lange tijd genegeerd heeft. In mijn geval uit respect voor die gastvrouw. Doodleuk beweerde André zelfs op een gegeven moment dat ik haar uitgescholden had. Ja, dergelijke kreten blijven hangen en waar rook is is vuur. Dat weten mensen als André maar al te goed.

André de Raaij schijnt een grote te zijn in een klein, benauwend wereldje is me inmiddels verzekerd. Het wereldje: de christelijke anarchie, ooit uitgevonden in de polder. Nieuwenhuis, zegt u die naam iets? Domela Nieuwenhuis wel? Tja, namen. Waarom verschuilt André zich achter een pseudoniem? Om gewichtig te doen, omdat hij paranoïde is? Wat die man over mij wist te melden past wel in het straatje van achtervolgingswaan. Tot een normaal gesprek is hij nog steeds niet in staat gebleken. Vreemd. Vreemde, zonderlinge man, die Kluftje.
 




Uitgelichte afbeelding: bron – Ingevoegde afbeelding: bron

Een gedachte over “De aanklacht van André de Raaij

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.