Henri Cartier-Bresson – Acapulco, Mexico (1963)
Op een zaterdagmiddag in Amsterdam, twee jaar geleden:
Gastvrouw: “Durf jij nog te komen?”
Uren later op het feest bij zijn binnenkomst:
Gast: “Jou moet ik straks nog spreken.”
Tibaert had de grote misdaad begaan iemand op Twitter te blocken die tot zijn kennissen- of vriendenkring behoorde. De vrouw in kwestie had Ed van Thijn enkele weken eerder in verband gebracht met pedofiele praktijken. Vervolgens verscheen dit bij monde van die vrouw, Jacqueline Wouters, tipgeefster van De Raaij bij Krapuul, op 26 oktober 2012:
RT @occupyfabeltjes: RT @MsGaslight: ★░░╦──╦╦─╔╝─╦─╔╦╗░░★@occupyFabeltjes★░░╚╗╔╝║─╚╗─║──║─░░★http://t.co/ThF81qwi
By: Deborah Breuner
Heiress Lives In A Tent
http://deborahbreuner.blogspot.com/20…
Het is erg laat geworden na deze Demmink dag, meldde ik toen, maar dit wil ik u alvast laten zien. Om in stijl te blijven, zie hier, het protofascistisch gespuis van Krapuul. In de richting van Tibaert hebben diverse lieden het meer dan bewaarheid. Wouters, Riethof, Van Donkelaar, De Raaij… Voor een laaghartige, fascistische truc draaien ze hun hand niet om.
Achteraf heb ik de idee dat ik dit en al wat volgde van mevrouw Wouters m.b.t. Tibaert van hen niet had mogen tonen zodat men haar uit de wind kon houden. Of, en dat kan ook, waren ze het in hun hart met haar eens. De reacties die ik van die gast, André de Raaij (hij werd niet met naam voorgesteld en noemt zich op internet Arnold van der Kluft @vanovernaar) en Huib Riethof (die vrouw beschermt mijn kinderen en kleinkinderen zei hij onder meer) kreeg, wezen en wijzen nog steeds in die laatste richting.
Het “jou moet ik straks nog spreken” (zo spreekt een zich kennelijk superieur wanend individu die een ander ter verantwoording roept, de toon van een fascist toch?) is voor mij legendarisch. De zielige figuur roept de meest zotte dingen mijn richting uit over open inrichting en AIVD, z’n kameraad heeft ergens “bewijs” van; hun beider kameraden bij de site Krapuul verklaren me tot vies varken en compleet gestoord, ze blocken me waar het ook maar kan, helpen mee mijn weblogs te laten verdwijnen, m’n Twitter accounts te doen opschorten, puur en alleen omdat ik de praktijken, uitspraken en bedreigingen jegens Tibaert laat zien.
Ja, die juffrouw Ina met haar feminisme hoort ook in dit rijtje thuis. ze werd boos omdat ik graag haar reactie wilde horen over een lezing in De Balie. Een van de laatste grappen die dit als maar uitdijende groepje wilde uithalen, zullen we ze toch maar protofascisten noemen, was een aangekondigd bezoek thuis bij Tibaert om mij ter verantwoording te roepen. Nog afgezien van het feit dat ze nog steeds niet beseffen met wie ze van doen hebben, kan ik constateren dat hun praktijken niet wezenlijk verschillen als die van wat ik omschreven heb als PVV gespuis.
Toch grappig deze “fascistenjagers” zoals een hatende zelfbenoemde anti-fasciste ze eens omschreef. Bijna zou ik zeggen: “Hitler is alive”… Veel, heel veel van zijn gedachtegoed is blijven doorwerken in Batavenland, verinnerlijkt en in de praktijk gebracht. Dit is geen waardeoordeel, om misverstanden te voorkomen. Die twee hebben van fascisme in elk geval geen kaas gegeten. Een grote mond hebben ze des te meer. Onbeschaamd en onbeschoft zijn ze zeker. Ware Bataven dus.
De aanleiding tot deze notitie:
Even ter waarschuwing nog, voor mensen die Tibaert een beetje kennen waarschijnlijk overbodig, vertrouw die lieden niet, de genoemde twee niet, en enkele andere warhoofden bij Krapuul idem dito.
Met klem, op elke regel zijn uitzonderingen, zeker in dit geval. De scribenten bij Krapuul zijn om uiteenlopende redenen op die site terecht gekomen. Ook zijn er enkelen op een hoogst onbeschofte manier weggewerkt en zijn er mensen die best wel op die site zouden willen publiceren, maar die hebben dan weer contact met mij. Zulks gaat niet samen op gelukkig een enkele uitzondering na. Namen noem ik in dit geval niet.
Meer screenshots op mijn internetarchief. Zie ook dit weblog vanaf oktober 2012.
Uitgelichte foto: Henri Cartier-Bresson
