Edward Weston; First Nude (1918)
… verdeeld in zuilen en hokjes. Principieel geldt alles wat met religie, politiek en economie te maken heeft tot het non discutabele terrein in dit land. Slechts over zaken waar we het al over eens waren praten we met elkaar. We zijn hierin niet uniek. Overzee, in de States en Canada doen ze nauwelijks anders. Of dit voor alle tijden geldt weet ik nog niet zo zeker. Het digitale tijdperk opent nooit gedachte perspectieven.
In de goeie ouwe tijd was het makkelijk zat om andersdenkenden buiten de deur te houden. Het gold zelfs als plicht. Iedereen zijn eigen krant, kerk, school, buurt, radio en TV, kroeg en politieke partij. Nu in de tijd van internet ligt dat helemaal anders. Suffige geesten willen met rust gelaten worden, anderen schelden je de huid vol en willen je laten hangen en weer anderen prediken voor eigen parochie. Echter alles is openbaar en iedereen kan meelezen.
Om toch maar vooral goed afgeschermd te blijven en niet aan kritiek bloot te staan wordt elk middel aangegrepen het meekijken en meelezen onmogelijk te maken. Blocken tot het IP adres toe is een van de methodes. Kijken wat de klassenvijand doet, daar wordt je beter van, zou je denken, zo niet deze mensen. Sociale media op internet nodigen je daartoe zelfs expliciet uit. Het lijkt dan ook zeer onverstandig om geen kennis te nemen van de in eigen ogen verwerpelijke gedachten en er niet over te debatteren. We zijn toch één volk of niet soms?
Rooms katholieken kennen een lange traditie als het gaat om aanspraak te maken op de enige waarheid en alles wat niet in hun leer past te censureren en te verbieden. Niet onmogelijk is dat we nu nog in de duistere Middeleeuwen leefden als dit kerkelijk instituut zijn almacht had weten te behouden. Stel je voor, wiskunde was voor de christen terra incognito gebleven, de geschriften van de Griekse filosofen onbekend en de weg naar de reformatie afgesloten. Er was geen Protestantse ethiek ontstaan die de weg, moreel en religieus, vrijmaakte voor het moderne kolonialisme en kapitalisme. Geen “Amerika”, geen globale uitbuiting.
Zou Helena Jacobs dat beseffen? Ze heeft me geblocked, dus rechtstreeks vragen is onmogelijk. Ze leeft nog steeds in de gedachte, neem ik aan, dat er slechts een waarheid is en dat het goede in deze wereld wordt verdedigd door de Christenheid. Alles wat buiten dat plaatje valt wordt verdoemd, wat er tegenspreekt niet waargenomen. Tot een dialoog is ze niet bereid. Een gebrek aan respect voor andere leefwijzen, voor andere vormen van cultuur en denken is het wel het minste dat je hieruit concluderen mag. Het is, daar kom je niet om heen, de houding van fascisten.
Voor mensen die wel openstaan voor de ander, die willen leren van de ander, hem willen leren begrijpen, hieronder een verwijzing naar een radioprogramma dat ik hoorde kort voordat ik dit bericht afrondde. Hopelijk luistert Helena ook. Misschien gaat ze, samen met anderen, zich eens bezinnen over wat één volk is en doet ze in de toekomst eerst een poging tot analyse voordat ze linkjes doorgeeft als deze:
WalidShoebat 12:20am via Twitter Web Client
shoebat.com/2014/12/22/fla… pic.twitter.com/6TV9gMliZj
Geretweet door HelenaJacobs en 55 anderen
Het radioprogramma waar ik naar wilde verwijzen: “Schau mir in die Augen… Das Bild vom Menschen”
Ein alter Mann, der seinen Blick nach unten richtet – im Jahr 1631 fertigt Rembrandt eine Radierung, die derzeit im Frankfurter Goethe-Haus zu sehen ist. Wir sehen das Portrait eines Fremden und schauen doch auf uns selbst. Ohne die Studien individueller Physiognomien, ohne die Zeichnungen von Charakterköpfen gäbe es keine Aufklärung und keine Moderne. Sie sind die Bilder des Abendlandes. Im Morgenland gibt es nichts Vergleichbares. Was bedeutet es für Gesellschaften, wenn die Kunst keine Menschen zeigen darf? Wenn es keinen arabischen Rembrandt gibt? In der bildenden Kunst spiegeln sich die Unterschiede von Kulturen. Wer wir sind und wie wir uns selbst sehen: Ohne Menschenbilder könnten wir den Unterschied nicht erkennen.
Volgende week maandag valt in dat programma dit te beluisteren: “Der Zorn Gottes – Religion und Gewalt”.
Kreuzigung, Hinrichtung, Steinigung, Amputation von Händen. Die Strafen islamischer Fundamentalisten erfüllen uns mit Grausen und Entsetzen. Etwa wenn wir das grausame Vorgehen der Kämpfer der irakischen IS beobachten. Es erscheint uns archaisch und willkürlich.
Und wir fragen uns: Sind diese Strafen tatsächlich im Islam erlaubt? Welche Theologen rechtfertigen sie und warum? Für die islamische Welt sind das fundamentale Fragen. So wie die Inquisition für die christliche Welt früher fundamental wichtig war. Nur: Die Inquisition ist seit fast 200 Jahren abgeschafft. Im Islam nehmen fundamentalistische Deutungen der Religion im 21. Jahrhundert aber zu. Wie kann man diesen Prozess aufhalten? Die Antwort entscheidet über Krieg und Frieden.
Uitgelichte foto: Edward Weston – bron
