Een open brief aan @AnasCortezReina

Gepost op door tibaert

Spoor



Al twee jaar wacht ik op een reactie, zelfs een groet kan er niet vanaf. Een kwestie van Einschüchterung, zoals de Duitsers plegen te zeggen? Zeker is, heb ik volop kunnen constateren, dat fascisten geen half werk plegen te verrichten ook al heten ze links te zijn…


Beste…

Ik kan je hier helaas niet aanspreken met je ware naam omdat je anoniem wenst te blijven.

We kennen elkaar al een aantal jaren en we hebben, mijn vrouw en ik, van je gastvrijheid mogen genieten. Wat sindsdien heeft plaatsgevonden heeft zijn sporen achtergelaten. Je rol daarin was bepalend en ik denk dat de tijd is aangebroken klare wijn te schenken. Te lang, veel te lang heb ik je uit de wind proberen te houden, waardoor er een zweem van geheimzinnigheid bleef heersen.

Eergisteren ontdekte ik via RT’s dat je weer een radioprogramma presenteerde en dat maakte me nieuwsgierig naar hoe je het verging. Veel wijzer werd ik er niet van, de radio-ontvangst blijkt nog steeds niet in orde, dus een poging om je programma terug te luisteren heb ik maar niet ondernomen. Ik zag ook een nietszeggend babbeltje met Eveline, de vrouw die als geen ander laster en smaad over me verspreid heeft, je speciaal voor me gewaarschuwd heeft en die later samen met je grote vriend beweerde dat ik je zou chanteren.

Lang voor dat dit alles plaatsvond spraken we meermaals via onze wekelijkse telefoongesprekken over vertrouwen en wantrouwen. Weet je nog? Jij ging uit van wantrouwen, totdat je zekerheid had over iemands betrouwbaarheid. Ik bewandel nog steeds de tegenovergestelde weg. Merkwaardig is, dat je me dus indertijd wel vertrouwde totdat dit vertrouwen teniet werd gedaan door Eveline en André. Het blijft voor mij een raadsel op grond waarvan.

Op twee golflengtes kan ik niet spelen. Privé hou ik apart en wat voor mij geldt doe ik ook voor anderen. Echter in het geval Tibaert raakte veel verweven met elkaar, in het bijzonder door jouw rol vanaf november 2012. Je wist van de hoed en de rand wat mij betreft, van Tibaert op internet was alles openbaar. Jou werden dingen ingefluisterd waartegen ik me niet kon weren. “Durf je nog te komen?”, zei je tegen me. Ik begrijp het nog steeds niet werkelijk.

De komst van André was zeer apart en uiterst onbeschoft: “Jou moet ik straks nog spreken”. Wie ben je wel om iemand op het matje te mogen roepen? Later ontmoette je Huib. Ik vroeg je heb je hem nu duidelijk gemaakt wat gaande is? Nee, maar Huib betreurde wat gebeurde, vertelde je. Uitgerekend de man die mede de veroorzaker was van een regelrechte hetze richting Tibaert. Ik heb je er verder maar niet mee lastig gevallen.

Een jaar later heb ik je “ontvolgd”. Ons contact was toch al tot een minimum beperkt en je toonde kennis te hebben van de malversaties van Ina Dijstelberge.  Ik vond het eng en benauwend worden de geest die jullie uitstraalden. Oproepen tot meer solidariteit, maar iedereen neersabelen die het niet met je eens is, denk aan Zwarte Piet, is niet mijn stijl. Een beetje de vriend van mijn vijand is ook mijn vijand of omgekeerd, een verkeerd begrepen solidariteit in mijn ogen. 

Vergis je niet, er zijn werkelijk mensen beschadigd. Jij beklemtoonde steeds dat je niet tussen ons in wilde staan, dat je niet wenste te kiezen. Ik heb je nooit voor een dilemma geplaatst, maar ik hanteer wel de houding dat je vrienden de waarheid moet durven te zeggen. Als je nalaat tegen beter weten in om in te grijpen, is dat ook kiezen. Als je niet wenst handelend op te treden is het een teken van lafheid, in het ergste geval collaboratie. Waartoe die kan leiden horen we te weten.

Omstreeks deze tijd vorig jaar kreeg ik te horen dat een vriendin van Tibaert op Twitter was overleden. Het was een schok. Ze was een vrouw van jouw leeftijd die toen ze begon op Twitter zich afvroeg of ze in een gekkenhuis terecht was gekomen. Ze werd beschouwd als niet bestaand, door jouw vrienden. Ze kon erom lachen, het zegt wel alles over Huib, André cs. Hun gebrek aan respect was schrijnend. 

Hoe kan het zijn dat een aardige vrouw met een bewonderenswaardige man, die me diep ontroerd heeft met zijn zang en muziek, dergelijke dwaasheden en rechtstreekse vunzigheden van haar vrienden kon negeren? Moet ik zeggen, zich liet beduvelen, misbruiken? Als dat je intentie is staat het er nog belabberder voor in dit land dan ik dacht. Of heb ik me volledig in jou vergist, moet ik je wantrouwen? 

Deze brief doe ik in het openbaar omdat alles wat rond Tibaert heeft plaatsgevonden ook openbaar is. Het is onderhand een schoolvoorbeeld geworden van wat fascistische praktijken weten te bewerkstelligen. Praktijken die stoelen op egoïsme, op als ik mijn hachje maar red. Mijn wapen is, en daar ga ik mee door, dankzij Tibaert, laten zien wat er zoal plaatsvindt op internet. Dit weblog als dagboekje getuigt ervan en alles daarin kan ik verantwoorden. Ook voor de rechter.

Groeten aan je man en zoon,

Fons





Uitgelichte afbeelding: bron

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Gepubliceerd door tibaert