Eindelijk… Sportpagina De Limburger
Eindelijk, eindelijk weer een derby tegen Roda JC. De enige wedstrijd van het seizoen die nu telde en ze werd gewonnen, 3-1. Oude sentimenten spelen weer op ook al omdat de krant hier ter plaatse er het nodige aan bijdraagt.
In mijn jonge jaren was ik fervent supporter van MVV. Het zat in de familie. Zelfs de namen van spelers van voor de oorlog kon ik dromen. Bij kerk en overheid was MVV niet geliefd, bij het volk des te meer. Na de koninklijke HFC was MVV de tweede ploeg in het land die het presteerde zestig jaar onafgebroken op het hoogste niveau te acteren. Kampioen zijn ze niet vaak geworden, het zal wel aan de volksaard liggen, niet streberig en veel lol. Zo kon het gebeuren dat ze een pak rammel kregen in Eindhoven, niet van PSV, Philips werd steeds minachtend gezegd, maar van EVV met 9-0. Een oom van me kreeg bijna ter plekke een beroerte toen hij de uitslag hoorde.
Dat was nog in de goede oude amateurtijd. Het eerste jaar eredivisie ooit had MVV kampioen moeten worden, maar o, als altijd, de carnavalsperiode gooide roet in het eten. Sinds die tijd sloeg ik geen wedstrijd meer over. Helaas, de grote sterren verdwenen, Van Wissen, Bergholz en het werd minder. Ook bij de concurrentie hier in het zuiden, bij Fortuna’54 en Rapid JC. Die drie clubs vormden in eerste instantie mede de top van het Nederlandse voetbal. Ajax en Feyenoord waren middenmoters.
Het ging snel bergafwaarts. De eerste degradatie dreigde zelfs. Of ADO, of MVV. Ze hadden allebei een puntje nodig en ze speelden de laatste wedstrijd tegen elkaar in Maastricht. Het werd 1-1. Man maak je niet zo druk, riep een Haagse supporter tegen weer een andere oom van me, die de bui al zag hangen na de 0-1. Fortuna’54 ging korte tijd later samen met Sittardia en Rapid JC ging failliet. Roda Sport, werd Roda JC, een marginaal clubje in de tweede divisie.
Jaren later werd degradatie toch een feit. De ploeg barste van kwaliteit, maar MVV had gemeend het eens met een Maastrichtse trainer te proberen. Het werd een chaos met veel onenigheid, echt onvoorstelbaar. Jarenlang was ik niet meer wezen kijken, maar de spanning lokte me. Eindhoven thuis, dat moest een makkie zijn. Als ik me niet vergis was het toen voor het laatst dat deze ploeg op het hoogste niveau acteerde. Ze vochten als leeuwen, die spelers uit Eindhoven, en gingen vaak over de schreef. Het werd een nederlaag voor MVV.
De volgende thuiswedstrijd was tegen het pas twee of drie jaar op het hoogste niveau acterende Roda JC. In hun eerste seizoen had MVV hen er bijna weer uitgekegeld en dat waren die gasten niet vergeten. Vervolgens de legendarische wedstrijd uit tegen het al gedegradeerde Excelsior. Honderden bussen richting Rotterdam, een verkapte thuiswedstrijd. Het had wel 10-0 voor MVV moeten zijn, maar die keeper hield de meest onmogelijke ballen. Vervolgens, net als toen aan de Boschpoort, de laatste wedstrijd tegen ADO. Theoretisch kon het nog, ADO werkte op alle manieren mee, maar de bal wilde er niet in. Degradatie, voor het eerst…
En nu? Al vijftien dikke jaren met mager voetbal. Wanneer komt de ommekeer? Wat ik wel stiekem hoop is dat dit jaar Eindhoven kampioen wordt en ADO de competitie komt versterken… En Roda? Daar laat ik me niet over uit.
Meer over MVV:
-
MVV – Aw foto’s
-
MVV – De Boschpoort
-
MVV – De Geusselt
-
MVV
-
MVV en sportiviteit
-
MVV en NEC
-
WM: HET IS NU OF NOOIT
Uitgelichte foto: © De Limburger
