Oordelen en vooroordelen

Kate Simon
“Nobody owns life, but anyone who can pick up a frying pan owns death.”― William S. Burroughs

Soms is snel oordelen makkelijk en noodzakelijk. Op een dergelijke mededeling bijvoorbeeld, maar het was al laat vannacht toen ik ze zag en vandaag was er bezoek:

Iemand die een dergelijke link doorgeeft staat volledig achter het bericht, neem ik aan. Het bericht steunt wederom op een artikel verschenen in Memo MiddleEastMonitor, mij onbekend. Het verhaal behelst het vriend-vijand denken, de vijand van mijn vijand is mijn vriend. Op de site Krapuul wordt het door de gezaghebbende ideoloog van dienst op zijn bekende manier verweven in een woud van verwijzingen naar stukjes van dezelfde auteur met dezelfde teneur. De Geest als repeterende breuk. Welhaast verlekkerd voert hij steeds dezelfde namen ten tonele, voorzien van adjectieven als psychopaat en hij heeft zijn hart weer gelucht. Stemmingmakerij en erger geheel passend in de geest van Wilders en de fascistische strategie, die deze “politicus” volgt. Een debat voeren zullen beiden nooit doen, zij wensen de regels van het spel te dicteren, anders moet je oprotten. Een klimaat dat mede geschapen is door onze media. 

Het kan anders. Vrij van Bataafse invloeden laten de Belgen via hun televisie een debat als dit zien: Reyers Laat. 

Met alle kanttekeningen en kritiek die je kunt hebben op de uitspraken, het is TV die je verder brengt, omdat je gedwongen wordt stelling te nemen over nationalisme en fascisme, de grote afwezige in dit debat. Racisme, je kunt er lang en breed over praten, maar politici als Wilders hebben hun lesje wel geleerd, dankzij Hitler. Tja, en dan een volk zonder staat (lees land) en een land zonder volk. Het zionisme dus. Kijken dus, dan praten we verder…

Terzijde, maar voor mij zeer relevant, de mooiste vrouw die ik in mijn leven ontmoet heb was een Berberse. 

U merkt het, de linkjes van André houden me bij de les: De genocide-staat Israël stelt de wakkere Geest van Krapuul. Hij durft, hij is o zo dapper en wat nog fraaier is, hij misbruikt slachtoffers als geen ander, de joden toen en hun slachtoffers nu. Even miserabel als Wilders. Bommelding Kluftje is het er mee eens en deze André laat ons van over naar weten dat…

Jouw ego staat toch ook centraal, André? Of ben je niet bijzonder, meer een doodordinaire hufter, kenner van complotten en geheime diensten, verspreider van haat en laster…?

Als uitsmijter nog een muziekje waar zowel Rand als André liefhebber van zijn. Onze dj heeft nog veel meer gemeen met Rand, dan hem lief kan zijn, haar intelligentie is echter niet aan hem besteed.