George Grosz – “Das Gesicht der herrschenden Klasse” (1921)
Nooit heb ik enige aandrang gevoeld tot een beroep in uniform. Politie, militair, brandweer of wat ook. Ook niet in de vorm van een kledingvoorschrift, waarmee al die brave volgzame lieden man/vrouw vooral kantoren bevolken. Uniformering is echt niet beperkt tot uitoefenaars van gezagshandhaving, dat is belangrijk om te weten en je steeds weer voor de geest te halen. Aanpassingsdrang is onder mensen sowieso sterk.
Politie en militair waren bij me thuis bijna een taboe, maar dat had zo zijn oorzaken. De politie verscheen vooral in de gedaante van de govie op de fiets, die ons voetballende kinderen op straat, dat kon toen nog, het leven zuur maakte. Vervelende dienstkloppers die niets beters te doen hadden. Bij het MVV stadion viel er geen te bekennen en dat was ook nergens voor nodig. Tijden veranderen en Maastricht is Amsterdam niet. Daar heerst sinds jaar en dag de cultuur van meppen.
Nou komen die agenten voort uit het volk, deels uit idealisme zelfs kiezen ze voor dit beroep veronderstel ik. Er gebeurt veel rottigheid, huiselijk geweld tegen vrouwen en kinderen bijvoorbeeld. Uit directe bron weet ik dat je dan als agent stalen zenuwen moet hebben. Of denk eens aan moord en doodslag of verkeersongelukken. Er zijn vele situaties denkbaar waarbij je diep respect voor deze mensen kunt en zelfs moet hebben.
En ach, mijn bloed kookt ook als ik zie hoe politie of ME erop los ramt. Of het nu in Berlijn, Genua of Baltimore is. Ook als ik dit lees, een bericht dat schuilgaat achter het zoveelste suffe linkje van Bommelding Kluftje:
“De banaliteit van het kwaad: kanariegeel, knuppel, een achterlijke pet en geen moraal.”
Als je niks kunt worden, als je totaal mislukt bent in het leven en te dom om te poepen bent, geen opvoeding hebt gehad en fatsoen en moraal je totaal vreemd zijn kun je altijd nog één of ander apenpakje van de overheid aantrekken. Rare pet op en je bent iets nietwaar? Nog een stuk hout of rubber en je bent helemaal klaar: wie doet je wat? Vooral als je met meerdere bent, al is vijf keer nul ook nul.
Als je dit soort zaken met je volle verstand schrijft ben je geen haar beter dan die mensen, ben je een opruier van het niveau Wilders, knieschoten, en draag je niets komma nul bij om tot een ander sociaal en politiek klimaat te komen. Wilders cs wrijven zich in hun handen. Fascisme van links ben ik het gaan noemen.
Even parafraseren… Als je niks kunt worden, als je totaal mislukt bent in het leven en te dom om te poepen bent, geen opvoeding hebt gehad en fatsoen en moraal je totaal vreemd zijn kun je altijd nog een grote bek opzetten. Je schrijft iets op een marginaal blogje en je bent iets nietwaar? Nog een stuk of wat faits divers opblazen: wie doet je wat? Vooral als je met meerdere bent, al is vijf keer nul ook nul.
De toon van intimideren beheersen ze ook, ze zouden zo tot een of andere ordedienst kunnen toetreden. Neem eens contact op met Dirk Hartman. Die weet beter dan jullie hoe je zo’n varkentje wast. Wees niet bang, ook een Bataaf als jullie, maar hij weet de schijn van geciviliseerd beter op te houden. Kan jullie bij het zegenrijke werk dat jullie toch willen verrichten nog te pas komen.
Die Dirk (Dick) Hartman is in “linkse” kring beter bekend onder “De Dorpsgek Rommedoe” en komt als zodanig ook op dit weblog regelmatig op de proppen…
Verdere lectuur:
Bommelding Kluftje en een vuistdik dossier… Er zijn meerdere dossiers, o.a. eentje te Breda van een personage van harte ondersteund door Kluftje.
En verder…
Afbeelding uit: George Grosz – Malik Verlag 1921
