Mary T. S. Schaffer (1907)
A very beautiful image of these smiley blackfoot. It seemed everything was alright…

(…)
(…)
Domme Belgen, domme Limburgers, de reden waarom ik voor samenvoeging van Limburg met België ben. Aan de Hollandse beroving en verwoesting van Zuid-Limburg moet maar eens een einde komen. Holland terug achter de waterlinie en een groot hek eromheen, zoals de Bataven wensen. Dumme Holländer noemen Duitsers dergelijke mensen. Of ze gelijk hebben? In het buitenland zijn de Bataven berucht, je pikt ze er zo uit, onbehouwen gedrag, slecht zittende kleren en een grote bek. En steeds gelazer over geld, ze vertrouwen niemand.
Mooi om een drietal hier zo samen bezig te zien, ieder op zijn eigen wijze. André de Raaij, die “Sven” en, ja hoor, daar is ze, de vriendin van André, de gutmensch in persoon:
Mensch onderschrijft het uit heel haar hart. Helaas moet ze in dit stuk verderfelijk land verblijven omdat haar dochter en kleinkinderen beschermd moeten worden tegen de PVV leider van Maastricht, Tibaert. Die bedreigt haar, is steeds ladderzat en kan niet van kindjes afblijven. Zijn vrouw durft zich niet te reppen.
U begrijpt, het zijn de woorden van die Eveline van Donkelaar, beaamd door André en z’n kameraad Huib. Limburgers zijn achterlijk, denk maar eens aan de “zachte g”, en die Tibaert is wel het summun van achterlijkheid. Dat hebben André en Eveline persoonlijk kunnen constateren.
Mooi om te zien hoe Bataven zich weten bloot te geven, zeer onappetijtelijk, ze kunnen niet anders, zit in hun aard. De ene doet het subtiel, hij heeft gestudeerd, de ander, jaja, die mocht dat niet van pa en gaat er nog steeds onder gebukt. Ze weet het te compenseren, dat wel.
En mijn vrouw? Ook een achterlijke Limburgse. Doet aan vrijwilligerswerk, dan ben je toch niet goed snik, denkt Eveline hardop…
-
EEN BERICHT VAN DE PVV-LEIDER AFD. MAASTRICHT
-
HET AUTEURSRECHT EN EEN FOUTE KRANT
-
HET GEHEIME GENOOTSCHAP…
-
VAN HET PADJE…
Uitgelichte foto: Mary T. S. Schaffer – bron
Een gedachte over “Onappetijtelijke Bataafse fascisten…”