Willy Ronis: Vincent et le chat, Paris (1955)
Brandstichtersjournalistiek… Een veel betere term i.p.v. het gebruikelijke riooljournalistiek. Riolen zijn nuttig en ze zijn een weldaad voor de gezondheidszorg. Ik stel voor de door Leo Neels in de Knack gebezigde term over te nemen. Ze drukt exact uit wat de bedoelingen zijn en het resultaat dat nagestreefd wordt. Hij zegt verder: “meningen moeten rusten op een juiste, minstens behoorlijk getoetste feitelijke grondslag; anders zijn ze niet vrij, doch onrechtmatig, beledigend, lasterlijk of eerrovend, dit wil zeggen: strafbaar.” Daarover handelen mijn weblogs.
De personages die op deze weblogs opduiken zijn geheel toevallige. Ze moesten wat van me, maar ze zijn ongetwijfeld inwisselbaar met vele anderen. Lees af en toe maar eens wat willekeurig gekozen berichten op Twitter. Als je een zekere aanhang hebt verworven kun je je blijkbaar heel veel permitteren zonder repercussies. Ergens kennis van hebben is ook niet nodig, dat heeft optimaal mijn stalkster Sjaakie bewezen. Ze werd geloofd en beschermd. En misbruikt, dat is misschien wel het meest tragische aan de casus Sjaakie.
Misschien moet ik nog verder gaan nuanceren, want van lieverlee krijg ik de indruk dat mensen die ik nog enig realiteitsbesef had toegedicht, ook volledig van het padje zijn. Met oordelen over personen probeer ik zo terughoudend mogelijk te zijn met als nadeel dat juist dan dergelijke figuren denken hun kans schoon te zien. Voordeel is weer dat het prachtige inkijkjes oplevert in de psyche van onverlaten en dwazen.
Bommelding Kluftje… Volgens de leer van deze christen-anarchist schijnt een huisgek van Krapuul rond te waren op internet.
Deze?
Jatten doet ze als de beste. Dagelijks zemelen? Was het daar maar bij gebleven. Mensen voor gek verklaren dat is haar lievelingskunstje. Haar liefde voor Maastricht en de Maastrichtenaren is ongekend. Hierin demonstreert ze haar Bataafse houding het beste, de fascistische aard van een heus dwaallicht.
Het kan toch niet zijn dat Bommelding Kluftje zijn vroegere tipgeefster bij Krapuul bedoelt? Onder invloed van zijn chief-editor is hij wellicht tot voortschrijdend inzicht gekomen, je weet het maar nooit. Toch was hij reuze in zijn sas, daar twijfel ik geen moment aan, toen dankzij Ina mijn weblogs verdwenen met de smurrie van die twee dames, die van hem en zijn vriendjes en niet te vergeten die uit de PVV hoek. Deze hadden ze min of meer gekopieerd en dit allemaal zo open en bloot op internet zou de goegemeente wel eens aan het denken kunnen zetten, dat moest voorkomen worden.
In het weekend eens even bij Sjaakie gekeken. Ze bleek een tijdje absent te zijn geweest op Twitter, maar ze is terug. Sjaakie blijkt niet meer veel te melden te hebben, had ze eigenlijk nooit niet, maar nu is het wel heel schrijnend geworden. Hier haar laatste tweets van voor haar recente afwezigheid. Ik laat ze vooral zien vanwege de politieke kleur. Het SPVV model.
Een gedachte over “Brandstichtersjournalistiek…”