Er zijn mensen die denken, ach het zal zo’n vaart niet lopen. Anderen hebben de instelling, wat gaat mij dit aan, weer anderen geven voor dat ze machteloos zijn. Die laatsten vind ik het kwalijkst. Apathisch en toch moreel hoogstaand. Zo kun je je overal langs sjoemelen zeggen we hier in Maastricht. Het zijn juist deze mensen die ook nog bewonderd en geloofd worden om hun schone praatjes geheel in de traditie van meneer pastoor of dominee.
In mijn ogen geven deze lieden zichzelf een brevet van onvermogen. Hun passiviteit heeft een verlammende werking om maatschappelijk iets in beweging te zetten. Laat u geen zand in de ogen strooien zeker niet door mensen die zich tooien met fraaie uithangborden als christelijk en anarchistisch. Ze deugen voor de duivel niet. Hun liefde voor mens en natuur is een zeer discutabele. Het zijn mensen die nog nooit hun handen hebben vuil gemaakt en dat ook o zo graag zo willen houden. De zorg laten ze aan de ander over, de zorg voor mens en natuur en dan wil het weleens gaan stinken.
Om iets in beweging te zetten is respect over en weer een vereiste en zijn moralistische praatjes taboe. Informeren, ondersteunen en elkaar bekritiseren daar komen we verder mee. Met het vingertje wijzen is de weg van de minste weerstand. In dit concrete geval zijn het de Chinezen, met hun onstilbare honger naar ivoor. Echter wat ging hieraan vooraf? Zoek dat maar eens uit…
Teken deze petitie…
Uitgelicht: bron
