Jan Blommaert
Burgemeester, waarde Bart, ik moet me nogmaals tot mij richten. Want ik maak me nog grotere zorgen dan een half jaar terug, toen ik U schreef over de idiote maatregel om in onze stad een detachement paracommando’s te laten patrouilleren. Antwerpen was immers, volgens U, hét terreurdoelwit van Europa, en wie dat niet snapte was gek, dom en links. Enkele honderdduizenden Euro’s later lopen die soldaten nog steeds twee aan twee te slaapwandelen doorheen de Joodse wijken; de rechtse fractie van de Joodse gemeenschap is daardoor niet beeindruckt: ze vroegen al om een wet die Joden toelaat wapens te dragen, en ze kondigde al een emigratie naar Israël aan. U bedacht na rijp beraad een remedie: oorlogswapens voor de Antwerpse politie, van het type waarmee men vanop een kilometer ver een grizzlybeer doormidden schiet. We zullen zien of dat de Joodse gemoederen bedaart.
Ik denk dat U ziek bent, en dat al een hele tijd bent. Ik schrijf U dus uit compassie, niet als therapeut maar als mens.
Tijdens de Raadszitting van afgelopen maandag werd U door de oppositie aangevallen op dat idee van de oorlogswapens. U verloor Uw spreekwoordelijke poise en schreeuwde: “in welke wereld leven jullie?” Die vraag zette me spontaan aan het denken: in welke wereld leeft U? Na enkele dagen denk ik dat ik het antwoord ken.
Eén – De wereld is Antwerpen
U ziet de wereld nog uitsluitend doorheen de erg nauwe tunnel van de stad waarover U de plak zwaait. En – hier kom ik straks nog op terug – U ziet zelfs die stad niet op een realistische manier, U droomt zich een stad, een soort Rome waarover U als Augustus – de eerste Keizer – doorluchtig regeert. Maar van de rest van de wereld hebt U geen benul, en wat U erover meent te moeten meedelen klinkt steeds duidelijker als een pathologie. Irak is voor U een veilig land – dat is een feit, zonder meer, in Uw ogen. En die vluchtelingen, dat zijn allemaal “economische” (dus slechte) vluchtelingen van zodra ze verder trekken dan het Turkse opvangkamp waarin ze eerst zijn beland.
Turkije, dat al zowat een miljoen vluchtelingen herbergt, moet meer doen en vooral z’n verantwoordelijkheid nemen. En wat de Grieken betreft: ook die moeten gewoon stoppen met vluchtelingen te laten vertrekken richting West-Europa. Of preciezer: Antwerpen.
Beschamende lulkoek. Wanneer een journalist vraagt of U daar allemaal bewijzen van hebt dan is Uw antwoord “dat is gewoon zo”. Jammer genoeg is het niet zo – U hebt zich een wereld bij mekaar gefantaseerd, en die wereld is gewoon een feit, zij het enkel voor U. U gaf hetzelfde antwoord aan een journalist nadat U had beweerd dat “minder dan de helft” van de vluchtelingen in het Marnixpark “echte vluchtelingen” zijn. “Dat is gewoon zo” – U zal ze wel allemaal geteld, gecontroleerd en getrieerd hebben, mogen we aannemen. En Uw Brusselse collega Mayeur is voor U “volstrekt incompetent” omdat hij een probleem niet oplost dat tot de bevoegdheid behoort van één van Uw vele linkerhanden, de heer Theo Francken.
Vermits U in Antwerpen gewoon heerst zoals Augustus over Rome zijn het internationaal recht en internationale akkoorden – de Schengenzone, de Conventie van Genève – details die “men” maar eens snel moet aanpassen aan de realiteit zoals die vanuit Antwerpen verzonnen wordt. Wel, waar wacht Uw vice-premier op? Hij moet maar een dikke honderd andere landen overtuigen dat dit allemaal een super-idee is, en dat dit gewoon neerkomt op “je verantwoordelijkheid nemen”. Zoals fietsers, voetgangers, bejaarden en gehandicapten in Uw stad.
Ik moet U met grote nadruk aanbevelen ofwel dit soort kletskoek achterwege te laten, ofwel eerst wat nuchtere feiten te bekijken vooraleer U over “feiten” Uw mond opendoet. Want als burger van Uw stad voel ik me gekrenkt telkens wanneer ik U alweer toogpraatjes zie en hoor verkopen in de media. De wereld buiten Antwerpen, waarin U leeft: leer ze alsjeblief kennen, Burgemeester. Het zal U misschien verbijsteren, maar die wereld is geen grote parking.
Twee – Antwerpen is een stad vol schorremorrie
Ik verwees zoëven naar mijn gekrenkte gevoelens wanneer ik Uw stommiteiten moet aanhoren. Ik weet dat U lak hebt aan mijn gevoelens. Want ik ben blijkbaar, net als de overgrote meerderheid van de bewoners van Uw stad, een klootzak die als enig levensproject heeft deze Metropool (een misnomer van episch formaat, maar dit terzijde) ten gronde te richten.
Als Uw politie – een kolossaal korps voor een stad van een half miljoen mensen – naar Uw inschatting de steun nodig heeft van gewapende militairen, en daarenboven nog eens oorlogswapens moet dragen: hoe ziet U de bewoners van Uw stad dan? Als U een klein legertje GAS-ambtenaren op de mensen loslaat met de bedoeling de kleinste gedragsvormen aan een kritische blik te onderwerpen en desbetreffend te beboeten: hoe ziet U de bewoners van Uw stad dan? Als U voetgangers en fietsers in Uw stad, die niet bepaald vriendelijk is ingericht voor de zwakke weggebruiker, bestookt met alweer een idiote campagne waarin we krachtig worden opgeroepen om onze slechte manieren te verbeteren: hoe ziet U die bewoners van Uw stad dan? Als U kleine ondernemers van allochtone origine, die heel hun hebben en houden hebben geïnvesteerd in een nachtwinkeltje, bestempelt als “imagoverlagers” en een superbelasting van 1500€ per jaar oplegt “voor het hebben van een vergunning” (die zelf 6000€ kost): hoe ziet U die bewoners van Uw stad dan? Als U stelt dat in Antwerpen “de absorptiecapaciteit” van de bevolking bereikt is en dat er dus echt geen vluchtelingen meer hoeven bij te komen: hoe ziet U de bewoners van Uw stad dan? Als U bij monde van Uw linkerhanden laat weten dat vluchtelingen in Uw stad officieel gediscrimineerd zullen worden en pas na 4 jaar recht zullen hebben op datgene wat anderen vanaf de eerste dag ontvangen: hoe ziet U die bewoners van Uw stad dan?
De bewoners van Uw stad blijken in de wereld zoals U ze beleeft bovenal veroorzakers van overlast te zijn, potentiële misdadigers en ordeverstoorders, profiteurs, labbekakken, links uitschot en ranzige bakfiets-egoïsten “die ge vijf frank zou geven als ge ze ziet”. Volk dat zomaar (zomaar!!) door het rood licht loopt of fietst, dat automobilisten hindert in de uitoefening van hun vrijheid, en het efficiënte bestuur van Uw kleine Rome saboteert. U bestuurt een stad die, volgens Uw eigen beeld ervan, bevolkt wordt door schorremorrie dat zoniet goedschiks dan kwaadschiks – met para’s en oorlogswapens – moet leren zich te gedragen. Uw bevolking ziet U als een collectie zwakkelingen die dringend wat discipline moeten aanleren. Kogels van negen centimeter lang kunnen daarbij helpen. U lijkt de bevolking van de stad, waarvoor U een soort surrogaat-vader zou moeten zijn, eigenlijk te haten. Uw houding is die van Basil Fawlty die een hotelgast in zijn Fawlty Towers, die om zijn aandacht had gevraagd, toeschreeuwde: I’m trying to run a hotel here!!
De “werkbare waarden” die U een paar jaar terug beschreef in het gelijknamige boekje, en die van ons Vlaamse volk (incluis de Antwerpenaren, durf ik suggereren) een organische en historisch gegroeide “morele gemeenschap” hadden gemaakt – die waarden blijken niet erg werkbaar te zijn. Uw bevolking blijkt ze immers – getuige hoe U ze aanpakt -niet te delen. U staat alleen met die waarden, zo blijkt U zelf te beseffen. Van die morele gemeenschap is in Uw eigen optiek niets te merken.
En dat is waarom ik van oordeel bent dat U ziek bent: U denkt dat U die waarden werkbaar kan maken door ze met de karwats op te leggen aan Uw gehate bevolking. U bent van mening dat die waarden anorganisch moeten afgedwongen worden, en dat die Augustijnse houding dan, op de ene of andere manier, een mythisch en historisch gegroeid Vlaams volk (of, minstens, een Antwerps volk) zal doen ontstaan. Die idee doet me, merkwaardig genoeg, erg sterk denken aan Stalin, Pol Pot en Mao. En nu kan men van deze Grote Roergangers allerhande dingen beweren, maar niet dat ze “normaal” waren en een zorgvuldig en evenwichtig rationeel oordeelsvermogen bezaten. U bent nogal gevoelig voor vergelijkingen met Hitler, dus die laat ik achterwege. Maar U behoort qua pathologie in de categorie van de beheerder van de Goelag, de gangmaker van de Culturele Revolutie, en de Broeder Een van de Cambodjaanse Killing Fields. En ik zie en hoor die pathologie haast dagelijks verder escaleren – recht en pijlsnel naar Uw graf aan de uiterste rechterzijde van het kerhof der politieke geschiedenis. Uw broer Bruno (ook schorremorrie) zal daarover, over die tragische en snelle afgang, later en met broederlijke smart een hoofdstuk schrijven voor de Encyclopedie van de Vlaamse Beweging.
De wereld is Antwerpen, en Antwerpen wordt bevolkt door schorremorrie. Me dunkt dat die wereld van U dringend wat frisse lucht nodig heeft. Wat zuurstof om een economische metafoor te gebruiken, zuurstof vanuit de realiteit, eerder dan de stikstof van de verhitte angstdromen die U nu zo ziek maken. Want in die wereld van U wil ik niet leven. Of beter: die wereld verwerp ik en wil ik verbeteren. Dat U me daarvoor een klootzak vindt neem ik er graag bij – ik bevind me dan, in Uw wereld, in het gezelschap van héél erg velen. En ik blijk met die vele anderen een hele reeks waarden te delen – niet de Uwe, nee, maar wij zijn wel een gemeenschap.
Uitgelichte foto: © Jacques Malignon – bron
