Arminius Hasemann: Don Quijote de la Mancha (1922)

Een leidraad die ik consequent volg is, alles wat je zegt moet betrouwbaar zijn, aan te tonen vallen en onderbouwd kunnen worden. De bewijslast ligt niet bij mij, die is aan de bedriegers en schooiers. M’n ervaringen bij een civielrechtelijke zaak tegen de VPRO werpen hun vruchten af. Het minutieus vastleggen bleek van onschatbare waarde.

De waarheid achterhalen is vaak een zeer moeilijk proces. Gisteravond viel op de Duitse radio dit programma te beluisteren: “Glaube, Lüge, Hoffnung? Wahrheitsfindung vor Gericht” – Der Tag. Onterecht jaren achter slot en grendel, het gebeurt. Ook het omgekeerde, ondanks schuldig. 

Voor alle duidelijkheid,  mij gaat het om een hoogst serieuze politieke en maatschappelijke kwestie, geen juridisch steekspel. Hoe ver mogen mensen gaan in het beschadigen van diegenen die er een andere opvatting en levenswijze op nahouden? Mensen als ongedierte en erger behandelen die gewoon zichzelf wensen te zijn zonder dat ze ook maar iemand krenken? 

Door Wilders is deze kwestie op scherp gezet, waarbij de man zelf het voortouw neemt in een ongekende en schaamteloze hetze tegen mensen uit bepaalde regio’s, voor een deel tevens aanhangers van een geloof waar we bijzonder veel ervaring meehebben dankzij een eeuwenlang koloniaal regiem. Het moet benadrukt worden, beide, die religie en die kolonisatie, gingen buitengewoon goed samen voor ons profijt en op een schandalige wijze ten nadele van de gekoloniseerden.  

Sinds najaar 2012 heb ik te maken met personen die mijn activiteiten ongedaan wensen te maken, activiteiten die op de eerste plaats dienen om iets van fascisme duidelijk te maken. Ze hebben er alle reden toe, dat is waar. Ze beseffen, zolang mijn weblogs blijven voortbestaan, is het met hun geloofwaardigheid vroeg of laat gedaan. 

Het drong weer bij me door bij het beluisteren van dat radioprogramma. Archiveren, dan lukt het ze niet door het maken van bespottelijke opmerkingen om iemand langdurig in diskrediet te brengen. Het appelleren op een vluchtig geheugen door een bepaald beeld op te wekken d.m.v. een pennenstreek mist dan zijn uitwerking faliekant en werkt als een boemerang. Een voorbeeld slechts en dan even luisteren. 
 

Lastig leugens te weerleggen

 

Van dat luisteren komt niets meer terecht. Slechts 3 maanden blijft het programma Der Tag in de mediatheek staan, helaas. 

Op dit weblog verdwijnt in principe niets, hetzij door externe invloed. Ook deze overname niet.

donderdag 6 november 2014

 

kopie lasterblog van Tibaert

Strafrecht

FEBRUARY 3, 2014 · INTERNET, JUSTITIE

Print Post

• • Email

• tibaert

 

 

Op 19 december vorig jaar moest ik op het politiebureau in Maastricht verschijnen, om als verdachte te worden gehoord over belediging gepleegd op 8 september 2012 in Maastricht, stond in de oproep. Er lag een vuistdik dossier op tafel. De politieagent vertelde me dat de officier van justitie geen reden tot vervolging zag. Zijn opdracht aan mij luidde, stoppen. Dit zullen we ook mevrouw mededelen voegde hij eraan toe. Mijn weerwoord, ik geef alleen verslag van wat er gebeurt en dat blijf ik doen. Over de verdere inhoud van de klacht met die opvallende datum heb ik niets vernomen.

Zie voor de duidelijkheid: Maastricht, de zaterdag voor de verkiezingen als reactie op haar stukje over Leers. Zie: De zegekar van Eveline. Over Leers nog even dit: Vriend Leers. Zie tevens het laatste in een rij van smaadschriften met bedreigingen en al via: Heb je dit gezien? Haar verjaardagscadeau wil ik u besparen, dat is werkelijk hemeltergend.

Waar stuit ik nu op? Op een vreemdsoortig “gastblog” van de aanklaagster gedateerd op 6 november. Geen “gastblog” maar een reproductie van artikel 261 van het Wetboek van Strafrecht, aangevuld met een vijftal uitspraken in de periode van 2006 tot 2009 i.v.m. jurisprudentie. Ik geef het hier weer. De markeringen stammen niet van mij.

 

Wat heeft aanklaagster hiermee voor? Gaat ze zelf jurist spelen? Al eerder zei ik, ik mag toch hopen dat ze in handen valt van een goede advocaat, die niet uit is op stuntwerk met daaraan gepaard gaande hoge kosten. Anders zou het wel eens een dure grap kunnen worden voor haar. Ze geeft niet op, gaat tot het bittere einde door. Waarom? God mag het weten. Dat aan haar woorden door onnozelaars en andere figuren, vermoedelijk met een eigen agenda, waarde wordt gehecht verbaast me niet meer.

Wat is in haar leven gebeurd dat ze zich zo gedraagt? Het gaat mij verder niet aan, maar ik heb ondertussen wel te maken met iemand die onophoudelijk, dag in, dag uit over me in de weer is. De kwalificaties die ze bezigt aan mijn adres zal ze nooit waar kunnen maken. Nog afgezien van alle leugens die ze verspreid. Sterker, ze vormt inmiddels
een bedreiging voor mijn meningsvrijheid. Ze zet alles in het werk om mij te doen verdwijnen van internet. Bij wie komen dergelijke gedachten op?

Het dringt niet tot die vrouw door wat in dat artikel 261 staat. Dat is overduidelijk. Ze maakt zich vanaf die bewuste datum aan elk van de drie genoemde feiten schuldig. Wat ik vermoed is, dat ze me moreel wil dwingen om een juridische procedure op te starten overtuigd als ze is van haar superioriteit. Vreemd, maar een andere verklaring zie ik niet. Ja, als ik dat al zou willen dan stoot ik op mijn vrouw, die er telkens door aanklaagster ongegeneerd bijgesleept wordt. Nog geen stuiver geef ik uit aan die vrouw zei ze vandaag nog toen ik het voorzichtig opperde. Ze heeft het grootste gelijk van de wereld… Mijn vrouw uiteraard.

Wel wil ik aanklaagster erop wijzen dat niets werkelijk van internet verdwijnt, ook niet achteraf weggehaalde berichten op Twitter. Alles valt te reconstrueren. Kom tot bezinning voor het te laat is wil ik haar tot slot toeroepen. Anders wordt het ein böses Erwachen voor haar.

Tekening: Peter Klashorst – NRC

Geplaatst door  Jacqueline Wouters  op 08:06

 

 

Een copie van een copie van Jacqueline Wouters van mijn weblog. Waarom heeft ze mijn bericht overgenomen? De enige toevoeging van haar hand is: “kopie lasterblog van Tibaert”. De newspeak sinds Wilders baart zonderlinge vruchten. Verslag doen heet lasteren. Feiten aandragen heet haat verspreiden. Deze copie verscheen ruim een half jaar na het origineel, dat een reactie was op de bedrijvigheden van Eveline van Donkelaar, drie maanden nadat mede door deze vrouw mijn weblogs bij Google opgeschort waren en ik niet meer de beschikking had over mijn verslagen van al die fascistische activiteiten in mijn richting.

In zekere zin is het vermakelijk hoe deze vrouwen de deur plat liepen bij de politie, ze zagen mij al veroordeeld en dachten nog een lieve duit op te strijken bovendien, zeker Eveline was ervan overtuigd dat mijn pensioen eraan ging. Waarom heeft die vrouw het toch steeds over geld? Zelfs mijn dochter wenste ze aan de bedelstaf te brengen. Terecht moeten al die figuren rond de site Krapuul, Dijstelberge voorop, gedacht hebben. Dan pleeg je maar geen schending van auteursrecht. Samen met me naar de rechter stappen durfde juffrouw Ina niet aan. Over door het ijs zakken gesproken.

De context van mijn bericht is duidelijk zat als een reactie op censuur met daar bovenop een valse aangifte. Hoe dan ook, gekker dan gek, het kan. André de Raaij en Huib Riethof schijnen het stokje overgenomen te hebben als de berichten die tot me doorgedrongen zijn kloppen. Dus wie weet?

Laatste update januari 2020