Lasterblog en strafrecht

Arminius Hasemann: Don Quijote de la Mancha (1922)

Een leidraad die ik consequent volg is, alles wat je zegt moet betrouwbaar zijn, aan te tonen vallen en onderbouwd kunnen worden. De bewijslast ligt niet bij mij, die is aan de bedriegers en schooiers. M’n ervaringen bij een civielrechtelijke zaak tegen de VPRO werpen hun vruchten af. Het minutieus vastleggen bleek van onschatbare waarde.

De waarheid achterhalen is vaak een zeer moeilijk proces. Gisteravond viel op de Duitse radio dit programma te beluisteren: “Glaube, Lüge, Hoffnung? Wahrheitsfindung vor Gericht” – Der Tag. Onterecht jaren achter slot en grendel, het gebeurt. Ook het omgekeerde, ondanks schuldig. 

Voor alle duidelijkheid,  mij gaat het om een hoogst serieuze politieke en maatschappelijke kwestie, geen juridisch steekspel. Hoe ver mogen mensen gaan in het beschadigen van diegenen die er een andere opvatting en levenswijze op nahouden? Mensen als ongedierte en erger behandelen die gewoon zichzelf wensen te zijn zonder dat ze ook maar iemand krenken? 

Door Wilders is deze kwestie op scherp gezet, waarbij de man zelf het voortouw neemt in een ongekende en schaamteloze hetze tegen mensen uit bepaalde regio’s, voor een deel tevens aanhangers van een geloof waar we bijzonder veel ervaring meehebben dankzij een eeuwenlang koloniaal regiem. Het moet benadrukt worden, beide, die religie en die kolonisatie, gingen buitengewoon goed samen voor ons profijt en op een schandalige wijze ten nadele van de gekoloniseerden.  

Sinds najaar 2012 heb ik te maken met personen die mijn activiteiten ongedaan wensen te maken, activiteiten die op de eerste plaats dienen om iets van fascisme duidelijk te maken. Ze hebben er alle reden toe, dat is waar. Ze beseffen, zolang mijn weblogs blijven voortbestaan, is het met hun geloofwaardigheid vroeg of laat gedaan. 

Het drong weer bij me door bij het beluisteren van dat radioprogramma. Archiveren, dan lukt het ze niet door het maken van bespottelijke opmerkingen om iemand langdurig in diskrediet te brengen. Het appelleren op een vluchtig geheugen door een bepaald beeld op te wekken d.m.v. een pennenstreek mist dan zijn uitwerking faliekant en werkt als een boemerang. Een voorbeeld slechts en dan even luisteren. 
 

Lastig leugens te weerleggen

 

Van dat luisteren komt niets meer terecht. Slechts 3 maanden blijft het programma Der Tag in de mediatheek staan, helaas. 

Op dit weblog verdwijnt in principe niets, hetzij door externe invloed. Ook deze overname niet. Een copie van een copie door Jacqueline Wouters van mijn weblog. Waarom heeft ze mijn bericht overgenomen? De enige toevoeging van haar hand is: “kopie lasterblog van Tibaert”. De newspeak sinds Wilders baart zonderlinge vruchten. Verslag doen heet lasteren. Feiten aandragen heet haat verspreiden. Deze copie verscheen ruim een half jaar na het origineel, dat een reactie was op de bedrijvigheden van Eveline van Donkelaar, drie maanden nadat mede door deze vrouw mijn weblogs bij Google opgeschort waren en ik niet meer de beschikking had over mijn verslagen van al die fascistische activiteiten in mijn richting.

In zekere zin is het vermakelijk hoe deze vrouwen de deur plat liepen bij de politie, ze zagen mij al veroordeeld en dachten nog een lieve duit op te strijken bovendien, zeker Eveline was ervan overtuigd dat mijn pensioen eraan ging. Waarom heeft die vrouw het toch steeds over geld? Zelfs mijn dochter wenste ze aan de bedelstaf te brengen. Terecht moeten al die figuren rond de site Krapuul, Dijstelberge voorop, gedacht hebben. Dan pleeg je maar geen schending van auteursrecht. Samen met me naar de rechter stappen durfde juffrouw Ina niet aan. Over door het ijs zakken gesproken.

De context van mijn bericht is duidelijk zat als een reactie op censuur met daar bovenop een valse aangifte. Hoe dan ook, gekker dan gek, het kan. André de Raaij en Huib Riethof schijnen het stokje overgenomen te hebben als de berichten die tot me doorgedrongen zijn kloppen. Dus wie weet?

Laatste update januari 2020

• STRAFRECHT