Théophile-Alexandre Steinlen: Affiche cabaret Le Chat Noir (1896)
Na drie lange jaren is het hoge woord eruit, Tibaert is een antisemiet. Het staat zwart op wit en viel via Twitter te lezen. De man die dit oordeel na zo lange tijd velt heeft er diep over nagedacht, dat kan bijna niet anders. Tibaert is een antisemiet.
Het was even slikken. Antisemiet. Je gedachten gaan terug naar vroeger. De fouten tijdens de bezetting bleken verzetshelden na de oorlog te zijn. Dat was het eerste vuil dat verspreid werd en me thuis bijgebracht werd. Verraders bleven op hun posten of er niets gebeurd was. De slachtoffers, dood of levend, werden voor de tweede maal verraden. En: “jammer, mijn joodje is teruggekomen” en “ze hebben het over zichzelf afgeroepen, immers zijn bloed kome over ons en over onze kinderen”.
Ik was nog kind. Later, door studie werd me duidelijk (gemaakt) dat fascisme nog springlevend was op een geheel eigen, perverse manier. Wie ogen in zijn kop heeft kan het volop waarnemen. Pas bij de oliecrisis in de zeventiger jaren (weet u nog, die autoloze zondagen onder Den Uyl?) kwam het antisemitisme weer blank te liggen maar kon nu gekanaliseerd worden via het zionistische Israël. Heel genuanceerd. Het vervolg is bekend.
In ieder geval heb ik iets in mijn leven echt leren begrijpen. Wantrouw mensen die over de rug van anderen er zelf beter van willen worden. Niet slechts materieel. Ze stellen je voor voldongen feiten waar geen verhaal op te halen valt. Ze wensen zich niet te verantwoorden over hun daden en uitspraken. Ze zijn onoprecht, op zijn minst hanteren ze een dubbele agenda. Ze misbruiken mensen. Als meest afschrikwekkend voorbeeld mag gelden de bigotte Wilders met zijn Israël en joden adoratie.
In de virtuele is dit niet anders dan in de alledaagse werkelijkheid. Daar spits het zich zelfs toe. Vaak slechts is één woord al voldoende en je kunt het schudden. Ga je niet verdedigen tegen valse aantijgingen, immers waar rook is, is vuur. Negeren is een methode, stoppen met activiteiten op internet een andere. Ik heb een derde keuze gemaakt, ik laat alles zien wat over mij te berde wordt gebracht, gedachtig het motto, fascisme is springlevend, is zelfs alledaags. Ik toon aan.
André de Raaij, die mij antisemiet wenst te noemen, zal die uitspraak nooit of te nimmer door feiten kunnen staven. Dat maakt hem in mijn ogen tot fascist. Na drie jaar zit hij als een kat in het nauw, is mijn inschatting. De man fabuleert er richting Tibaert zo erg op los, dat je mag veronderstellen dat deze wijze van doen voor hem de gewoonste zaak van de wereld is. Het zegt veel over wat hij verder te melden heeft.
Al in het echte leven kennis gemaakt met Eveline, André? Doen, jullie zijn uit hetzelfde Bataafse hout gesneden. Ook zij raaskalde over vermeend antisemitisme in mijn richting. Ook zij heeft een rijke fantasie en weet, net als jij, woorden te verdraaien. Ook zij deed aangifte….
Zijn jullie nog wel bij zinnen? Jullie zijn mensen om te wantrouwen. Laffe mensen, fascisten, die desnoods over lijken gaan, moest ik ervaren en belust op wraak. Wraak op iemand die oprecht door het leven wenst te gaan en op zijn oude dag zich zorgen maakt over de toekomst van onze kinderen en kleinkinderen. Daar wens ik me over te uiten ook in reacties op anderen. Niemand zal mij beletten wandaden die dat trachten te verhinderen in het openbaar aan te klagen. Mijn vrijheid, mijn recht, mijn engagement.
Geven en delen geeft zin aan het leven. De meest gelukkige is degene die nog kan en mag schenken…
Zullen we het hierbij laten, zonder in een preek te vervallen?
Uitgelicht affiche: bron
