Andy Blair: Midtown and Lower Manhattan covered in smog (1966)
Jacqueline Wouters: “@WildWestDomains please suspend for stalking and sending libel and spam whois.com/whois/tibaert…”. Dat was op 6 december 2013 enkele weken nadat mijn blogspots opgeschort waren. Falkenstein had haar het voorbeeld gegeven hoe nu verder te handelen: “Wie de kip wil naaien…”.
Sjaakie ging meteen aan de slag om het werk van Dijstelberge af te ronden en deze liet Sjaakie wederom weten dat ze aan een tegenoffensief begonnen was middels een “Tibaert” blog. Voor het geval u het nog niet wist, fascisten kennen slechts een waarheid en alles wat die onderuit kan halen dient te verdwijnen. Dit triootje deed z’n uiterste best.
Zelfs juridische actie overwogen ze.
Dijstelberge, die wist hoe de vork in de steel zat, steunde zelfs Eveline van Donkelaar in haar aangifte tegen Tibaert.
Waarom toch al die aandacht voor “achtste rangs” figuren, zoals eens, jawel, Riethof in al zijn onbeduidendheid dergelijke mensen omschreef? U kent Riethof niet, de ex-wethouder van Amsterdam, die zijn woonplaats snel verliet toen een bepaald boek verscheen, populair in feministische kring? Heel simpel te verklaren, die aandacht, al deze mensen bepalen mee hoe onze maatschappij reilt en zeilt. Door hen ga je steeds beter zien hoe politiek en propaganda functioneren, wat massa en paranoia betekenen. Bovenal, hoe makkelijk een stem, een persoon de meute naar zijn of haar hand kan zetten.
Natuurlijk kennen we allemaal de roddel, de leugens, de vlegelstreken die mensen uithalen. Dat ze te laf zijn om voor hun daden te staan ook. Echter in het groot, publiekelijk, krijgen deze daden een andere dimensie, ze worden tot politiek. Wie wordt dan gedupeerd, wie trekt aan het langste eind is vervolgens de vraag.
Als we elkaar niet kunnen vertrouwen, wat gebeurt er dan? Het spel dat gespeeld wordt op basis van wantrouwen en verdachtmakingen kun je het beste tonen aan de hand van je eigen persoon, heb ik meermaals al betoogd. U hoeft ook mij niet te vertrouwen, ik weet wel beter en laat het zien. Vandaar die “achtste rangs” figuren die hun mond vol hebben over iemand die ze niet kennen en wiens activiteiten hen een doorn in het oog is.
Fraai zijn de kronkelredeneringen die bedacht worden om het eigen gelijk te halen. Framen op uit het verband gerukte en niet ter zake doende details is een van de bijbehorende kunstjes. Volg eens Martin Bosma op Twitter, hij is er een meester in. Willen we dat, willen we bedrogen worden of willen we samen zorgen dat dergelijke activiteiten de pas worden afgesneden?
Om iemand een oor aan te naaien, daarvoor moet je kennelijk in de wieg gelegd zijn.
Foto’s: bron
