Jan Verhas: La revue des écoles (1878)
De rechtszitting, die vorig jaar uiteindelijk plaats vond, heeft me op een aantal punten wijzer gemaakt. Allereerst, zonder de ondersteuning van een goede advocaat, die diep in de materie duikt, lukt het niet het beeld helder over te brengen bij het Hof, om maar te zwijgen van de benodigde wetskennis en jurisprudentie die noodzakelijk is om tot een goede aanklacht te komen. Achteraf bezien had ik me nooit moeten voegen bij een stelletje wier motieven mij niet duidelijk waren, feitelijk zelfs dubieus, afgezien van de aangifte i.v.m. bedreiging van de burgemeester van Den Haag.
Aangifte tegen HF heb ik overigens gedaan op uitdrukkelijk verzoek van de politie te Oss. In Maastricht wees me de politie op nog een veelheid aan strafbare feiten jegens mijn persoon, niet gepleegd door HF. Die heb ik laten rusten, om het geheel niet al te gecompliceerd te maken en om te voorkomen dat voor mij de kwestie een oeverloos karakter kreeg. Achteraf bezien was dat niet juist, zeker gelet op het vervolg van de geschiedenis na de aangifte. Toen ging ik ervan uit dat het einde in zicht was, zo kort voor de jaarwisseling 2012-13. We zijn nu ruim vier jaar verder.
Al bij al denk ik dat de casus Tibaert een mooi studieonderwerp is, ook voor juristen. Twee valse aangiftes waren al mijn deel, twee personen hebben melding gemaakt van aangifte, met vermelding van het dossiernummer en vele anderen hebben iets dergelijks bericht. Daarnaast speelt nog de wandaad onder de noemer “schending auteursrecht” waardoor mijn weblogs verdwenen. Ga er maar aanstaan, zou ik zeggen. Het fascistengebroed heeft me in ieder geval het nodige werk opgeleverd, hopelijk ter lering en vermaak in deze boze tijd.
Een hufter, die HF, dat is wel zeker. De werkelijke hufters, die HF stimuleerden tot zijn wandaden of ze als een grap afdeden, gaan vrijuit. Zo gaan die zaken in een asociaal klimaat, als ik maar rust heb heet het dan.
Uitgelichte afbeelding: Jan Verhas – bron
