jur kuipers
Stuk van Bas Heijne sluit mooi aan bij mijn vorige mail.
Het schandaal dat nu achter Trump oprijst, stelt dat patriottisme bovendien in een schel licht: ultrarechts heeft Vladimir Poetin omarmd als gedroomde sterke man, maar steeds meer blijkt Poetin de westerse patriotten in een houdgreep te hebben. De Amerikaanse veiligheidsdiensten meldden deze week dat het rapport van de gewezen Britse inlichtingenofficier die de dodelijke notitie over de Russische connecties van Trump opstelde, genoeg waarheid bevat om het onderzoek voort te zetten. Contacten van Trumps medewerkers met de Russen tijdens de verkiezingstrijd, onder wie de afgetreden Flynn, worden nu onderzocht. Als het allemaal waar is, dan lijkt Trumps patriottisme verdacht veel op landverraad.
“Politiek Correct” – denigrerend begrip dat net als “de elite” door extreemrechts wordt gebruikt om tegenstanders buiten spel te zetten en monddood te maken:
Political correctness: how the right invented a phantom enemy
(Guardian, 30 november 2016)
If you go looking for the origins of the phrase, it becomes clear that there is no neat history of political correctness.
There have only been campaigns against something called “political correctness”.
For 25 years, invoking this vague and ever-shifting enemy has been a favourite tactic of the right.
Opposition to political correctness has proved itself a highly effective form of crypto-politics.
Uitgelichte foto: bron
