Stel je voor, door jou toedoen verdwijnt materiaal waarop je later gaat reageren. Je doet alsof dat rechtstreeks gebeurd is. Degene wiens materiaal weg is kan maanden later hierop nauwelijks meer terdege repliceren, hetzij na veel moeite en zoekwerk. Wat was er precies aan de hand, in welke context vond een en ander plaats, enz. Duidelijk is dan weer wel, dat het verdwijnen van dat materiaal niet toevallig gebeurde, althans een uitvloeisel was van een gelukkige samenloop van omstandigheden waar gebruik, zeg maar gerust misbruik van gemaakt kon worden.
Waarover ik het heb? Wekelijks krijg ik een overzichtje van zaken waarop mijn naam prijkt, een beetje ter bescherming tegen malversaties in welke vorm ook. Deze week staat er een bericht bij met als kop “Bespieden en inbreken (2)” van de hand van Ina Dijstelberge, bekend van de site Krapuul. Het stuk is gedateerd op 2 oktober 2013. Op 12 november slaagde ze erin mijn weblogs te doen verwijderen, zo kan ik het nu wel rustig stellen. Ze vernam dat ik het materiaal vanaf medio februari dat jaar kwijt was. Op het einde van januari ’14 start ze (anoniem) met een Twitter account en begint een blog ter mijner ere. Wat ik me toen niet gerealiseerd heb is dat ze optimaal profiteerde van de omstandigheid dat mijn spullen niet meer te zien vielen en zo verschenen talloze stukjes van haar tot uit december ’12 toe. Niet heus dus.
Ze heeft nooit, ik zeg nooit op een aantal pertinente vragen van mij antwoord gegeven, die sloegen op uitspraken door haar over mij gedaan. Haar blog geeft meteen ook een proeve van het feit dat ze liegt alsof het gedrukt staat. Immers wat ik nou te zien krijg handelde over Dirk Hartman, alias @baronvbeauluna en @rommedoe1. Deze SS baron kwam veelvuldig aan de orde op mijn weblogs ondermeer omdat hij dat stinkende account speciaal als stalkaccount richting Tibaert had gelanceerd ter ondersteuning van Jacqueline Wouters en Eveline van Donkelaar. Als je zo goed op de hoogte bent van wat op die blogs te lezen viel kun je onmogelijk dit figuur gemist hebben.
Het is nu alvast genoteerd, omdat die post bij me binnen kwam. Momenteel ben ik op m’n dooie gemak aan de hand van gearchiveerd materiaal zo goed en zo kwaad als het kan dat ontbrekende jaar 2013 aan het herstellen. Het is essentieel om te laten zien hoe rabiaat ook ter linkerzijde van het politieke spectrum, op bijna fascistische wijze, te werk wordt gegaan. Motto, de boodschapper moet het ontgelden, inhoudelijk debat niet gewenst. Etikettenplakkerij tot in den treuren, zonder motivering, zonder bewijs. Zeer onfris.
Het is een proces, dat ik slechts betrouwbaar kan tonen als het plaatje compleet is. Vergeet niet, het begint met kleine leugentjes, iets opgevangen hebben dat past bij een gevormd vooroordeel en ga zo maar door.
Het screenshot van dat bewuste blog van Dijstelberge, iemand die zich “chief-editor” noemt van een “nieuws- en opiniesite”. Dan weet u tenminste alvast waar u aan toe bent…
NASCHRIFT
Op 2 oktober 2013 verschenen o.a. deze tweets, zie ik nu in de gauwigheid.
Tweets waarin “Tibaert” vermeld staat verschijnen bij mij automatisch in een zoeklijst, naast de “mentions”. Niets geheimzinnigs aan, ik heb ze zelfs een jaar lang gepubliceerd. En lees nog eens wat Dijstelberge insinueert. Dat zijn geen vergissingen maar bewuste verdraaiingen. Waarom doet ze dat? Ik denk dat ik het antwoord weet, het is niet zo moeilijk te raden.
Ook deze tweets zie ik nu. Ik verwijs hierbij Dijsteberge naar een blog, dankzij haar dus verdwenen, met de titel: “Een van de vele trollen onder mijn naam”:
Door haar ben ik geblokt, dus een (mogelijk) bericht aan mij valt niet te zien. Zoals ik al zei, ik kom erop terug. Over het niveau waarop Dijstelberge zich wenst te uiten laat ik me op dit moment maar liever niet uit, dat kunt u zelf constateren. En haar argumentatie? Ze heeft kennis van gedragsstoornissen meldde ze ooit, die toont ze ons. Wilt u nog een mooie illustratie zien, dan kijk bij deze mentions (even doorscrollen tot 2 oktober). Ze geven ook een beetje de context weer waarin een en ander plaatsvindt.
En verder…
Een gedachte over “Liegen en bedriegen”