Gustav Klimt: Waterslangen (c.1907)
Ben ik naïef omdat ik iedereen het voordeel van de twijfel gun, omdat ik besef dat ik weinig weet en dat anderen me verder op weg kunnen helpen? Vermoedelijk is dat zo als ik eens op een rijtje zet wat ik van zich noemende linkse figuren te verduren heb gehad. Linkse figuren die niet schroomden onder een hoedje te spelen met rabiate fascisten en ronduit smeerlappen als het Tibaert betrof of zijn kameraden op internet.
Voor mij de vraag, ontbrak het deze figuren aan moed, werd bewust weggekeken of moeten we constateren dat ze geen flauwe notie hebben over fascisme? Ook mag niet uitgesloten worden dat er sprake was van rancune. Geestelijk luiheid, misplaatste superioriteit, bang het gezicht te verliezen, al dat soort zaken speelden beslist mee.
Al meer dan een jaar geleden ben ik opgehouden kond te doen over hun activiteiten richting Tibaert om niet onnodig wederom geconfronteerd te worden met hun stalk- en spammethodes zonder hoor en wederhoor. Die tijd heb ik genomen om op m’n gemak de vele lacunes op te vullen die door hun censuurpraktijken verdwenen waren.
Er waren momenten dat ik letterlijk misselijk werd van wat ik weer onder ogen kreeg. Er wordt zo grof gelogen, zo grof met smaad en laster gesmeten dat je slechts kunt stellen hier zijn uitgekookte fascisten aan het woord. Glashelder werd voor mij hoe extremisten uiteindelijk uitwisselbaar zijn, mensverachtend handelen als ze je als een bedreiging voor hun opvattingen en handelen beschouwen.
Voor wat ik beweer kan ik ten volle instaan, wat anderen over mij beweren zal men moeten staven. Dat gaat niet lukken. Er zijn al heel wat pogingen ondernomen Tibaert, mijn persoon dus, als ongewenst en doortrapt figuur weg te zetten, ook middels vele weblogs. Voor mij het bewijs dat ik op de goede weg bezig ben om iets duidelijk te maken over wat fascisme vermag. Ik ben ongebonden en ben bezorgd over de ontwikkelingen die plaats vinden. Mensen die aan mijn integriteit twijfelen, ze zelfs in diskrediet brengen, zonder ook maar een poging tot dialoog te ondernemen deugen in mijn ogen niet. Ze herkennen niet wat ik doe en maken daarmee al direct duidelijk dat van hen in penibele situaties niets te verwachten valt.
“Geen vieze woordjes in mijn TL”, “Durf je nog te komen”, “Jou moet ik straks nog spreken”, “Hij heeft me gebeld, hij heeft het zelf toegegeven, ik heb bewijs”, “Kom niet aan Leers”, “Tibaert speelt een vies spelletje en schendt het auteursrecht” zijn voor mij legendarisch voor het belabberde en uiteindelijk fascistisch handelen van deze mensen. Ze hebben hun mond vol over tokkies en maken mensen verdacht. Het is hun kunststukje. Hun site: Krapuul.
De komende dagen ga ik als ik er de lust toe vind nog eens poolshoogte nemen om dat hoofdstuk met die lui af te ronden.
Ter illustratie een klein voorbeeld, verschenen aan de vooravond toen mijn weblogs verdwenen. Geen woord van excuus heb ik ooit ontvangen, integendeel. Dan weet je voldoende, dan weet je dat dergelijke mensen geen haar beter zijn dan die z.g. tokkies. Slechts de verpakking verschilt: De kip is jaloers en intens gemeen.
Verder viel nog wat te lezen over kermis in de hel en de competenties van AIVD medewerkers. Buitengewone informatie. Strikt genomen zijn die twee, volgens hun eigen logica en handelwijze, rijp voor een carrière bij de veiligheidsdienst.
En nee, deze mensen zijn niet gek, ze weten precies wat ze doen.
Afbeelding: Gustav Klimt – bron
