Milo Manara: Lettera di una monaca portoghese
Toegevoegd op 5 juni 2020 en terug gedateerd
Anshof was bij leven en welzijn iemand die je als het prototype kunt zien voor het vreugdeloze volk dat zich miskend voelde. Hun gevoel van waarde gaf iemand als Fortuyn hen terug. Zie je wel heb ik het niet gezegd? Ze waren onmachtig de warrige praatjes van deze meer clown dan intellectueel te doorzien. Een leider was opgestaan, zo voelden ze het, nadat ze zich jarenlang in het openbaar gedeisd hadden moeten houden. Hun reactionaire opvattingen lieten ze zich thuis of in de kroeg onder vrienden ontvallen. Ze wisten het wel, maar ze hadden de mogelijkheden niet en zeer zeker de begaafdheid niet hun gedachten om te zetten in een logisch verband. En nu was er iemand die op de TV nog wel, een “prof”, die hen hun stem gaf. Vervolgens kregen ze de middelen in handen om van zich te laten horen en alle remmen gingen los. Zo ook bij Peter Anshof.
De man noemde zich journalist, was kind aan huis bij het Gerechtshof in Den Bosch vertelde hij trots en had van Nietzsche gehoord. Hij belde me ongegeneerd op een zondagmiddag op. Beroepsmatig was hij actief in de bewakeningsbranche. We kwamen met elkaar in contact doordat hij reageerde op een oproep van mij de woordenschat en het begrippenkader van Wilders eens aan een nader onderzoek te onderwerpen. Een vorm van taalkritiek plegen dus om het propagandistische gehalte van mans uitlatingen aan de kaak te stellen om via die weg een discours op gang te brengen zonder de mogelijkheid tot framen en met de verplichting feiten aan te dragen en ze te falsifiëren. Duidelijk bij voorbaat wat het resultaat zou zijn, een totale afgang van deze fascist.
Zoals het een non-valeur past was de reactie van Anshof, we kennen ze toch, die woordenschat? Hoe je verder ook reageert, het blikveld wordt door dit soort lieden verschoven en plots ben je de gebeten hond en de kwalijke pier en tracht men je verdacht en monddood te maken. De fascistische omkeertruc treedt in werking, zeg maar een vulgaire vorm van dialectiek, die Hitler grondig uit de doeken deed in Mein Kampf, gebaseerd op een voortdurende herhaling van dogma’s. Bosma, Wilders, Baudet en hun collaborateurs hebben dit lesje inmiddels volledig onder de knie en profiteren er optimaal van.
Hitler verhaalt hoe hij antisemiet werd. Lees je het echter in de geest van bijvoorbeeld Wilders hoe hij anti-elite werd dan vallen de schellen van je ogen. De “oikofobie” van Baudet is van hetzelfde gehalte. De ideologie van deze twee lijkt rechtstreeks geplagieerd van Hitler. In het stukje van Anshof hieronder valt heel goed te zien hoe dat gif doorwerkt. Voor wie regelmatig kennisneemt van wat er zoal uitgekraaid wordt op internet is dat laatste geen verrassing meer. Ook Hitler verwierf z’n aanhang grotendeels dankzij de onwetendheid van grote delen van de bevolking. Geen kennis nemen van, angst, desinformatie waren en zijn de ingrediënten. Vooral geen debat.
Echter, wat is links, het door fascisten zo gekoesterde begrip? Laat ik u uit een zoete droom helpen, het is een loos begrip, dat of te wel dient om engagement te tonen, terecht of niet, met enig inzicht op politiek en economisch terrein, of om elke vorm van onafhankelijke wetenschap en journalistiek, elke vorm van kritiek in de kiem te smoren. Ook zelfkritiek. Stel je voor, Baudet en Wilders bedreven zelfkritiek, het resultaat zou zonder enige twijfel voor hen onthutsend zijn. Uiteraard geldt dit insgelijks voor zich links noemende figuren. Vraag u bij hen steeds op de eerste plaats af hoe ze handelen, waarop ze hun kritiek richten, waar ze zich op beroepen. Vaak is het niet veel meer dan wat morele verontwaardiging. Daden volgen slechts zelden of nooit.
Minder dan een jaar voor zijn overlijden publiceerde Anshof het volgende stukje. Geen enkel statement houdt stand, geen enkele poging wordt ondernomen om achtergronden bloot te leggen en verbanden te tonen. Moslim, islam als frame voor alles wat fout is in deze wereld. In feite schaart hij zich in de gelederen van machthebbers, propagandisten en profiteurs met als stelling het is zoals het is, basta.
CORRECT LINKS
Soms raak ik gefascineerd door de redeneer-wijze van Correcte Linkschmenschen…
Ze hebben ALLEMAAL dezelfde methodiek: feiten altijd opdelen in subfeiten, waardoor alles anders wordt, én consequent oorzaak en gevolg omdraaien:
Als je veel boosheid toont over het gedrag van bepaalde mensen, stel (radicale) #moslims, dan kijkt men niet naar dat gedrag, maar OMDAT JIJ er boos over bent, ligt alles aan JOU en ben je die “racist”.
Een voorbeeld van 30 december 2017, 1 dag voor het nieuwe jaar:
Betrokkene (met “linkse hobby’s” volgens zijn BIO) heeft gelijk: ik ben VAAK verbolgen over gedrag en dodelijke wraak door #Moslims, maar dat ligt aan de frequentie (vaak) van die kwalijke en dodelijke gedragingen… niet aan mijn reacties daarop…
Het is heus een hele KUNST zoals men er massaal in slaagt de “schuld” bij een ander te leggen dan bij degene die slecht deed… en zo het STEMPEL van “rechts” of “extreemrechts” mogelijk te doen zijn. Chapeau!
Ook het consequent wegkijken bij échte discriminatie (zie bijv. http://www.anshof.nl/2017/10/wie-controleert-onze-rechters/ of http://www.anshof.nl/2017/10/discriminatie-de-grote-leugen/) is algemeen Links erkend toegestaan en “correct”… Zo mag AFA geweld gebruiken “om geweld van Rechts tegen te gaan” of zoiets aan onzinnig excuus voor hun geweld…
Ik ben er TROTS op NIET te discrimineren en daar verandert heel Links niets aan… Ik acht ze niet hoog en wens ze beslist niet het allerbeste toe voor 2018 en verder, daar ben ik dan ook weer open en eerlijk over…
manipulatief KUT-LINKS!
Tweet This Post
Nieuws uit Nederland | admin | 
30 december 2017 20:50
Iets proberen duidelijk te maken geldt voor mensen als Anshof als een misdaad. Dan voelen ze zich in hun vrijheid beknot, dan worden hun democratische rechten aangetast. Die van anderen, niet gelijkgezinden, deren hun niet en juist dat maakt hen tot fascist. Enkele maanden eerder dan dat stukje verscheen de filmdocumentaire “Human Flow” van Ai Weiwei. Een interview met hem lijkt me een passende afsluiting voor dit bericht.
Uitgelichte afbeelding: bron
