Dagelijks kun je de samenhang tonen tussen de socio-politieke werkelijkheid en het handelen van personen die een mening lijken te verkondigen, maar het ambacht van leugen en bedrog wensen te hanteren tot ons aller heil. De basisvoorwaarde voor een ontwikkeling in fascistische zin. Wie kun je nog geloven? Deze vraag wordt gemeengoed en dat was de bedoeling. Verdacht worden vervolgens niet de raddraaiers maar de oprechten.
BEDROG… BEDROG… BEDROG…
Das hatte noch gefehlt. Mitten in die heftigen Auseinandersetzungen um Fake News und verlorenes Vertrauen in Medien und Journalisten, platzt diese Nachricht: Der Spiegel-Redakteur Claas Relotius hat große Teile seiner Reportagen einfach erfunden. Personen, Schauplätze, Fakten – verfälscht, ausgedacht, zurechtgebogen. Mit großem Erfolg, denn Relotius hat über Jahre renommierte Journalistenpreise abgeräumt. Die erdichteten Figuren und Geschichten trafen den Geschmack der Juroren und möglicherweise der Leser besser als die nüchterne Wahrheit. Ein schwerer Schlag nicht nur für den “Spiegel“, der den Fall selbst publik gemacht hat. Relotius schrieb auch für andere Zeitungen und Zeitschriften. Und die sich aufdrängenden Fragen betreffen den Journalismus insgesamt. Werden Recherchen und Geschichten richtig geprüft? Wird das Bemühen um Wahrheit belohnt oder eher die süffige Geschichte mit dem von Redaktion und Kundschaft erwünschten Dreh? Begünstigen die Arbeitsbedingungen in den Redaktionen die Fälscher? Das dürfte alles nicht sein. Denn von allen Anforderungen an den Journalisten, bleibt die entscheidende doch diese: “Du sollst nicht lügen!
Dichtung und Wahrheit – Wenn Journalisten lügen
Weet u aan wie ik op het laatst moest denken? Aan Bibeb grote naam uit het vroegere weekblad Vrij Nederland. Aan een ander werd ik het afgelopen etmaal weer herinnerd. Onbekend in medialand weliswaar, maar iemand waar ik bang voor moest zijn. “Durf je nog te komen, Arnold komt ook?”, zei een vrouw tegen me, die ’n radioprogramma presenteert met medewerking van die Arnold.
Arnold toont niet graag zijn ware gezicht. Achter hem gaat een persoon schuil die in de nadagen van De Waarheid als medewerker actief was voor dat blad. Ik mag aannemen onder zijn ware naam, De Raaij. De jongeren onder ons zullen wel nooit van deze krant gehoord hebben. Ter illustratie een artikel uit de editie van 2 mei 1968, met een samenvatting van de rede door de voorzitter van de CPN, de communistische partij. Ver voor zijn tijd, maar de man beroept zich graag op mei ’68. Vandaar.
Een aantal jaren geleden deed André de Raaij aangifte tegen mij. De waarheid is er natuurlijk mee gediend als hij op internet het verbaal en het, volgens hem vuistdikke, dossier toont. Hij heeft, liet hij meermaals weten, bot gevangen bij politie en justitie. Zijn “collega” Riethof liet nog veel eerder weten dat het OM te Maastricht een onderzoek naar mij geopend had. Van beide kwesties heb ik nooit enigerlei bericht gehad via de officiële weg.
Zowel De Raaij als Riethof verkondigden over mij met een medewerker van de AIVD van doen te hebben, die wat op zijn kerfstok had en dus makkelijk te chanteren zou zijn. Het merkwaardige is dat hun relaties er dagelijks werk van maakten laster en smaad jegens mij te verspreiden, blijkbaar zeer tot hun genoegen. Ze droegen er het hunne toe bij. Hierbij vergeleken verbleekten die van het PVV schorem jegens mij uit de daaraan voorafgaande periode.
Een intermezzo…
Christina, jaren geleden stuurde ik je een open brief via dit weblog in de hoop op een stellingname. En wat deed je in het verdere verloop van een door en door fascistisch proces? Je koos niet alleen duidelijk partij na de wandaden van Dijstelberge, maar je maakte me uit voor iemand die voortdurend liegt. Ik zal je maar niet vragen waar je me op leugens hebt kunnen betrappen, dat zal niet lukken, maar je doet dat in alle anonimiteit, vandaar dat ik je bij je werkelijke naam ben gaan aanspreken. Wat je doet is strafbaar, wist je dat?
En wat ging eraan vooraf?
Je weet het, Christina. Schunnigheden, zoals hierboven vermeld, waarover je richting mij je diepe verontwaardiging toonde. Desondanks wenste je geen opening van zaken te geven jegens deze twee heerschappen met, ik moet het hier benadrukken, hun fascistische praktijken. O ja, er was nog een brief, waarvan je melding maakte, een schrikbarende, eentje van Eveline van Donkelaar.
En je weet, Christina, dat alles wat over mij en m’n kameraden, laat ik die vooral niet vergeten, geuit werd en wordt compleet gelogen was en is, dat dit alles berust op wraak, laster, leugens, bedrog en bedreigingen. Toch kies je hun kant en maakt met een van hen een programma over antisemitisme. De vent nota bene die me ook als antisemiet wegzette. Achteraf kan ik slechts concluderen dat je voor fascisten gekozen hebt, daar wees ook al jouw participatie bij het doen verdwijnen van mijn weblogs, mijn bewijslast zogezegd, op. Wilders en zijn meute waren jullie zeer dankbaar, kan ik je verzekeren.
Wat ik schets is een voortdurend proces, dat niet vastgeprikt kan worden op enkele feiten. Het bovenstaande is dus niet uitputtend. Indien nodig vul ik het verder aan. Overigens nog een vraag tot slot. Kunt u leven met leugens en bedrog, wetende dat je een ander schade berokkent en wellicht nog belangrijker, vrij baan geeft aan racisten en fascisten? Vergeet het boemerang effect niet, zou ik nog willen zeggen.
PROJEKT NR. 2 – HELMUT HEIßENBÜTTEL
Realisation: Raoul Wolfgang Schnell
Produktion: WDR 1970
Geen moment spijt, zelf voelen dit soort lieden zich slachtoffer. Er lopen er meer rond, ook dat kunnen we weten. Ze stappen zelfs naar de politie en doen aangifte, laten censuur plegen. Zijn ze gek, niet toerekeningsvatbaar? Toch worden ze nog steeds vertrouwd, dat is wel het meest frappante.
Update 11 november 2020
-
MAXIMAAL 1 JAAR GEVANGENISSTRAF
-
EENMALIGE OPROEP
-
NEE, DEZE MAN IS NIET GESTOORD….
-
ER WAS AL IETS BEKEND
-
EN NU EVEN ELDERS
-
EEN OPEN BRIEF AAN @ANASCORTEZREINA
-
PINKSTEREN, DE GEEST WIL MAAR NIET VAARDIG WORDEN…
Uitgelichte foto: Shibuya Stream
