Moord, verkrachting en roof…

Poolse politie tijdens WO II

Begaan door de Poolse politie tijdens de nazi-bezetting op onvoorstelbare schaal. Waarschijnlijk wilden ze zich kwalificeren als edelgermanen, als ware ariërs. In alle bezette gebieden zien we dit patroon terug, het politieapparaat functioneerde gesmeerd, zelfs nergens zo goed als in Nederland, net als de spoorwegen, zoals Eichmann, die de logistiek van de jodenvernietiging organiseerde, vergenoegd kon constateren. Boften die “arische” Nederlanders, ze hoefden zich niet verder te onderscheiden, ze hoorden als broedervolk al onverbrekelijk tot het edele Germaanse ras. Ze pleegden zelfs een grote verzetsdaad, een staking, al was die niet overwegend gericht tegen het Abtransportieren van de joodse bevolking. Achteraf, na de oorlog kon deze kortstondige gebeurtenis magnifiek omgedoopt worden tot een algemene en solidaire daad van verzet tegen de jodenvervolging, de directeur van het OV te Amsterdam, die de staking met alle middelen had willen breken, kon intussen ongestoord verder gaan waar hij gebleven was.

Februaristaking – VPRO – 16-2-1979

Al tijdens de oorlog begonnen de grote leugens, want op welk paard te wedden? Ergens voor staan was er nauwelijks bij, ondanks alle praatjes die we er later over te horen kregen. Het werkelijke verzet bestond niet uit helden, het waren voornamelijk jonge kerels zoals Piet Nak, die nergens lak aan hadden en deden wat zij vonden dat ze moesten doen. Zij vooral verdienen onze grootste sympathie, deze veelal namelozen. Dankzij hen zijn vele levens gered, vooral van joodse kinderen.

Wat ik steeds wil benadrukken is dat de omstandigheden sterk bepalend zijn voor iemands daden. Dat was in Polen niet anders. Een land onder een fascistisch bewind wordt onder de voet gelopen ondanks geldende verdragen en Judenrein gemaakt. De niet-joodse bevolking wordt eveneens als tweede of derderangs beschouwd en massaal uitgemoord aan beide zijden van de demarcatie. Nee, zei Roosevelt, dat doet kameraad Stalin niet, zeker niet met Poolse officieren. Over wat in het getto in Warschau plaatsvond wilde hij beslist niets vernemen. Uiteindelijk zouden de Polen massaal gedecimeerd worden op gelijke wijze als bij de joden om ruimte te scheppen voor de Umsiedlung van Duitsers. Zou de politie in Polen daar weet van hebben gehad of het vermoed?

Onlangs verscheen een studie over de rol van het Poolse “blauw” tijdens de bezetting van de historicus Jan Gabrowski. De krant Haaretz besteed er uitvoerig aandacht aan: The Polish Police Force Had a Key Role in the Nazi Final Solution, Explosive New Research Shows.

“One police officer executed an infant before his mother’s eyes, others raped and murdered a young woman in their car. A groundbreaking study portrays for the first time the Polish police’s involvement in the Nazis’ annihilation project.” Het enige tot nu toe gedane onderzoek over de rol van de politie in dat land tijdens de oorlog memoreerde zelfs dergelijke feiten niet. Reflexmatig moet ik nu denken aan de als “politionele acties” omgedoopte oorlogen in wat toen officieel nog Ons Indië werd genoemd. De misdaden aldaar liggen volledig in de lijn van wat over Polen vermeld wordt bij Grabowski.

De centrale rol van politie is bij mijn weten het handhaven van de openbare orde, het duidelijkst zichtbaar in het regelen van verkeersstromen, de aders van “onze orde”. Op generlei wijze mogen deze gehinderd of verstoord worden, het zou schade berokkenen aan “onze” economie die staat of valt bij transport. Het in bezit nemen van de openbare ruimte vereist daarom steeds toestemming van het bevoegd gezag. Andere taken van fundamentele aard zijn die van hoedster van het (particulier) bezit, opsporing van delicten en handhaving, zoals dat zo mooi heet, van door het wettig gezag uitgevaardigde orders. U merkt het, ik ben geen specialist, vandaar dat ik verzocht heb een wetenschapper, een jurist, hierover aan het woord te laten.

Moet het begrip “politie” niet verder gesponnen worden, bijvoorbeeld in samenhang met het militair apparaat, de uitwisselbaarheid tussen ME en mariniers, althans in de optiek van de bevolking, of bij het streven van fascisten als Wilders en Bosma, tot het ineenvloeien van beide? Privatisering speelt ook een belangrijke rol, bewakingsdiensten zijn er een voorbeeld van, met als voorgangers bedrijfspolitie bij Philips en de Staatsmijnen. Dit alles uiteraard in vredestijd onder de mantel van een democratische rechtstaat. Wat gebeurt er echter met de politie als het wetmatig gezag overgaat in fascistische handen? Spanje, Italië en Duitsland leveren er historische voorbeelden van. Nederland tijdens de bezetting nadrukkelijk ook. Valt iets dergelijks in de toekomst te vermijden? Politie die de zijde kiest van het volk, is dat mogelijk, wenselijk?

Marschlied 1945

• KIJK EENS WIE WE DAAR HEBBEN…

• DE POLITIE IS ONZE KAMERAAD

• WEG MET DE POLITIE

• STAATSGEWELD EN FASCISME