Een blatend schaap

Alex Gross: « Android » (2013)




Twitter maakt het mogelijk, je kunt aanzien verwerven als erudiet, moreel hoogstaand, intellectueel. Je toont het “monster” van Lyon, beelden van Auschwitz en om het imposant te maken veel beeltenissen van nazi’s. Je stelt een lijstje samen welke de kenmerken van fascisme zijn, je laat iets doorschemeren, zeer vaag, over het familieverleden en je kunt niet meer stuk bij de brave burgerij. Niets hoef je te verklaren, slechts data en plaatjes zijn meer dan voldoende, je bent immers jurist, socioloog, politicus en was adviseur van bedrijven waarop ons land zo trots is. Wie ben je dan wel om iemand van een dergelijk statuur te bekritiseren en vragen te stellen?

Ze laten het afweten, ze nemen het niet waar of ze vinden de man oubollig, niet relevant, de mensen die het beter moeten weten. Zo komen we niet verder. Onze media verzinken sinds heugelijke tijden in non-informatie, spelletjes, veel geklets omringd door reclame, sluikreclame ook. Hoe tegenwicht bieden? Dan maar op mijn eigen eigenwijze manier. Mij dondert het niet wat ze van me denken, mijn leven heb ik achter de rug en wat rest is signalen afgeven. Fascisme, dat nooit weer was de leus van Jorge Semprun en vele anderen met hem en daar wil ik me aan houden.

Mijn methode was steeds niet-geïnformeerde, argeloze mensen te laten zien hoe je kritisch boodschappen kunt ontleden, ze op hun waarheidsgehalte kunt controleren en gehanteerde begrippen doorprikken. Iedereen is daartoe in staat, daarvoor hoef je slechts de leeskunst machtig te zijn. En zie, onze zegsman valt bij praktisch elke boodschap door de mand. Hij zou zo graag onze leidsman zijn inzake fascisme, maar de fascist die in hem steekt weigert hij te onderkennen. Dat is tragisch, zeer tragisch. Wekenlang heb ik hem de helpende hand toegestoken, vragen gesteld, voorstellen gedaan, hem bekritiseerd, hij negeerde alles soeverein, tot gisteren. Vervolgens was hij de “idioot” zat en blokkeerde. Idioten (zijn begrip) blokkeerde hij namelijk had hij z’n volgers uitgelegd.

Zie het al voor me, al die makke schappen, burgers trots op hun doorzonwoning, autootje voor de deur en geld op de bank met hun hoofd schudden. Dr. Horn heeft het grootste gelijk van de wereld, wij hebben er hard voor gewerkt dat we dit bereikt hebben en we zijn zeker geen fascisten, wat denkt die gek wel? Juist, de missie van Horn is een makkelijke, als je maar je mond houdt over onze reëel bestaande economie die de wereld en de mensheid voorop in de afgrond stort. Nooit zullen ze zich afvragen waar onze rijkdom vandaan komt, nooit zullen ze zich afvragen waarom kapitalisme en fascisme een siamese tweeling zijn. Bovendien, wat hebben we te schaften met het verleden, behalve dan als het over het uitroeien van de joden gaat? Juist daarvoor hebben we nu Israël toch, als Wiedergutmachung?

Je mag het niet hardop zeggen, maar ik doe het toch, wat is die Horn een godvergeten lul. Z’n grootste levensleugen zal het fascisme betreffen: ik had het kunnen weten, maar ik vertikte het het onder ogen te zien.

Om u als lezer niet met lege handen achter te laten een klein cadeau van de Duitse radio. Een essay van Ilija Trojanow: Neugier auf Neugier – Oder hat sich’s ausgefragt?
 

 




Uitgelicht: bron Le Monde diplomatique

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.