Zürich by Mario. H.: ”Bien rangé”
Duitsland is nu een goed verankerde democratie, wist iemand onlangs te melden op Twitter, iemand die dweept met de voormalige Bondspresident Richard von Weizsäcker en z’n oordelen vormt aan de hand van berichtgeving in de Frankfurter Allgemeine. Verankerd waarin?
Nergens heeft hij blijk gegeven van enig inzicht in de Duitse geschiedenis en politiek. Hij ontbeert kennis over het ontstaan van de Duitse Sonderweg het fascisme betreffend en nadrukkelijk wat die Stunde Null inhield, hoe de Duitse deling en hereniging tot stand kwamen. Was dat wel het geval dan had hij beslist geput uit de daarover overvloedig beschikbare literatuur. Dat hij z’n lezers ze bewust wil onthouden acht ik uitgesloten. Hij is een man die zegslieden volgt, propagandisten, die de heersende orde verdedigen en waarop hij blind vertrouwt.
Bleef het daarbij, dan was de man geen moment de aandacht waard, hoogstens als afschrikwekkend voorbeeld van iemand met veel inbeelding die niemand iets te bieden heeft en voeg ik er maar zekerheidshalve aan toe ons naar de fascistische hel bereid is te voeren. Zijn starheid staat er garant voor.
Er is echter meer. Hij laat zich gebruiken als klikspaan, als collaborateur voor smerige zaken. Alvast een voorproefje, een raadsel. Het betreft de site “cna.org/centers-and-divisions” die ik wilde bezoeken. Aan toevallen geloof ik niet. Als IP adres stond het mijne vermeld, in bijgaande kopie onzichtbaar gemaakt. Opheldering over het een en ander valt niet te verwachten, vermoedens uiten heeft weinig zin.
Regelneven zijn ons ongeluk. Ook deze man zou het moeten weten, maar weigert lering uit het verleden te trekken en zo laat hij een spoor van verdachtmakingen achter, een van dehumanisering.
Of is hij het toonbeeld van de nieuwe mens, de tot geprogrammeerde robot geworden mens? Een dergelijk wezen kan zich zelfs niet de vraag stellen, door wie of wat het geprogrammeerd is. Dit bleek nadrukkelijk bij hem tijdens de pandemie en na de inval van Rusland in de Oekraïne.
een en ander
Door Gerrit Komrij
Het Amsterdamse gemeenteraadslid Jo Hom (PvdA) heeft een nota geschreven over de lokale kabeltelevisie. Een centraal beheerinstituut dat ‘faciliteiten beschikbaar stelt’, reclame-opbrengsten die voor een deel in een fonds voor de Amsterdamse pers terecht moeten komen, gratis zendtijd voor ideële groeperingen, de uitgave van een eigen radio- en tv-gids, waar hebben we dat toch eerder gehoord? Natuurlijk: het is het systeem dat ons allen allang landelijk teistert.
De heer Jo Horn heeft in een verloren kwartiertje het Nederlands omroepbestel op een bloknootvel geworpen, Nederland vervangen door Amsterdam, en deze lijst gepresenteerd als nota. Vermoei je niet. We zien de heer Horn hier uitrusten van het werk dat anderen deden. Amsterdam als klein-Hilversum, het is aandoenlijk.
In Hilversum is zelfs elke kans op televisie getorpedeerd door een zich uitzinnig dikmakend centraal beheerinstituut, dat weliswaar in staat is om ten bate van een door de Vara uit te zenden sociaal drama op donderdag over negen weken, exact om 8.30 uur, uit zijn requisietensilo’s een bord karnemelkse pap, een manchester pak, een oude aflevering van De Bazuin, een portret van Jelle Troelstra, een wankele keukenstoel, een pakje vooroorlogse shag, een rooie zakdoek en tien door de naaikrans Arbeid Kweekt Eendracht gehaakte met randdecoraties te leveren, of om ten bate van een door de Tros uit te zenden schlagerfestival dertig boeketten rozen, een Tiroler orkest, een automatische jankmachine en twintig zweetzakdoeken met bijbehorende Duitsers uit zijn silo’s op te hoesten, mits acht weken van te voren besteld, door een centraal beheerinstituut dat tot dit alles op verbluffende wijze in staat is, maar dat zich op dezelfde verbluffende wijze heeft ontwikkeld tot een onneembare veste voor talent, fantasie en iedereen die boven de middelmaat dreigt uit te steken.
Creativiteit is geen gewild artikel in het landelijk omroepbestel. De NOS-faciliteiten zijn er voor het aankleden van kadavers. En juist dit systeem wil de heer Horn transplanteren op Amsterdam. Geen wonder. Creativiteit, eigen ideeën, fantasie, ze gooien ook bij hem geen hoge ogen. Zie zijn nota. ‘Horn wil’, luidt het bericht in de krant, ‘de kabel in principe voor iedereen openstellen, ook voor de tv-piraten. Wel moeten de piraten, evenals andere zendgemachtigden, aan bepaalde voorwaarden voldoen(…): ze moeten voorzien in een maatschappelijke, culturele of godsdienstige behoefte en ze mogen geen winst maken.’ Achjee. Sprekend Hilversum. Zou deze Horn wel ooit televisie kijken? Naar één van de zendgemachtigden die in Hilversum, de inspiratiebron voor zijn nota, in zoveel maatschappelijke, culturele of godsdienstige behoeften voorzien? Die ook nooit één cent winst willen maken?
Alleen iemand die al drie jaar achtereen zeven dagen in de week tot diep in de nacht heeft vergaderd over de wereldschokkende smeerpijperijen van Pelle Mug, waarbij voor een PvdAraadslid vanzelfsprekend alle problemen van heroïne, verkrotting en moordlust in het niet vallen, alleen zo iemand kan er nog van uitgaan dat Veronica, om maar een zendgemachtigde te noemen, in een culturele behoefte voorziet of dat alle zendgemachtigden hun leuke wijsjes en danspasje zonder winstoogmerk naar de basis toe brengen, uit maatschappelijk dienstbetoon.
En wat nu dit lid van de PvdA zich bij ‘godsdienstige behoefte’ voorstelt? Een tv-piraat die in een godsdienstige behoefte moet voorzien? Het is om te schuddebuiken van de lach. Er heeft zich, toegegeven, al sinds lange tijd geen lid van de Amsterdamse gemeenteraad meer enige faam verworven door verdienste, durf of snuggerheid, maar deze Horn valt wel bijzonder op door onopvallendheid. Hij zou in staat zijn ons namens zijn fractie een nota voor te leggen waarin hij het gebruik van kernwapens aanbeveelt, mits ‘men’ er maar als een heer mee omspringt. Zolang er geen invaliden of sociaal zwakkeren de dupe van worden, zou van hem de bom mogen vallen.
God zegene de nota-greep van Horn! Mits de piraten in een maatschappelijke, culturele of godsdienstige behoefte voorzien, mogen ze hun piratenwerk voortzetten. En zonder winst te maken, vanzelf. De heer Horn is blijkbaar iedere nacht zo murwgeslagen door een van de ongetelde, zenuwslopende debatten in zijn partij over dat genie waarmee het heil van Amsterdam staat of valt, te weten Pelle Mug, dat hij óók nog nooit het werk van een piraat heeft kunnen aanschouwen. Anders kwam hij immers niet met het voorstel om pooiers, dieven en vechtersbazen tv-programma’s te laten Verzorgen, op voorwaarde dat ze al psalmen zingend laten zien hoe je een blind vrouwtje helpt bij het oversteken van een drukke straat zonder haar handtasje in te pikken.
Maatschappelijk, cultureel, godsdienstig. ‘Naar Justus van Effen, voor al uw pijpen en beffen,’ roept ons, geheel rechtsonder scheef in het beeld hangend, in plat Amsterdams voornoemde Justus zelf bemoedigend toe, terwijl op de achtergrond een getatoeëerde turfsteker en tweehonderd pond lillend spekvet alvast een voorproefje geven van de aangeprezen praktijken. Om de vijf minuten komt de kale kop van de turfsteker, met de plof van een champagnekurk, uit het spekvet te voorschijn en grijnst ons toe, om daarmee te kennen te geven dat het bij Van Effen ‘uit de kunst’ is. De duim omhoog.
Toitoi-toi. Dat is, om kort te gaan, de essentie van het Amsterdamse piratenaanbod. Maatschappelijk genoeg. Eis je van een piraat dat hij bovendien moet voorzien in een culturele of godsdienstige behoefte, dan zal hij op het nachtkastje, duidelijk zichtbaar achter de getatoeëerde turfsteker, de laatste Story neerleggen en het spekvet een antiek doublé kruisje, afkomstig uit de rijke voorraad van Kwakers Koopjesbazar, voorheen de Pittenkoning, omhangen. Klaar is Justus.
Ach, ach, heer Horn. Wie denkt met een Hilversums systeem, dat in alle opzichten zijn ondeugdelijkheid heeft bewezen en tot een volstrekt vermolmd aanbod en verstard gebruik heeft geleid, het Amsterdamse kabelnet te kunnen redden, wie met Babbelonie de Pittenkoning wil verslaan, wedijvert met de piraten in gebrek aan…. herseninhoud.
Bron: NRC – 28 oktober 1981
Vervolgens ging deze sprankelende geest aan de slag, een man van law and order, en vond een gewillig oor bij diezelfde krant, dankzij de oplettende Hubert Smeets, nu groot Ruslandkenner…
- Gewestelijke ledenvergadering loopt gemeenteraadsfractie niet meer voor de voeten – In de hoofdstedelijke PvdA heerst nu de rust van het kerkhof
- Wapens ontbreken in gevecht Van Thijn tegen drugsproblemen
- Vrije verstrekking van heroïne: van de regen in de drup
- STRIJD TEGEN TERRORISME NIET ZONDER PIJN
NASCHRIFT
Op het einde van z’n levensdagen gaat deze geest als “fascisme-kenner” aan de slag om onwetenden en onbenullen duidelijk te maken wie fascist is of niet. Daartoe acht hij zich bevoegd omdat hij wetenschappelijk meent aangetoond te hebben wat fascisme is. Voor geen enkele gedachtenwisseling hieromtrent staat hij open, twijfel is hem vreemd. Dat mocht ik de afgelopen drie jaar ruimschoots ervaren. Schandalig werd het toen hij dacht zich te kunnen beroepen op zegslieden die geen enkel middel schuwen om iemand te discrediteren.
Personen die zich moreel en intellectueel verheven achten boven hun medemens blijken steeds weer door hun uitspraken en daden de meest rampzalige verwoestingen aan te richten, letterlijk en figuurlijk. Veelal zijn het autoritair ingestelde lieden die goedgelovigen weten te overtuigen. Politiek zijn ze brandgevaarlijk, omdat ze het klimaat scheppen waarin de groten onder hen pas kunnen gedijen. Ze zijn wars van solidariteit en democratie, al zeggen ze het te omarmen.
Uitgelichte foto: bron
