Fred Stein: Omarming – Paris (1934)
Twee maanden geleden is hij overleden, een markant figuur van de WDR. Eind zestiger jaren begon mijn belangstelling voor hem door zijn bijdragen aan het Kritisches Tagebuch van Marianne Lienau cs op het derde radioprogramma. Regelmatig besprak hij ook boeken. Centraal bij hem stond zijn belangstelling voor stedenbouw, muziek, fascisme.
Ja, dat waren pas tijden. Door de WDR werden programma’s uitgezonden waarvan je in Nederland slechts kon dromen. Aan de hand van de gratis verspreide radiogids kon ik naar hartenlust opnemen wat me het bewaren waard leek. In een tijdsbestek van een twintigtal jaren dijde het zo ontstane geluidsarchief uit tot duizenden uren opnames verdeeld over honderden tapes met heel veel schitterend materiaal. Het zou mooi zijn als de WDR er in de toekomst toe overging haar geluidsarchief te digitaliseren en open te stellen voor het publiek via internet. Dan pas kunnen die tapes opgeruimd worden.
In het aangelegde register duikt de naam van Hans G Helms regelmatig op. Hij is het die nu overleden is. In het begin van de zeventiger jaren had hij een groots project opgezet om het Ruhrgebied in beeld te brengen vanuit de lucht. In een zesdelige serie werd ze via de TV uitgezonden. Daar wilde ik niets van missen, een groot probleem, hoe die vloed aan informatie vast te leggen? Videorecorders waren nog niet in zwang en zelfs geluidsopnames van die op audiogebied uiterst primitieve TV-toestellen was onmogelijk. De enige mogelijkheid was om met een microfoon te werken. Ja, die goede oude tijd.
Enkele jaren later zou die bewuste serie opnieuw uitgezonden worden kort na de wisseling van de wacht bij de WDR. De nieuwe intendant verbood kurzerhand uitzending. De etikettering vanuit Beieren had zijn uitwerking niet gemist in de Bleierne Zeit die toen over de BRD heerste. Rotfunk was de WDR gedoopt omdat ze ook Heinrich Böll aan het woord liet, een auteur die door de Bild Zeitung als RAF collaborateur gebrandmerkt was.
En nu viel een nieuw nummer van Das Argument in de brievenbus met een in memoriam. Voor mij een kleine schok. Hopelijk neemt Wolfgang Fritz Haug het me niet kwalijk als ik het hier overneem. Eigenlijk weet ik wel zeker van niet.
Uitgelichte foto: Fred Stein – bron
