Ik geloof niet in “de Ziel” als een op zichzelf staande entiteit.
“De Homunculus” dat aan het roer staat…
Dat is niet meer dan een projectie van ons brein.
“Het mannetje in ons brein” bestaat niet –
Daniel Dennett noemt dit het “Cartesiaans Theater”
Wie “bestuurt” dan in die “Homunculus” hè?…
Hier in Wikipedia: Cartesiaans Theater.
Ik moet denken aan een Matroesjka-pop… (een poppetje in een poppetje in
een poppetje in een poppetje in een poppetje, etc, etc.)
Het “Droste-effect” in het brein…
recursie “Ad Infinitum”
Plato en Descartes op het verkeerde been…
…Over al die religies maar niet te spreken…
René Descartes (1596-1650) zag de “ik” gescheiden van het “materiële zijn”.
Het lichaam als voertuig van de geest.
Dit Dualistische argument komt echter oorspronkelijk niet van hem.
Filosoof Plato (be)redeneerde er al over en was met dit denken (filosofie) van grote invloed op het Christendom (dat zoals ik eerder mailde vooral een Grieks-Romeins geloof is – dat zo op “eigen wijze” voortborduurt op de oudere Joodse, -dat ook weer een evolutie is van andere “geloven”).
Dat “Wij Mensen” de “tastbare wereld” en de “geestelijke wereld” niet kunnen scheiden lijkt mij vanwege bovenstaande “logisch” (sic).
Intuïtief voelt het alsof we als persoon “los” staan van die tastbare wereld.
Zoals gezegd: Ons lichaam voertuig van de Geest (“Ziel”)
Of zoals Descartes zo mooi zei:
“Cogito ergo sum” – “Ik denk, dus ik ben”.
Hier uit Wikipedia:
Het antropologische dualisme, dat betrekking heeft op de tegenstelling lichaam (en zijn sterfelijkheid) en ziel (en zijn onsterfelijkheid) van de mens.
Plato was de eerste filosoof die dit dualisme vaststelde. Hij trok dit dualistisch denken door in zijn hele beschouwing van de werkelijkheid.
Ook deze was dualistisch: de ware werkelijkheid wordt gevormd door de ideeënwereld;
deze staat tegenover de wereld van de verschijnselen die daar slechts een afschaduwing van is.
Deze Platoonse filosofische opvatting wordt ook wel metafysisch idealisme genoemd.
Het Platoonse dualisme van lichaam en ziel werd in de middeleeuwen onder meer bestreden door de filosoof en theoloog Nicolaus Cusanus.
De grondlegger van de moderne filosofie, Descartes, gaf het denken over het dualisme van lichaam en ziel weer een nieuwe impuls:
hoewel van elkaar gescheiden en te onderscheiden, waren ziel en lichaam volgens hem desondanks innig met elkaar verbonden.
Lichaam en Geest losgekoppeld.
Omdat we dit zo ervaren.
Zoals gezegd: naar mijn stellige indruk een illusie.
Brein en lichaam genereren onze persoonlijkheid.
Ga je dood, dan ben je er geweest.
Letterlijk.
Mensen die anders denken/”geloven” (…of vooral “wensen”) houden volgens mij vast aan iets wat nog nooit concreet bewezen is.
“Wishful Thinking”
Als de dood voor de dood.
Niet kunnen begrijpen/accepteren dat het bewustzijn eindig is.
Nederland…
Kerken lopen leeg, maar de meesten schijnen toch vast te willen houden aan hoop…
Van Lommel’s “Eindeloos Bewustzijn” op de boekenplank…
Of ze slaan door en lopen achter een of andere fundamentalistisch evangelische beweging aan…
“Spring en Huppelkerken” die “De Bijbel” lezen als een geschiedenisboek, waar ook nog eens een heel “eigen” interpretatie aan wordt gegeven…. (Baptisten, Pinkstergemeente, Jehovah’s)
“Jezus redt, jJezus redt, – Alle Mensen opgelet!”
Blik op oneindig en kop in het zand (ik bedoel… met oogkleppen op met de neus in De Bijbel)
Dualisme zit IN het hoofd.
“Cogito ergo sum” een illusie
Ook interessant is het “gedachte-experiment” “Hersenen in het vat” (denk er maar ’s goed over na wat dit behelst)
Ik geloof in leven vóór de dood.
Wat hierna is…
Ik geloof niet in “De Lieve Heer”, wèl in “Magere Hein”, – daar ontkomt niemand aan.
..Ach…
Je moet het maar zo zien.
Jur is “niet goed wijs”…
Ik schop graag tegen Heilige Huisjes aan…
Mens durf te leven!
DENK ZELF NA!
(al is dat “ZELF” een “projectie” van – waarschijnlijk – de meest ingewikkelde organische supercomputer dat evolutie van leven op planeet Aarde heeft voortgebracht)
U ziet/hoort maar!
Of anders maar niet.
