jur kuipers
Nectar-feeding bats may have the most dynamic tongues in the mammal world, according to a new study.
Bats aren’t dainty enough to perch on flower petals and leisurely sip nectar as bees and butterflies do, so they expend large amounts of energy hovering as they feed. They need to slurp nectar efficiently to make it worthwhile.
To find out how bat tongues may have evolved to expedite feeding and save energy, Brown University biologists used a high-speed video camera to catch the lapping action unfold. Each dip of the tongue occurs over the course of about one-tenth of a second; the camera collected footage at 500-frames per second.
Having examined hours of footage, the team found that tiny hair-like structures at the tips of the bat tongues work as ‘nectar mops’ to efficiently lap up fluid. As the tongue elongates, blood pumps into these hairs — or papillae — and makes them erect. These blood-pumping papillae are the first to be found in mammal tongues, the team reported on Monday in the Proceedings of the National Academy of Sciences.
These ultra-efficient ‘nectar mops’ are much better at collecting liquid than, say, the bumps on a cat’s tongue. “It’s the difference between sticking a broom handle into the liquid and sticking a mop into the liquid,” co-author Elizabeth Brainerd told Wired.
Cally Harper, a graduate student at Brown University and lead author on the paper, hopes that their findings will eventually help improve surgical technology.
“The next step is to figure out if other nectar-feeding bats have tongues like this, and how these tongues can be used to inspire new technology,” Harper told Wired. “We think that technology modeled after these tongues could be used to create modified endoscopes that help doctors see the inside walls of intestines and arteries.”
You can watch the awesome slow-mo footage here and here.
Het artikel op de website van de Universiteit van Brown (V.S) waar onderzoek naar “tong kleine langtongvleermuis” is gedaan:
BATS USE BLOOD TO RESHAPE TONGUE FOR FEEDING
Het oplikken van voedsel en vloeistof is de voornaamste functie van de tong in het dierenrijk.
Om het voedsel te proeven zitten er vaak smaakpapillen op de tong (bij zoogdieren en vogels).
De tong heeft meer functies, – zal ik nu niet over uitweiden…
De tong is ook nog eens een mooi voorbeeld van “convergente evolutie”
Zo hebben bijvoorbeeld bijen en hommels (insecten), kolibrie’s (vogels) en zich met nectar voedende vleermuizen haren op de tong om zo – niet zelden in vlucht – voedsel tot zich te nemen.
Drie verschillende diergroepen hebben zo door evolutie tongen verkregen die vanwege vrijwel dezelfde functie veel op elkaar zijn gaan lijken (dit noemt men dus “convergentie”)
De Pallas – of- Kleine – Langtongvleermuis (Glossophaga soricina) heeft een voor zoogdieren unieke tong.
Het beestje strekt z’n tong namelijk niet alleen middels spieren, maar kan het ook nog eens langer maken door er meer bloed in te pompen.
De papillen die – zoals bij meer verwante vleermuizen – uitgegroeid zijn tot harige uitsteeksels zetten bij dit proces naar buiten uit, waardoor het oppervlak om vocht op te nemen aanzienlijk toeneemt (beetje zoals een mop voor het opdweilen van de vloer).
Waarom deze combinatie (haren op langer wordende tong) voordelen biedt lijkt duidelijk.
In volle vlucht voedsel innemen kost veel energie, – betreffende tong is efficiënt in voedselopname en bespaart zo energie.
…en ook nog eens erg snel… er was een high-speed camera nodig om e.e.a. goed vast te leggen (500 beeldjes per seconde)
De tong flipt in ééntiende seconde uit de bek, 4x zo snel als een mens met de ogen kan knipperen…
De “Tuitlip”-nectarvleermuizen (grof door mij uit het Engels vertaald) van het geslacht Anoura, een andere vleermuis, ontbreekt het tongbeen waardoor de tong die langer is dan het eigen lichaam tot ver in hun borstholte kan worden teruggetrokken.
Dit is van belang… zo’n grote tong zou anders behoorlijk in de weg zitten…vooral als met de bek (vol tanden!) insecten moeten worden gevangen…
National Geographic plaatste vorig jaar een mooi filmpje van Anoura op internet.
Een specifieke bloem is voor bestuiving geheel afhankelijk geworden van Anoura.
Een mooi voorbeeld van co-evolutie (evolutionaire ontwikkeling van bestuiver dat hand-in-hand gaat dat van een stuifmeelbloem of vice-versa)
Zou die vleermuis dus uitsterven, dan sterft die bloem dus ook uit.
Overigens: het zijn maar kleine beestjes… , maar een paar centimeter in lengte…
Ze leven in Zuid-Amerika.
Zo maar weer even…
Enjoy!