“De wereld is weer een stuk veiliger”, zo reageert iemand sarcastisch wiens stem geblokkeerd wordt. Zullen we hem missen? Nee, is mijn overtuiging. We dienen geloof te hechten aan z’n capriolen, we moeten meegaan in zijn verachting voor mensen waarmee hij het aan de stok heeft en in de negatie van zijn afkomst. Dergelijke personen zijn erger dan de misstanden waartegen ze zeggen te strijden. Steeds weer wens ik te benadrukken waarover niet gesproken wordt door dergelijke profeten. Steeds blijkt het de essentie van ons bestaan te raken waarover ze zwijgen of zich beperken tot het slaken van loze kreten. Als toetssteen dienen economie en cultuur. Vast staat dat we niets wijzer worden door hun praatjes, die zelfs ons het zicht benemen op samenhangen die wezenlijk zijn om iets van het maatschappelijk proces te begrijpen.
Om het eens drastisch uit te drukken, de wereld kan zonder ons, dan is alle leven op deze aarde eindeloos beter af, wij kunnen echter niet zonder. En zie wat uitgevreten wordt onder het motto vrijheid. In het Russisch dan maar voor de afwisseling met dank aan Andrey Egorov. De beelden spreken voor zich, de vernietiging van onze aarde en het meest waardevolle, de humus, dankzij monoculturen, oorlogen, de onstilbare geschapen behoefte aan energie en mobiliteit met klimaatsveranderingen tot gevolg. Ontkennen helpt niet, een ieder die dat systeem vrijwillig ondersteunt op welke wijze dan ook, maakt zich medeplichtig aan de vernietiging van de aarde en berooft ons nageslacht van een leefbare toestand, zuivere lucht en water voorop.
En de aarde werd woest en ledig, daarvoor hoef je geen Russisch te verstaan. Waarom onze “publieke” omroep dergelijke zaken nauwelijks aanroert? Geld, beste mensen, geld. Reclame-inkomsten, lobby’s en journalisten die niet weten wat hun taak is.
Alles vindt plaats in onze naam. Uit liefde?
Uitgelichte foto: Andrey Egorov
