Godwin’s law (also known as Godwin’s Rule of Nazi Analogies or Godwin’s Law of Nazi Analogies) is a humorous observation made by Mike Godwin in 1990 which has become a Internet adage.
It states: “As an online discussion grows longer, the probability of a comparison involving Nazis or Hitler approaches 1.”
In other words, Godwin put forth the hyperbolic observation that, given enough time, in any online discussion—regardless of topic or scope— someone inevitably criticizes some point made in the discussion by comparing it to beliefs held by Hitler and the Nazis.
Deze omschrijving is afkomstig uit de Wikipedia. De informatiebron voor zowel de geschoolde als de ongeschoolde internetgebruiker, voor dit onderwerp zeker de ideale bron.
De constatering van Godwin is een bijzonder aardige. Of ze nog opgeld doet bij langere discussies op internet zou ik niet weten. Zijn observatie stamt uit 1990, meer dan twintig jaar geleden dus. De enorme beperkingen die toen golden bij het gebruik van internet lijken wel een eeuwigheid geleden. Het blijft al alleen vanwege dit feit verbazen dat deze z.g. wetmatigheid nog steeds te pas en te onpas opgevoerd wordt in het geval van een ongewenste bijdrage of reactie, zeker als het onderwerp politieke ontwikkelingen betreft die duiden op een historische continuïteit of in relatie kunnen worden gebracht met het vooroorlogse fascisme.
Nog meer verbazing wekt dat het in omgekeerde zin gebruiken van, laten we het voor het gemak maar zo noemen, het begrip “godwin” nauwelijks aan de orde is. We bepalen ons, en dat begrijpt u wel, tot het politieke debat. Juist het schouwtoneel dat Geert Wilders opvoert met als onderwerp “extremisme” zou iedereen veel meer moeten verontrusten. Voor hem en zijn sprekers zou zeker moeten gelden dat drogredenen en dooddoeners niet aanvaard worden, dat zulks einde discours betekent. In essentie is dat toch de betekenis geworden van “godwin”, verdere discussie saboteren.
O, zegt u, nu zet u de zaak op zijn kop. “Hitler” wordt geroepen omdat men niet meer verder weet, onmachtig is verdere argumenten aan te dragen, niet omdat die naam beladen is. Daar zit volgens mij de clou, gebrek aan kracht van argumenten aan beide zijden van de tafel. Goed, ik laat het even hierbij, gedachtig de geest van waaruit die “wet” stamt omschreven wordt als een “humorous observation”. Dat gebruikers van het begrip er juist de humor niet van inzien valt hen kwalijk te nemen.
Deze bijdrage heb ik voor de vuist weg gemaakt vanwege het gedrag op Twitter van de fractievoorzitter van Groen Links in de Provinciale Staten van Zeeland. Zijn reacties onbetamelijk noemen is zwak uitgedrukt, nee ze waren arrogant en onbeschoft. Is, zo vraag ik me af, door toedoen van Femke Halsema, nu helemaal de geest uit de fles? Wilders maakt in ieder geval school.
Tot zover op dit moment. Denk ondertussen even na over het verschil tussen een adagium en een wetmatigheid. Kan beslist geen kwaad, zeker in het politieke bedrijf niet. Gebruik en feitelijkheid, zoiets dus….
Bron uitgelichte foto: Quietly Writing
1 opmerking:
Een individu heeft ooit geconstateerd dat er in elke discussie op het internet uiteindelijk wel een keer de nazi’s worden genoemd. Dat kan best. Het is namelijk nogal een trauma, die oorlog. Zeker in Nederland, wanneer je nagaat dat er in Nederland twee keer meer joden naar de vernietigingskampen zijn gedeporteerd dan uit België, en drie keer meer dan uit Frankrijk. Ook kun je nooit, althans dat is mijn ervaring, een discussie met een jood voeren zonder dat het H-woord valt (de wet van Hotel Terminus?).
Maar wat er van een individuele observatie (en dus een mening) is gemaakt is een middel om discussiegenoten de mond te snoeren. We hebben er een ‘wet’ van gemaakt – terwijl het slechts een observatie was, die nooit echt wetenschappelijk onderzocht is. Ook hebben we er een wet van gemaakt in de vorm van een verbod, een taboe.
Mijn observatie is dat discussies worden afgebroken met de beschuldiging van ‘godwinnen’ juist wanneer het noemen van WO2 (nazisme, jodenvervolging, etc.) heel essentieel, en zodoende heel oncomfortabel is voor de tegenstander. En dat de beschuldiging van ‘godwinnen’ altijd komt van personen met racistische en fascistische ideeën en/of plannen. Die geweld en repressie willen laten prevaleren boven recht.
Bijvoorbeeld, voorstellen tot etnische en religieuze zuivering zijn weer populair. Niet alleen bij de joodse en christelijke zionisten, maar ook bij de islamofoben (niet toevallig vaak ook zionisten). Dan is het logisch dat je er een van de grootste eikpunten, en leermomenten, in de geschiedenis der mensheid bij betrekt. Maar dat is natuurlijk niet welkom bij de racist en fascist, dus moet die discussie gesaboteerd worden. Dan biedt ‘de wet van Godwin’ uitkomst.
Het is niet het ‘godwinnen’ dat discussies bederft, maar het is juist de beschuldiging van en het taboe op ‘godwinnen’ die dat doet, door de geschiedenis te ontkennen, en daarmee alles wat we van het nazisme en fascisme (naar vermeend) hebben geleerd tot een trivialiteit maken.
